O Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε σε μία μάχη που δεν έδωσε ποτέ. Αθώο παιδί, δεν είχε εμπλακεί ποτέ σε αψιμαχίες, και δεν ανήκε σε παρατάξεις∙ δεν είχε προκαλέσει ποτέ. Τις έντονες αντιδράσεις της οικογένειας του δεκαπεντάχρονου και των νομικών της εκπροσώπων αλλά και του δικηγορικού συλλόγου της Αθήνας προκάλεσε η στάση του προφυλακισθέντος ειδικού φρουρού ενώπιον του ανακριτή και οι δηλώσεις του συνήγορου του περί «παρεξήγησης». Από την πλευρά του επανέλαβε τη θέση του εντολέα του. Υποστήριξε πως ο θάνατος του Αλέξανδρου οφείλεται σε ατύχημα... « ο Θεός επέφερε αυτό το αποτέλεσμα».Ένα χρόνο μετά και εν αναμονή των μαζικών συλλαλητηρίων της μαθητικής και της φοιτητικής κοινότητας της χώρας, ο φίλος ποιητής Γιάννης Δάλλας, σήμερα το πρωί, μου έστειλε το ανέκδοτο ποίημά του «Δημοταράκτες», γραμμένο μετά τη βίαιη «αναχώρηση» του δεκαπεντάχρονου μαθητή.
Σου το στέλνω, φίλε Παναγιώτη, για τις ανα-γνώσεις του θαυμάσιου Ίσκιου σου.
Διονύσης Ν. Μουσμούτης
Γιάννη Δάλλα
Δ Η Μ Ο Τ Α Ρ Α Κ Τ Ε Σ
Αυτός εκεί και με τη σκέψη του σκοπεύει
ρίχνει κάτι απλωτές ματιές σαν δίχτυα
κι η άκρη του κανθού του αγκίστρι
Η σκέψη πίσω απ' τα σμιγμένα φρύδια
σαν βολίδα
κι η τρύπα της καρδιάς που στόχευσε κρατήρας
το αίμα να χύνεται σαν λάβα στις λεωφόρους
με αναρτημένα τα πανώ της ανταρσίας
-μπροστά φρουροί και πίσω μασκοφόροι-
Δίχως ινστρούκτορες… Κι οι όψιμοι προστάτες
σαν φαρισαίοι πίσω απ' τα στασίδια
Έτσι κι ο Ανδρόνικος ο Β΄ σ' ένα απ' τα χρυσόβουλλα
μιλά για οχλοποιούς, που «εις παραλύπησιν
αυτών μέλλει είναι
των ορθώς κρατουμένων και εκζητούντων,
συντηρείσθαι εις την πρέπουσαν κατάστασιν
της βασιλείας» του. Ο Ανδρόνικος ο Β΄ !
Και της πρωθυπουργίας του ο Β΄, που όπως
ο Πιλάτος
νίβει τα χέρια και μιλά ο αναμάρτητος
για οχλοποιούς και για δημοταράκτες
Δημοταράκτες: Μια προσπάθεια για την υπέρβαση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με βοή, φωτιές, χημικά και αναζήτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητείται επιγόντως ο Λόγος των λόγων!
Την καλησποέρα μου.
"..το αίμα να χύνεται σαν λάβα στις λεωφόρους.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το αθώο αίμα ως πότε θα χύνεται έτσι μάταια; Και γιατί νάναι ευκαιρία για τους αδιάγνωστους μανιοκαταθλιπτικούς να βγάζουν την ψύχωση αφανίζοντας τα πάντα γύρω τους;
Τα συναισθήματα μένουν βουβά στη μνήμη του αδικοχαμένου αυτού παιδιού. Και είναι πάρα πολύ δύσκολο να σχολιάσει κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Ας είναι αωνία η μνήμη του μικρού Αλέξανδρου (δεν του άρεσε το Αλέξης) και εύχομαι φέτος κανείς να μην εκμεταλευθεί τη μνήμη του για ίδιους σκοπούς και κυρίως να εκλλείψουν τα παντός είδους φινόμενα βίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα. Πόσα δεν ειπώθηκαν.Το καλύτερο μνημόσυνο, σκέφτομαι, η ενάντια στην κάθε βία καθημερινή μας πράξη. Εύκολη κουβέντα, ηρωισμός όμως της καθημερινότητας. Το γράφω και ταυτόχρονα αισθάνομαι το σχεδόν ουτοπικό του πράγματος. Πόσα "μουσκεμένα χιλιόμετρα" ακόμα;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η τρύπα της καρδιάς κρατήρας". Πολύ δυνατή εικόνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπ. Παναγιώτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι καλημέρα με μια καλύτερη μέρα. Διάβηκα το ιστολόγιό σας με την «από τίτλο» πεποίθηση πως θα διαβάσω ένα κείμενο στη μνήμη του παιδιού και την επιθυμία να σας αφήσω το «Όταν» του Μιχάλη Κατσαρού για τη μέρα αυτή. Ωστόσο η έκπληξη και η ικανοποίηση από αυτό που βρήκα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Ένα πολιτικό ποίημα το μάστορα του λόγου κ. Δάλλα! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!
Δεν έχουμε πολλά να πούμε, αφού δεν απαντήθηκε το "γιατί".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα εύχομαι!
Ας αφήσουν αυτό το παιδί να ησυχάσει χωρίς να καπηλεύονται τη μνήμη του οι κάθε λογής βιαστές των πάντων..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαντική στιγμή για τον Ίσκιο μας, αγαπητέ μας Π.Κ., η παρουσία του μεγάλου δασκάλου Γιάννη Δάλλα μ' ένα ανέκδοτο και πρωοδημοσιευόμενο εδώ ποίημά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως γιατί στον Ίσκιο δεν φοιτούν οχλοποιοί και δημοταράκτες...
Εύχομαι ειρήνη!
Το παιδί πήγε χαμένο άδικα...Αυτό το ξέρουν και το αναγνωρίζουν όλοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μια ακόμα φορά η Ποίηση τα είπε όλα και απέδωσε τα χρεωστούμενα σ' εκείνους που πρέπει! Ξέρει να εκδικείται η Ποίηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ....τι να πει κανείς;
ΑπάντησηΔιαγραφή