Στα φυλλώματα
της αμυγδαλιάς είχε
καλύβα ο νους
κι ο κάθε πικραμένος
έβρισκε φρεσκαδούρα.
Έδυσε κι αυτή
μαζί με τον Πατέρα
-
ανατολικά
ψάχνοντας νέο ήλιο
να ψήσει τ’ αμύγδαλα.
[Ποίηση – φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, 7-8.4.2013]
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάποια άλλη αμυγδαλιά,
κάποια άλλη καλύβα,
θ΄αφήνει ο νους τσι σκέψεις του,
να παίζουν με το Λίβα.
Κλείνει ο κύκλος έδωπα,
κι άλλος αλλού αρχίζει,
στη μνήμη βάστα ετούτηνε
ορθή να μη σ' ορίζει.
Δύ-στιχος