Χειμώνας; Μάλλον, καλοκαιρινές δείχνουν οι παραπάνω φωτογραφίες, ξεγελώντας τον θεατή. Και όμως είναι νοεμβριάτικες! Το μεσογειακό φως κάνει πάλι το θαύμα του, μετατρέποντας το πένθιμο τοπίο σε αναστάσιμο! Όταν όμως θυμώνει ο Χειμώνας, επιδείχνει τις φοβιστικές του τις δοντάρες, ιδίως εκεί στα νησάκια, όπου ο νους αποξεχνιέται κι έχουν διάθεση ν' ασκητέψουν οι καρδιές, των όσων δυναμένων να πάνε και να μείνουν εκεί, έστω και για λίγο.
Και οι σημερινές μας φωτογραφίες οφείλονται στην καλοσύνη του π. Σεραφείμ, ο οποίος αγαπά το πολυπεριοδικό μας και το "εκτρέφει" με τόσο όμορφες εικόνες! Τον ευχαριστούμε!
Για περισσότερες πληροφορίες περί της σπουδαίας αυτής Μονής, πρέπει τουλάχιστον να δεις όλες τις σχετικές μας αναρτήσεις εδώ στο ιστολόγιό μας, με τον τίτλο ΣΤΡΟΦΑΔΙΑ.
Ελπίζω να πλοηγηθείς καλά! Η εν γένει οπτική σου μού αρέσει πολύ!
Ωραία το θέτεις. Όμως τ' αεροπλάνα είναι οι συχνότεροι κι εκκωφαντικότεροι επισκέπτες του ακητή Γρηγορίου! Πολλές και χαμηλές πτήσεις κάθε μέρα, μα κάθε μέρα!
υπέροχες, τροφή της Ψυχής
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχωρίζω, και θα το κάνω πάντα, τη βυζαντινή θάλασσά μας και τον αδιαπραγμάτευτα γαλανό ουρανό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθείς ό,τι του λείπει επιθυμεί...
Αχ...ούτε χειμώνα, ούτε καλοκαίρι υα έχω δει και θέλωωωω!
ΑπάντησηΔιαγραφήEίτε καλοκαίρι είτε χειμώνας, το μέρος είναι υπέροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ να έχετε...
Μου άρεσε πολύ και η φωτο με τις γάτες! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιό είναι τό μοναστήρι αυτό; oι εικόνες μέ τό κοτέτσι καί τά ζωα μου θύμισαν ένα διήγημα τού Παπαδιαμάντη στό οποίο ένας μεγάλος ασκητής φωνάζει τίς κότες μέ τό ονομά της τήν κάθε μια καί τους απευθύνεται μέ πολλή τρυφερότητα.Τό μήνυμα δέν είναι τόσο οικολογικο, όσο πώς φθάνοντας ο άνθρωπος στήν πνευματική ωριμότητα βρίσκει χαρά στην καθημερινότητα καί στην ενασχόληση μέ πολύ γήινα πράγματα.Ειδα λοιπόν κάτι παρόμοιο στίς φωτογραφίες πού παραθέσατε καί πού μέ γοήτευσαν γιατι μου θύμισαν τήν οπτικη αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα όλα, όλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνα τα πολεμικά αεροπλάνα, μόνο, τι παραφωνία στη διαδικασία αγαλλίασης της ψυχής που ξεκινάνε οι εικόνες..
@ Ηλιογράφε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως ακριβώς το λες! Και κάτι παραπάνω!
@ Αναστάσιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλους λείπει η θάλασσα, αν και ζούμε δίπλα της. Όμως τότε που την χρειαζόμαστε την έχουν οι βρομοτουρίστες...
@ Αρτάνις,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ την όμορφη Νέα Ζηλανδία, στο πρόσωπο της Ελληνίδας που φιλοξενεί. Εσένα εννοώ!
@ Κική,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν θέλεις πολύ, μπορεί και να γίνει!...
@ Roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι γάτες και ο πύργος και η θάλασσα και όλα!
@ Αιμιλία Ροδόσταμο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια περισσότερες πληροφορίες περί της σπουδαίας αυτής Μονής, πρέπει τουλάχιστον να δεις όλες τις σχετικές μας αναρτήσεις εδώ στο ιστολόγιό μας, με τον τίτλο ΣΤΡΟΦΑΔΙΑ.
Ελπίζω να πλοηγηθείς καλά! Η εν γένει οπτική σου μού αρέσει πολύ!
@ Διονύση Μάνεση,
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία το θέτεις. Όμως τ' αεροπλάνα είναι οι συχνότεροι κι εκκωφαντικότεροι επισκέπτες του ακητή Γρηγορίου! Πολλές και χαμηλές πτήσεις κάθε μέρα, μα κάθε μέρα!