Ο Νίκιας Λούντζης και "Η Ζάκυνθος μετά μουσικής..."

Πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στο φιλόξενο πλάτωμα του ιστορικού Λόφου του Στράνη, εκεί "στον ίσκιο του Ήσκιου" του Παμμέγιστου Διονυσίου του Σολωμού, η παρουσίαση του Β΄ Τόμου του πολυαπαιτητικού έργου του Ζακυνθίου ερευνητή και συγγραφέα Νίκια Λούντζη "Η Ζάκυνθος μετά μουσικής...", έκδοση του Σωματείου "Οι Φίλοι του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων", Αθήνα 2009, με σύνολο σελίδων 472. Αυτός ο Β΄ Τόμος αφορά στην "Κοσμική Μουσική (Έντεχνη)". Στο εξώφυλλο κοσμείται από την ελαιογραφία σε μουσαμά "Musici Veneti" και σχέδια του Κώστα Καμπουρόπουλου.

Στην εκδήλωση, εκεί όπου το δείλι του Zante δηλοί την παρουσία του Ήσκιου του Ποιητή ολοζώντανη, παρέστησαν όλοι σχεδόν οι πνευματικοί άνθρωποι της Ζακύνθου, μόνιμοι και παρεπιδημούντες, ανταποκρινόμενοι στο ευγενικό κάλεσμα του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων.

Ουδείς βεβαίως λησμόνησε, ότι η 12η Αυγούστου αποτελεί αποφράδα ημέρα για τη Ζάκυνθο, επειδή κατ' αυτή την ημέρα πριν από 56 χρόνια αφανίσθηκε από προσώπου γης το πάλαι ποτέ περικαλλέστατο πρόσωπο της όντως Ζακύνθου, εξαιτίας της Σεισμοπυρκαγιάς του 1953.
Υπό το διαρκές αυτό πένθος, στην εκδήλωση εισήγαγε τους παρευρισκόμενους ο Πρόεδρος του Δ. Σ. του Μουσείου κ. Ιωάννης Στεφάνου Παπαδάτος, ο και Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου του νησιού μας.

Πρώτος ομιλητής ήταν ο καλός συνθέτης και μουσικολόγος κ. Ιάκωβος Κονιτόπουλος, ο οποίος με ποιητική γλαφυρότητα και γνήσια αμεσότητα μάς ταξίδεψε στη μουσική επικράτεια του βιβλίου και συνάμα της παλαιάς Ζακύνθου, απ' όπου αντλήσαμε για πολλοστή φορά τη στυφή γεύση-αίσθηση περί του πρωτοποριακού χαρακτήρα των πάλαι ποτέ Ζακυνθίων έναντι των τοτινών νεωτερισμών και προκλήσεων (εν προκειμένω όσον αφορά στη Μουσική), σε συνδυασμό ή σχέση με το Λίγο, το Ευτελές και το Καρακιτσάτο, που πλέον έχει κατοικοεδρεύσει μονίμως στη μετασεισμική μας πόλη, ως άλλου είδους πανδημία...

Ακολούθησε στο βήμα ο ίδιος ο ευγενικός συγγραφέας του παρουσιαζόμενου Τόμου κ. Νίκιας Λούντζης, ο οποίος κυριολεκτικά συνάρπασε το πολυπληθές και φιλόμουσο κοινό, επειδή μετά πολλής επιστημοσύνης μύησε όλους μας στο μεγαλείο της Έντεχνης Μουσικής, όπως αυτή θεραπεύτηκε στο νησί των Ποιητών πριν τη Μεγάλη Καταστροφή. Παρένθετα στην ομιλία του μουσικά παραδείγματα μάς ταξίδεψαν διαχρονικά σε τρόπους αγωγής και δι-εξόδου της ψυχής προ πολλού πλέον παραθεωρημένους.

Κλείνοντας τη μικρή αυτή παρουσίαση, αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Α΄ Τόμος του έργου "Η Ζάκυνθος μετά μουσικής..." και με τον υπότιτλο "Εκκλησιαστική και Κοσμική Μουσική (Λαϊκή)" (400 σελίδων) παρουσιάστηκε πριν έναν ακριβώς χρόνο στον ίδιο απλόχωρο τόπο του Λόφου Στράνη. Όπως προανήγγειλε ο αγαπητός μας κ. Λούντζης ακολουθεί του χρόνου -συν Θεώ- ο Γ΄ και τελευταίος Τόμος.
Εμείς δεν έχουμε παρά να τού ευχηθούμε να έχει αδιάπτωτη υγεία και δύναμη, ώστε να ολοκληρώσει το μεγαλεπήβολο έργο του και να μάς οδηγήσει μετά και σε υψηλότερες κορφές της Γνώσης!

Who is Who Νίκιας Λούντζης

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταπτυχιακά μελέτησε στο Λονδίνο Ναυτικό Δίκαιο και Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα έγινε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ενώ, παράλληλα, ασχολήθηκε με την επτανησιακή ιστορία και την επτανησιακή τέχνη (κυρίως μουσική και ζωγραφική). Έχει δημοσιεύσει σχετικά δοκίμια σ' εφημερίδες, περιοδικά και δίσκους. Είναι μουσικός παραγωγός του Γ΄ Προγράμματος της ΕΡΑ και του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Έργα του: "Μηνύματα του κύκλου" Αθήνα 1972, "Ίσκιος ο ερχόμενος" Αθήνα 1975, "Miscellanea" (μετάφραση) Αθήνα 1978, "Στο Ιόνιο Λιμπερτά" (ιστορικό μυθιστόρημα σε τέσσερις τόμους) Αθήνα 1990-2002, "Φανερωμένης της Ζακύνθου προφήτες και ζωγράφοι" (αισθητικό δοκίμιο) Περίπλους 1999, "Μια ανθελληνική συνωμοσία στη Γενεύη, το 1827" (ιστορικό δοκίμιο) Περίπλους 2001.