Μες από το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ μάς πληροφορεί ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ
Οι σοσιαλιστικές ομάδες της χώρας, ήδη από το 1915, είχαν προσπαθήσει αρκετές φορές να βρουν πεδίο συνεννόησης. Η υπόθεση όμως δυσκόλευε λόγω κυρίως των διαφορών που είχαν μεταξύ τους οι δύο ισχυρότερες οργανώσεις: η Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης, που συσπείρωνε εργάτες απ' όλες τις εθνότητες της πόλης, και το Σοσιαλιστικό Κέντρο στην Αθήνα.
Στα μέσα του 1918 πραγματοποιείται στην Αθήνα εργατική συνδιάσκεψη, η οποία αποφάσισε να διεξαχθεί τον Νοέμβριο συνέδριο για την ίδρυση «πολιτικού κόμματος της εργατικής τάξης». Το συνέδριο αυτό γίνεται εντέλει στις 4-10 Νοεμβρίου 1918 στον Πειραιά, μία εβδομάδα μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ, με τη συμμετοχή χιλίων περίπου συνέδρων, μεταξύ αυτών και εκπρόσωποι Μικρασιατών εργατών. Σκοπός του ήταν «να διαμορφώση τον αγώνα της εργατικής τάξεως εις αγώνα συνειδητόν και ενιαίον και να οδηγήση αυτήν εις την φυσικήν και αναγκαίαν αποστολήν της», και αυτό εκφράστηκε με την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (ΣΕΚΕ), της προδρομικής μορφής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος.
Στο Β' συνέδριο του ΣΕΚΕ, τον Απρίλιο του 1920, αποφασίζεται η προσθήκη της λέξης «Κομμουνιστικό» στον τίτλο (ΣΕΚΚΕ), καθώς και η προσχώρηση στη Γ' Κομμουνιστική Διεθνή.
Σύμφωνα με το πρώτο του καταστατικό, το ΣΕΚΕ διεκδικούσε την «πολιτική και οικονομική οργάνωσιν του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως για την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας». Ταυτόχρονα, το νέο κόμμα τάχθηκε στο πλευρό της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Αν και η επιρροή του ήταν μικρή, το ΣΕΚΕ κατέβαλε έντονες προσπάθειες για να προσηλυτίσει οπαδούς μεταξύ των οπλιτών της Στρατιάς Μικράς Ασίας. Το γεγονός αυτό προκάλεσε τη δυσφορία της στρατιωτικής ηγεσίας και την αντίδραση του ίδιου του πρωθυπουργού. Πιο συγκεκριμένα, τον Απρίλιο του 1920 ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοίνωσε από το βήμα του Κοινοβουλίου τη χορήγηση αμνηστίας και την κατάργηση του στρατιωτικού νόμου και της λογοκρισίας, με εξαίρεση την κριτική κατά της πολεμικής προσπάθειας της κυβέρνησης, η οποία θα εξακολουθούσε να τιμωρείται.
Έκτοτε το ΣΕΚΕ κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για την πρόκληση κοινωνικής αναταραχής και, ει δυνατόν, την παρεμπόδιση της στρατιωτικής προσπάθειας στη Μικρά Ασία. Το 1921 αρχίζει ένα μεγάλο απεργιακό κύμα, που δίπλα στα οικονομικά αιτήματα προβάλλει όλο και περισσότερο και αιτήματα ενάντια στη Μικρασιατική εκστρατεία. Ξεχωρίζουν η απεργία του Βόλου και η πανελλαδική απεργία των σιδηροδρομικών (Φλεβάρης 1921), οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς στη Θεσσαλονίκη, όπου ένα σύνταγμα στρατού που πήγαινε για το μέτωπο της Μικράς Ασίας στασίασε και στρατιώτες του συναδελφώθηκαν με τους εργάτες, η απεργία της Ομοσπονδίας Ηλεκτρισμού και Ηλεκτροκίνησης κ.α. Το ΣΕΚΕ ακολούθησε μια πολιτική συνεπή ίσως προς την ιδεολογία του, η οποία, όμως, δυσχέρανε την κοινή προσπάθεια, συντελώντας σε έναν βαθμό, όπως υποστηρίζεται από ορισμένους, στην κατάρρευση του μετώπου στη Μικρά Ασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου