Θα μπορούσαμε πάμπολλα να πούμε και "διηγώντας τα να κλαις"... Όμως είναι πλέον ανώφελο και αδιέξοδο... Αυτή είναι η Ζάκυνθος της Ποίησης και του Πολιτισμού, η σύγχρονη πόλη μας και μάλιστα στο ιστορικό κέντρο της. "Ουδείς λόγος εξαρκέσει..."
[Φωτογραφίες: π. Π. Κ., 11.9.2011]
Εξαιρετική η φωτογραφική παρουσίαση, Θαυμάσια, αλλά ας δούμε και το κιτς των χωρίων, σε όλο του το μεγαλείο, όπως αυτό εξελίσσεται, ενσωματώνεται, ως αποδεκτό, και εν τέλει αναδεικνύεται. Στο τελευταίο νομίζω πρέπει να ενσκήψουμε, γιατί η πόλη της Ζακύνθου δυστυχώς είναι καμένο χαρτί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οικιστική κατάντια της πατρίδας μας είναι χειρότερη από την οικονομική χρεωκοπία της. Έχει χαθεί η υπεραξία λόγω της αρχιτεκτονικής υποβαθμίσεως και έχει αυξηθεί το άγχος από τη συνεχή οπτική μας επαφή με αυτό το χάλι. Για αυτό και κάθε έξοδος των Νεοελλήνων στην Ευρώπη αποτελεί ψυχοθεραπεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χειρότερο είναι ότι και να μην είχε μεσολαβήσει ο σεισμός, πάλι έτσι θα είχε γίνει η Ζάκυνθος, λόγω αντιπαροχής και λοιπών νεοελληνικών συνηθειών. Απόδειξη η Αθήνα, η Πάτρα, σχεδόν όλες οι πόλεις και τα χωριά μας.
Σαν τα μούτρα μας την κάναμε αυτή τη χώρα.
Πόσο δίκιο έχουν οι προηγούμενοι σχολιαστές...και πόση θλίψη και πικρία δημιουργεί το σημερινό κατάντημα της...Κρίμα, πολύ κρίμα...Όσο για τα χωριά, πολύ φοβάμαι ότι αν συνεχίσει αυτός ο ανεξέλεκτος οργασμός ανοικοδόμησης δεν θα αργήσει η μέρα όπου κι εκεί θα επικρατεί το ίδιο χάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφή