"Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κ' έρμο"
Δ. Σολωμός
α΄
Έναστρος κάμπος
ασημένια λιόφυτα
λάμψη αλλότρια.
Ποιος ανατέμνει
τη μαραμένη φλόγα
του Διονυσίου;
Πυρσός ο λόγος
στ' αλωνάκι του Στράνη
φυσάει πουνέντες.
β΄
Λυγμοί του πεύκου
μάρτυρες αυτήκοοι
γιορτής φονικής.
Η Ζωοδόχος
μητέρα θρηνωδούσα
των σκοτωμένων.
Η Αλετροπόδα
ομόηχη αδελφούλα
των σαλεμένων.
γ΄
Νια Παρασκευή
κι ο Σολωμός θεάται
στο Κοιμητήρι.
Φαρμακωμένες
ψυχούλες τρεμάμενες
ψίχαλα του Ύμνου.
Εσπέρα Μαγιού
βολτάρει στο Ψήλωμα
αλύπιος δήθεν.
δ΄
Μοσκιές κι αιμανθοί
ολάνθιστοι αθάνατοι
στον ίσκιο του Ήσκιου
και κοπελούλες
μ' άσματα γάμου χρυσά
τα σκουλαρίκια.
Λάμνισσα μάνα
πάντα θα διακονεύεις
την αθωότη.
(1996-1997)
[Από το ποιητικό βιβλίο του Παναγιώτη Καποδίστρια, Ενύπνιο μετά τρούλλου, εκδ. Μπάστα, Αθήνα 1999, σσ. 29-32]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.