Σε συζήτηση με Ακρωτηριώτες γείτονες, με ρώτησαν εάν έχω επισκεφθεί την Βλαχέραινα, της οποίας την ύπαρξη δεν γνώριζα και, μετά από καθοδήγησή τους, την επισκέφθηκα.
Τα ερείπια του Ναού ευρίσκονται μέσα σε έναν Ελαιώνα. Από αυτά που βλέπουμε σήμερα, ο ναός ήταν μεγάλος σε μέγεθος, τρίκλιτη βασιλική με αρκετά μεγάλο πρόναο. Όπως μού είπαν, κατεστράφη το 1953, αλλά τον είχαν σκεπάσει πρόχειρα και λειτουργούσε αρκετά χρόνια μετά... Τώρα αυτή η πρόχειρη σκεπή εχει πέσει στο Εσωτερικό και μαζί με τα βάτα προστατεύει τα αρχιτεκτονικά απομεινάρια..
Εντύπωση μού προξένησε το δίλοβο παράθυρο του ιερού, αρχιτεκτονικό στοιχείο βυζαντινής αρχιτεκτονικής, εξαιρετικής τέχνης, η ύπαρξη του οποίου δείχνει ότι πιθανώς να υπήρχε στην θέση αυτή παλαιότερος Ναός.
Ο Ντίνος Κονόμος στο βιβλίο του "ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ", στη σελίδα 31, τον ναό τον αναφέρει ως Βλαχέραινα του Ζωναρά και ότι περιείχε, εκτός άλλων, και την ωραία εικόνα της Βλαχέραινας (τύπος Γλυκοφιλούσας), έργο αγνώστου, η οποία σώζεται στο Μουσείο Ζακύνθου.
Ακρωτήρι 09/07/2010
Καταπληκτικές εικόνες. Η Μαρία πάλι έχει βγει για εξερεύνιση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη φορά έμαθα για την δεύτερη αυτή Βλαχέραινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Μαρία.
Εκείνος ο Σταυρός πώς ξέμεινε μόνος;
Δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί σε κάποια εκκλησία ή στο Μουσείο;
Κική τώρα που πήρα και εγώ Μηχανούλα θα προσπαθήσω να καταγράψω οσα περισότερα μπορώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά μου,και να ηταν μόνο αυτό!
οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει λέει ο ποιητής
και εγώ το εχω παραφράσει
οπου και να ταξιδεψω η Ζάκυνθος με πληγώνει
Τα φώτα σου μας έδωσες
ΑπάντησηΔιαγραφήγια μιά φορά ακόμη,
θά'θελα νά'μουνα εσύ
και να με τρώνε οι δρόμοι.
Θα είχα όμως τη χαρά,
να δίνω δίχως ζύγι,
και σε στρατόνια να πατώ
που προβατούνε λίγοι.
Δύ-στιχος