Με μια σεμνή, όσο και ουσιαστική από πλευράς περιεχομένου εκδήλωση, απόψε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αρκαδίων, παρουσιάστηκε το βιβλίο "Ζακυνθινές Ιστορίες ΙΙ" του ακούραστου Ζακυνθινού συγγραφέα Νιόνιου Μελίτα, α΄ έκδοση του 2006 από την καλή καθημερινή εφημερίδα της Ζακύνθου Ερμής, με 256 σελίδες.Τη βραδιά άνοιξε ο εκδότης της εφημερίδας Φίλιππος Συνετός, καλωσορίζοντας το κοινό. Στο κύριο μέρος, η φιλόλογος Αντωνία Χαρτά μίλησε συνοπτικά με το ανερεύνητο θέμα: "Ζακυνθινοί Διηγηματογράφοι" και η δημοσιογράφος Αγγελική Ξενόφου αναφέρθηκε στην πολυετή συνεργασία της με τον τιμώμενο συγγραφέα.
Ακολούθησε από την κ. Χαρτά μια γλαφυρότατη παρουσίαση του βιβλίου του Μελίτα, τον λόγο της οποίας διέκοπταν εκτεταμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα διηγημάτων του συγγραφέα από μαθητές του Λυκείου.
Τέλος, ο ίδιος ο Νιόνιος Μελίτας πήρε τον λόγο και, ολοφάνερα συγκινημένος, ευχαρίστησε όλους για την παρουσία και τα καλά τους λόγια.
Καθ' όλη την διάρκεια της όμορφης παρουσίασης [βλέπετε φωτογραφίες παρακάτω] σκεπτόμουν, ότι πολλές φορές παραπονούμαστε ή και γκρινιάζουμε για τον (ποιον;) Πολιτισμό εν Ζακύνθω στις μέρες μας. Όμως απ' την άλλη πλευρά του μυαλού μου, άκουγα τους στίχους ενός τραγουδιού που έπαιζε το ράδιο καθώς όδευα στην εκδήλωση: "Όσο υπάρχουνε πουλιά που κελαηδούν, μη φοβάσαι τίποτα".
Εεε, λοιπόν, ο αγαπητότατος Νιόνιος Μελίτας αποτελεί ένα από τα λιγοστά εναπομείναντα "πουλιά" της Άνοιξης της παλιού μας Τζάντε. Όσο θα διαρκεί το ιδιώνυμο τραγούδι του (πότε νωχελικά θωπευτικό, πότε ήπια μελαγχολικό, αλλά πάντως αξιοπρεπές, ευθυτενές κι επίμονο), δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση φοβόμαστε τίποτα, μήτε το βάζουμε κάτω!
Σεβαστέ μας Νιόνιο, να είσαι πάντα σου γερός και δυνατός, ώστε να γράφεις "ακαταπαύστως" (κατά Κάλβον), αθανατίζοντας με τον τρόπο σου δυσθεώρητους τύπους και πολύτιμες στιγμές του Χθες!
4 σχόλια:
Τι περίεργο..! Χθές βράδυ κι εγώ ήμουν σε παρουσίαση βιβλίου το "Αυτός που είχε" του Δημήτρη Κεραμέα, απο τις Κερκυραικές εκδόσεις ΑΛΔΕ στο βιβλιοπώλείο Μουστάκη. Ο Αλ Δεσύλλας των ΑΛΔΕ έχει γράψει ο ίδιος πολλά βιβλία με την παλιά Κέρκυρα όπως την έζησε και είναι πολύ ιδιαίτερα.
Συγχαρητήρια στον κ Μελίτα!
Είμαι σίγουρη οτι θα απολάμβανα τις ιστορίες του που θα ήταν "συγγενικές" με τις δικές μας.
Είναι πολύ σημαντικά τα βιβλία που ζωντανεύουν το παρελθόν μιας τοπικής κοινωνίας ώστε να μην ξαχαστεί απο τους νεώτερους.
Ντρέπομαι που ξαστόχησα τέτοια εκδήλωση προς τιμή του αξιαγάπητου κου Μελίτα,τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα και εύχομαι έστω κι απ΄εδώ: να συνεχίσει επι μακρόν την παραγωγική του πορεία, προσφέροντάς μας τα φιόρα της γλαφυρής του πένας και τα αρώματα μιας ζακυνθινής πραγματικότητας που έχει εκλείψει μεν,αλλά όσοι μας την μεταφέρουν μας εμβολιάζουν μ ομορφιά και νοσταλγία.
Καλή δύναμη κε Νιόνιο.
Ζώντας στην πρωτεύουσα, δεν είναι εύκολο να βρω άμεσα εκδόσεις από Ζάκυνθο. Χαίρομαι που στην εποχή μας, μέσω ίντερνετ μπορούμε να ενημερουθούμε και για το τι κυκλοφορεί στον τόπο μας. Θετική επίσης και η δημιουργία Δήμων (Καποδίστριας)όπου η κάθε περιφέρεια μπορεί να ενημερώσει και να μορφώσει πολιτιστικά τους δημότες της. (παλαιότερα μόνο οι χωραϊτες είχαν τη δυνατότητα πρόσβασης στα πολιτιστικά, εμείς οι υπόλοιποι, μόνο σε κάνα πανηγύρι στα κοντινά μας χωριά)
Υ.Γ. Τυχαίνει να έχω διαβάσει κάποια διηγήματα του κου Μελίτα, όπως και ποιήματά σας, στα ημερολόγια ''Ζάκυνθος'' επιμέλεια Ν. ΜΟΥΣΜΟΎΤΗ (2000-2002). Καταπληκτικές δουλειές και καταπληκτική ανθολόγηση κειμένων. Άραγε, η έκδοσή τους συνεχίζεται;
πολλά συγχαρητήρια
Δημοσίευση σχολίου