Την ιδέα της σημερινής ανάρτησης μού έδωσε ο Νίκος, ο οποίος στο Ιστολόγιό του έκαμε αναδρομή στα πολύ παιδικά του, μες από ένα μικρό βιντεάκι από "Το μικρό σπίτι στο λιβάδι" και γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, το κατά δύναμιν.
Ως πολύ μεγαλύτερός του, είπα λοιπόν, να περπατήσω κι εγώ πίσω στον τηλεοπτικό και υπαρξιακό μας χρόνο, στην εποχή της αθωότητας (;), όταν κάθε βδομάδα περιμέναμε όλα του καιρού εκείνου τα παιδιά, να ξαναμπούμε στο φιλόξενο σπίτι της "Οικογένειας Walton".
Εκεί, στην άπλα της παλαιής αμερικάνικης υπαίθρου, κάναμε παρέα όλοι οι συνομήλικοι της δεκαετίας του '80 με τον Τζον Μπόι και τ' άλλα παιδιά, βιώνοντας τα τόσα και τόσα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Έτσι, με τέτοια τεχνάσματα, καταφέρναμε να προσπερνάμε πρόσκαιρα τα ημέτερα εφηβικά προβλήματα και τις αμείλικτες φοβίες, ενώ ο Χρόνος (ανενόχλητος και μεθοδικός στο έργο του) μάς εξωθούσε αδυσώπητα στό Σήμερα, σ' ένα νεφελώδες Τώρα, άγευστο, άχρωμο και συχνά-πυκνά σχιζοφρενικό.
Το YouTube "σκέφτηκε πριν από εμάς για εμάς" τους 45άρηδες και μάς εξασφάλισε σ' ένα μικρό βίντεο μια νοσταλγική επίσκεψη στο σπίτι των Waltons.
Ακούτε;
Καληνύχτα μπαμπά... Καληνύχτα μαμά...
Καλημέρα μπαμπά, καλημέρα μαμά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητικές στιγμές μού θυμίσατε. Όλοι ζήσαμε στο σπίτι αυτό των Γουόλτονς. Ακόμη έχω τις μυρωδιές στην αίσθησή μου από τα μαγειρέματα της Μάνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα παιδιά!!!
Καληνύχτα John boy!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα των Ονείρων Μαγείρισσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούστε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το Συμφωνικό Αριστούργημα του Sir William Walton (1902-1983) "Johannesburg Festival Overture". Η πιο επιτυχημένη εξισορρόπηση Δυτικού Μουσικού Ακαδημαϊσμού και Αφρο-Παραδοσιακών Ρυθμομελωδικών Κυττάρων. Αν πάλι δεν ξέρετε που θα το βρείτε, ξέρετε που θα με βρείτε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Carmen Seculare.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την οδηγία. Περιμένω περισσότερες συμβουλές (ο τάλας εγώ) από έναν ειδικό επί του θέματος like you.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Να μάς ξανάρθεις. Ο λόγος σου έχει λόγο και μάς χρειάζεται!
εύγε
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί με το "μικρό σπίτι στο λιβάδι", βλέπαμε επίσης τη "Λάσσυ" ανελλιπώς, αλλά και λίγο κρυφά... "Το τζίνι και η Τζίνυ" και την.. "Ιπταμένη καλόγρια". Δεν θέλω και πολύ, και τα φέρνω όλα εδώ.. Τότε ακριβώς χωμένη κάτω από τη ροτόντα έβλεπα και τον "Παράξενο Ταξιδιώτη" -θυμάστε τη μουσική και την εικόνα με τη βαλίτσα;;, ομοίως τον "Άνθρωπο δίχως πρόσωπο" και το "θέατρο της Δευτέρας".. Αξέχαστα!
ΑπάντησηΔιαγραφή