

Ένα ταξίδι ακόμη θα σε πάρω τούτη την φορά στο παρελθόν.
Ο χρόνος πάει λίγα χρόνια πίσω .
Βαγδάτη πριν την καταστροφή, μια πόλη που ήταν φιλόξενη και καλοδεχόταν τον επισκέπτη. Αν και δύσκολη η επιβίωση δεν βρήκα πόρτα κλειδωμένη.
Γιατί τα θυμάμαι θα μου πεις... Μα μιλώ με φίλους που ζουν εκεί..., λένε πόσο ανυπόφορη έχει γίνει η ζωή..., πόσο τους έχει λείψει ο δικτάτορας Σαντάμ... Πόσο τους ξεχάσαμε εμείς οι δίκαιοι δυτικοί.
Πού είμαστε τώρα όλοι εμείς;
Ευτυχώς που υπάρχουν ταξίδια στο παρελθόν! Το μέλλον φοβάμαι οτι έχει μόνο καμένη γή.
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστώ που με ξεδίψασες...
ΑπάντησηΔιαγραφή2003. απρίλης
πεθαίνω.
η βαγδάτη πεθαίνει.
ένα παπούτσι φτάνει να μας χτυπήσει στο κεφάλι αυτόν τον καιρό και να μας την θυμίσει.
ο θεός να δίνει κουράγιο στους ανθρώπους.
Νομίζω πως εμείς οι δυτικοί ποτέ δεν τους θυμόμασταν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελοτουρίστρια
είναι που μερικές φορές αφήνεις τη σιωπή να μιλήσει γιατί "όσο βαθύτερη είναι η θλίψη τόσο μικρότερη είναι η γλώσσα της"
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγκλονίστηκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε θερμά τον κ. Δημελλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίες εικόνες!
Μου θύμισαν την Συρία που, όπως λένε πολλοί, αποτελεί μαζί με το Ιράν τον επόμενο στόχο... Ο Θεός να φυλάει...
Πόσο τους ξεχάσαμε εμείς οι δίκαιοι δυτικοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού είμαστε τώρα όλοι εμείς ;
Ντρέπομαι..αλλά δεν με απαλλάσει..
Η αλήθεια είναι ότι ήρθα να σου πω Χρόνια πολλά μέρα πούναι σήμερα..σφίξιμο ένιωσα στη ψυχή με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μου διέφυγε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά!
Κουράγιο εύχομαι σε όλους τους πονεμένους..
Έτσι ήταν κάποτε...Τώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τώρα.. δάκρυα και θυμός
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονάει σε τόσες γωνιές του ο κόσμος. Κι η μνήμη παίζει με τη λήθη. Το παιχνίδι της επιβίωσής τους κι αυτές. "Πού να βρω την ψυχή μου, το τερτάφυλλο δάκρυ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλό βράδυ, Π.Κ