Φοβού
τις δροσερότατες του Πηγαδιού υποσχέσεις.
τις δροσερότατες του Πηγαδιού υποσχέσεις.
Λίγο στο φιλιατρό να ξεχαστείς ανυποψίαστος
σε καταβροχθίζει ολάκερον
ηδονικότατα ρουφώντας
ίσαμε και των προγόνων σου τους ήσκιους.
ίσαμε και των προγόνων σου τους ήσκιους.
[Ποίηση - φωτογραφία:
π. Παναγιώτης Καποδίστριας, 15 Σεπτεμβρίου 2012]
1 σχόλιο:
Παιδάκι ήμουνα θυμάμαι, κι έτρεχα καταμεσήμερο στο πηγάδι μας, στη συκιά, βούταγα το σύγλο μέσα κι όταν γιομάτο τον ανέβαζα άρχιζα να φωνάζω… τάχα οι άλλοι επόντουσαν… ανυποψίαστοι για το απογευματινό μπουγέλο.
Πρώτη απ’ όλους έτρεχε η αδελφή μου, και ξωπίσω η Νατάσα με τη Σόνια, δεν έχανε καιρό ο Σπύρος με τον Τάση, μόνο η Γιάννα μας κοιτάτε από μακριά, αυτή ήταν ποιο μεγάλη… πήγαινε γυμνάσιο, τι να έκανε με τα παιδάκια…
Έχω και πολλές άλλες αναμνήσεις από το δροσερό νερό του που μας ξεδιψούσε και μας έπλενε χειμώνες καλοκαιριά.
Ευλογημένο πηγάδι πηγή ζωής στα πρότερα μου χρονιά…
Δημοσίευση σχολίου