ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΤΗΣ
Αγριάγκαθα της ερημιάς
φρουρούν την αφεντιά τους ορκισμένα
την Αρτέμιδα Κυρά
και τον Μεγαλομάτη
σύρε κι έλα τα πουλιά ιερατεύουν έκτοτε.
-Σελήνη φίλη μου
τα έχεις όλα ειδωμένα εσύ
μα εχέμυθη ως έμαθες
κρατάς κεκαλυμμένα τα Μυστήρια.
Μια ζωή
(μ' ένα θάνατο)
να στ' αποσπάσω προσπαθώ.
Είναι κρίμα, πραγματικά, να χάνονται τέτοιες γωνιές, κι εμείς να το επιτρέπουμε. Μάλλον δεν τις αξίζουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο, δυστυχώς. Οι τόποι και τα κτίρια έχουν ψυχή και διάκριση. Μόλις αντιληφθούν ότι δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία, μάς "αδειάζουν" τη γωνιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΠΟΙΟΙ ΤΙΣ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΝΟΜΙΖΩ, ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω πολλά χρόνια ν' ανέβω στον Σκοπό. Τουλάχιστον 23, αν θυμάμαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κάποιος γνωρίζει ας μάς πληροφορήσει, εάν υπάρχουν ακόμη αυτά τα εναπομείναντα (στη φωτό του '81) τοιχία του Μεγαλομάτη.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΡΚΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΠΕΣΕΙ.ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΣ ΣΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν λίγο είδα τη σημερνή κατάντια στην ανάρτησή σου και είναι (είμαστε, καλύτερα) για κλάματα...
ΑπάντησηΔιαγραφή"και διηγώντας τα να κλαις", κατά τη σολωμική αποστροφή.