EMILY. Στίχοι νέοι του Αντώνη Παπαβασιλείου

 

Emily

 

Με το ένα χέρι

ισιώνει το τραπεζομάντηλο

και μετά

ακουμπά

το φλιτζάνι του καφέ.

Φίνα πορσελάνη

(με ένα ράγισμα·

την χάιδεψε κι αυτήν ο χρόνος).

 

Ο ταχυδρόμος έφερε πολλά,

γεμάτο το απόγευμα θα είναι

πάλι.

Και η μητέρα όμως; Πως νιώθει τα δικά της

δειλινά;

 

Ο τοίχος φούσκωσε,

τον έσκαψε ο χειμώνας

και τα βάσανα.

Να κανονίσει

να φτιαχτούν

τα πράγματα.

Πάντα έτσι δεν γίνεται; (Ώς πότε).

 

Πιάνει το πενάκι

να παίξει με την ψυχή της.

"Ανάμεσα στο φως κι αυτήν

μια μύγα χορεύει

αμέριμνη".