Αυτή την εξαίσια ζωγραφιά, το ανθοφόρο καράβι του Dali, διάλεξε η φίλη συνιστολόγος και ποιήτρια Φαίδρα Φις ή αλλέως Χαριτίνη Ξύδη, για να συνοδεύσει την έκφραση της Καλοσύνης της απέναντί μου.Δεν έχουμε ποτέ γνωρισθεί εκ του σύνεγγυς, όμως παρακολουθεί ανελλιπώς ο ένας τον άλλον "μπλογκικώς"! Ανταλλάξαμε μάλιστα και βιβλία μας. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία.
Έκρινε, λοιπόν, σκόπιμο, να κάμει στη Θάλασσα του ιστολογίου της μιαν ειδική δημοσίευση, πού με αφορά, εντελώς τιμητική και, λόγω της καλοσύνης της, υπερβολική!
Βέβαια, όλοι έχουμε τα (αδιάβλητα;) πάθη μας: Τα καλά λόγια μάς αρέσουν! Όμως πιστεύω ακράδαντα, ότι τα καλά λόγια (όπως και οι κακότητες αναλόγως) αντικαθρεφτίζουν εκείνον που τα προφέρει, περισσότερο από εκείνον που τα δέχεται. Διότι στη σύγχρονη εποχή της ακραίας σκληροκαρδίας, το να εξωτερικεύσεις θερμά αισθήματα για τον Άλλον είναι σπάνιο και γι' αυτό πολύτιμο, όταν βρεθεί!
Φαίδρα, σ' ευχαριστώ!!!
Όσοι φίλοι επιθυμούν να έχουν πρόσβαση στην εν λόγω παρουσίαση, δεν έχουν παρά να κάμουν κλικ στη ζωγραφιά του Dali.
Πολύ τρυφερό από μέρους της...Και ο πίνακας καταπληκτικός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πάω τώρα στην ανάρτησή της...Καλό βράδυ π.κ...
Eγώ σας ευχαριστώ.Με συγκινείτε πολύ.Είναι τιμή μου που σας γνώρισα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα το αφιέρωμα. Ναί, είναι πολύ εύστοχο.Μου άρεσε το : "ψυχολογικός ποιητής". Πατέρα Παναγιώτη, το μέτρο σας είναι η τελειότητα, κι αυτό προδίδεται όπως όλες οι αλήθειες, που όσο κρύβονται τόσο πιο φανερές γίνονται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ποιητής μέσα σας είναι Μεγάλος, αγγίζει τον Ιερέα,και γίνεστε απόμακρα απροσπέλαστος,αλλά είναι εκπληκτικό οτι ενώ και ο Άνθρωπος προκαλεί το απόμακρο Δέος,απρόσμενα την ίδια στιγμή η ζεστή Καρδιά λειώνει το κερί, σκύβει ν αγκαλιάσει θεραπευτικά, και τόσο τρυφερά το Τραύμα, και γίνεται ΈΝΑ με τη δική μας πληγωμένη..Έχει ανάψει μιά φωτιά.. Μας έχετε "νικήσει" κατα κράτος.. Δεν ξέρω τί είναι πιο δυνατό, η Πένα σας ή η Αγάπη..
Είναι ό,τι καλύτερο η διαδικτυακή επικοινωνία όταν είναι ειλικρινής και αληθινά αποκαλυπτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Θάλασσα του Dali μας οδηγεί!
Συγχαίρω και την Φαίδρα Φις και σένα Π.Κ. γι' αυτό το ταξίδι.
Τι ωραίο καράβι, γεμάτο όνειρα και ελπίδες... Ωστόσο οι άνθρωποι όσο και αν κοιτάζουν με θαυμασμό και προσμονή, διαφορετικές αλήθειες προσμένει ο καθένας. Όταν στο όνομα της μίας και μόνης αλήθειας όλες οι άλλες θα συγχρονιστούν τότε θα σημάνει το τέλος εποχής της ακραίας σκληροκαρδίας. Ως τότε τα καράβια με άνθη ή χωρίς θα μας ταξιδεύουν στο ανεξερεύνητο πέλαγος της ζωής μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ομορφιά, τι χάρη... συγχαρητήρια Φαίδρα, βλέποντας το, άρχισα να σιγοτραγουδώ το παλιό,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σε πάρω να φύγουμε/σ΄ άλλη γη σ΄ άλλα μέρη/που κανέναν δεν ξέρουμε/και κανείς δεν μας ξέρει.
Τόσο χρώμα, τόση ομορφιά,
Πολύ καλή σου μέρα από Μελβούρνη,
δ.μ.τ.