© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Ποιητικό σχόλιο στη Λαμπρή Κυριακή


Δάφνη ώς τις ψυχές 
και αντί για σώματα
οι παπαρούνες
οι ανυπεράσπιστες
μάταια θρώσκουν άνω.

[Ποίηση: π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Φωτογραφίες: 1η π. Π. Κ., 2η Ιωάννης Πορφύριος Κ., 
Νια Δευτέρα, 25η Απριλίου 2011]

Μεγάλη Εβδομάδα στον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό της Βοστόνης / Holy Week at the Boston Cathedral

Metropolitan Methodios and Cardinal at the Anastasis Service

Cathedral Altar Boys leading the procession of the Epitaphios

Chanting of the Lamentations at the Boston Cathedral

Mr. Dean Limberakis, Choir Director, directing the choir of the Cathedral both on Holy Friday and Easter

The procession of the Epitaphios at the Boston Cathedral

On Holy Friday the Annunciation Cathedral of New England youth were present at the vigil to guard and escort the Epitaphios together with Archimandrites, the V. Rev. Cleopas & Pandeleimon. Dr. Demetris Photopoulos, Mr. James Lemonias, Mr. Arthur Anton, Mr. Ted Papaslis, Mr. Demetris Zaferacopoulos and Mr. James Kaselis were holding the Epitaphios and Mr. Andrew Jeas the Cross during the procession. Then, over 800 people attended the Anastasis service at the Boston Cathedral and reaffirmed the fundamental truth of Christianity, "Christ is risen from the dead, bestowing life everlasting!" His Eminence, Metropolitan Methodios of Boston, presided over the Anastasis Service, which was attended by the Cardinal of Boston.

Photos attached courtesy of Mr. Alex Mavradis

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Για το αναστάσιμο πανηγύρι της Χρυσοπηγής στου Μπόχαλη Ζακύνθου






Σήμερα, Παρασκευή της Διακαινησίμου, εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, πανηγύρισε ο περικαλλής ναός της Ζωοδόχου Πηγής στο γραφικό και ολάνθιστο προάστιο του Μπόχαλη, πάνω ακριβώς από την πόλη του Zante μας.

Το πρωί πραγματοποιήθηκε η Αναστάσιμη Αρχιερατική Λειτουργία, στην οποία φέτος προΐστατο ο Επίσκοπος Φωτικής κ. Διονύσιος και στη συνέχεια η πατροπαράδοτη λιτανεία της ιεράς Καθέδρας της Παναγίας της Χρυσοπηγής στους δρόμους του χωριού, με τη συμμετοχή πλήθους προσκυνητών από τη Χώρα και τα γύρω χωριά!

Πολύχρωμη η Χαρά της Ανάστασης στην Accra της Ghana κατά τον Εσπερινό της Αγάπης


































Κυρίως εδώ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!! Με την τόση δόξα των χρωμάτων και των χαμογελαστών ανθρώπων, δεν μπορεί να μην Ανέστη ο Χριστός!!!

Όλα τα ανωτέρω είναι φωτοστιγμιότυπα από τον πανεπίσημο Εσπερινό της Αγάπης στον Καθεδρικό Ναό της Άκκρας στην Γκάνα! Προΐσταται ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Άκκρας Αρχιμανδρίτης Ισίδωρος Σαλάκος, ιθαγενείς κληρικοί και στη Χαρά του Αναστημένου συμμετέχει πλήθος Ορθόδοξων εντοπίων! Χαρείτε μαζί τους!!! 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο διεισδυτικός ανατόμος της ταραγμένης ψυχής των ανθρώπων


Γράφει ο συνεργάτης μας Διονύσης Ν. Μουσμούτης
 [Εισαγωγικό κείμενο στο σημερινό παπαδιαμαντικό αφιέρωμα της Βιβλιοθήκης της Ελευθεροτυπίας

Έναν αιώνα μετά τον θάνατό του, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εξακολουθεί, στις δικές μας άγονες μέρες, να αποτελεί σημείο αναφοράς για την τέχνη του μα και την πνευματικότητά του.

Άνθρωπος απαλλαγμένος από την ανάγκη και το βάρος της κοινωνικής καταξίωσης, αποσυνάγωγος εργάτης και τεχνίτης της γραφής, μοίρασε τον βίον του ανάμεσα στις εκκλησιές και τα ταβερνεία. Γεννημένος στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851 από πατέρα ιερέα, τον Αδαμάντιο Εμμανουήλ, και θεοσεβούμενη μητέρα, την Αγγελική (Γκουλιώ) –το γένος Μωραΐτη–, τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στο νησί του. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874 – από το ίδιο γυμνάσιο είχε αποφοιτήσει το 1871 και ο εξάδελφός του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης. Το 1872 επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος μοναχός. Μη θεωρώντας τον εαυτό του άξιο να φέρει το «αγγελικό σχήμα», επέστρεψε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου, την οποία, με όλες τις προσπάθειες που έκανε, δεν την τελείωσε, γιατί η φτώχεια, η ανέχεια και η επισφαλής υγεία του τού στάθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια.

Το 1878 θα γνωριστεί με τον Βλάση Γαβριηλίδη, ο οποίος θα τον παρακινήσει να δημοσιεύσει το πρώτο του μυθιστόρημα υπό τον τίτλο Η μετανάστις στον Νεολόγο Κωνσταντινουπόλεως. Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του Οι έμποροι των Εθνών στην εφημερίδα Μη χάνεσαι, ενώ παράλληλα άρχισε να εργάζεται ως μεταφραστής. Οι απολαβές του όμως ήταν πενιχρές και αναγκαζόταν να ζει σε φτωχικά δωμάτια, όντας πάντα ολιγαρκής και λιτοδίαιτος. Η θέση του καλυτέρεψε κάπως, αλλά η ζωή του δεν άλλαξε όταν άρχισε να συνεργάζεται με την Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη. Ενώ κέρδιζε αρκετά και από συνεργασίες του με άλλες εφημερίδες και περιοδικά, που ήταν περιζήτητες, η οικονομική του κατάσταση στάθηκε για πάντα η αδύνατη πλευρά του. Ήταν σπάταλος, ανοργάνωτος. Δεν μπορούσε να περιποιηθεί τον εαυτό του, και η μεγάλη ανεμελιά του, συνοδευμένη από κάποια φυσική ραθυμία και νωθρότητα, με μια πλήρη αδιαφορία για τα βιοτικά, τον κρατούσε σε κατάσταση αθλιότητας. Άπλυτος, απεριποίητος, σχεδόν κουρελής, ενώ μπορούσε να ζει με αξιοπρέπεια γιατί ήταν λιτότατος και ασκητικός, σκορπούσε τα λεφτά του, και μόνο κάθε πρωτομηνιά είχε χρήματα στην τσέπη του. Το 1902 θα επιστρέψει στη Σκιάθο, όπου θα παραμείνει μέχρι το 1904. Την περίοδο αυτή θα δημοσιεύσει τη «Φόνισσα». Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» η εικοσιπενταετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Το 1909 επιστρέφει στο νησί του, το οποίο δεν θα εγκαταλείψει ώς το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου 1911 από πνευμονία. Την προηγούμενη ημέρα είχε πληροφορηθεί ότι είχε τιμηθεί με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος.

Ολόκληρη η ουσία της κατάθεσης στα νεοελληνικά γράμματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη περικλείεται μέσα σε μια φράση του ίδιου: «Το επ’ εμοί, ενόσω ζω, και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν, καί να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».

Στενότερα ηθογράφος στην αρχή, διεύρυνε με τον καιρό τη θεματολογία και την τεχνική του, ώστε να θεωρείται ότι αυτός εγκαινίασε τη διηγηματογραφία στην Ελλάδα. Προσέδωσε στο έργο του τέτοια ποιότητα που τον καθιέρωσε ως πρωταγωνιστή της ελληνικής πεζογραφίας. Οι εμπνεύσεις του, τροφοδοτούμενες από ένα πλούσιο απόθεμα μνήμης, διαποτίζονται από ποιητικό οίστρο και μαγεία του λόγου. Οι ήρωές του, απλοί, ταπεινοί, γραφικοί και βασανισμένοι, γίνονται οι πυρήνες των δραματικών συγκρούσεών τους με τη ζωή. Η καθαρεύουσα πού επέλεξε να χρησιμοποιεί εξαρχής, ελάχιστα δυσνόητη, σταδιακά απλοποιήθηκε με περισσότερα λαϊκά στοιχεία, ώστε λίγο πριν από τον θάνατό του να γράψει και διηγήματα στη δημοτική. Τον διακρίνει ποιητικό ύφος, γόνιμη φαντασία και κατάνυξη, η οποία τον συγκλόνιζε από την παιδική του ηλικία.

Όσο ήταν εν ζωή, η κριτική εν πολλοίς τον προσπέρασε. Διεκδικήθηκε από τους δημοτικιστές, γιατί το έργο του ανήκει στην πρωτοπορία της εποχής του, αλλά δεν τον συμπαθούσαν για τη γλώσσα του. Ανάλογη ήταν και η στάση των οπαδών της καθαρεύουσας γιατί, ενώ μπορούσε να θεωρηθεί γλωσσικά συντηρητικός, λογοτεχνικά δεν ανήκε στο κλίμα τους. Οι μόνοι που ασχολήθηκαν μαζί του ήταν ο Κωστής Παλαμάς και ο Παύλος Νιρβάνας.

Το ενδιαφέρον άρχισε αμέσως μετά τον θάνατό του. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο οποίος ενόσω ζούσε ο Παπαδιαμάντης δεν είχε αναφερθεί ούτε κατ’ ελάχιστο στο έργο του, του αφιέρωσε ένα από τα εγκωμιαστικότερα κείμενά του. Ο Φώτος Πολίτης και ο Κώστας Αθάνατος δεν δίστασαν να τον παραβάλουν με τον Διονύσιο Σολωμό. Κάποιοι νέοι, όμως, μεταξύ των οποίων ο Άγγελος Τερζάκης και ο Τέλος Άγρας, διατύπωσαν κάποιες «επιφυλάξεις», μίλησαν, δηλαδή, για έλλειψη κοινωνικού περιεχομένου, αρνούμενοι σχεδόν κάθε αξία στο έργο του. Και εδώ ο Ξενόπουλος υπεραμύνθηκε της πνευματικής κατάθεσης του Παπαδιαμάντη, τονίζοντας ότι είναι δημιουργός συγγραφέας και αξεπέραστος ακόμη και στους μεταγενέστερους. Η σχολή του Κ. Θ. Δημαρά, αλλά και οι περί τον Παναγιώτη Μουλλά, «μείωσαν» τρόπον τινα την αξία του, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για λαογραφικά κείμενα ηθικού χαρακτήρα και αμφιβόλου λογοτεχνικής αξίας προσάπτοντάς του παράλληλα προχειρότητα και αναχρονιστικές τάσεις στη γλώσσα. Στον αντίποδα οι περί την Ορθοδοξία, –επειδή δεν περιορίζεται στην περιγραφική γοητεία αλλά διεισδύει στο δράμα της ανθρώπινης ψυχής, ενσταλάζοντας στις εικόνες του τον βυζαντινό μυστικισμό– αναδείχθηκαν ένθερμοι υποστηρικτές του, χωρίς όμως να αναγνωρίζουν –ή μάλλον αναγνωρίζοντας διστακτικά– όλες τις εκφάνσεις του τόσο σημαντικού έργου του.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν είδε τυπωμένο σε βιβλίο κανένα από τα έργα του. Αμέσως μετά τον θάνατό του, τη διετία 1912-1913, λόγω του έντονου ενδιαφέροντος που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά του, οι εκδόσεις Φέξη εξέδωσαν έντεκα τόμους όπου συγκεντρώθηκαν όσα διηγήματα μπόρεσαν να εντοπιστούν. Από το 1925 έως το 1930 εξέδωσε πέντε τόμους ο εκδοτικός οίκος Ελευθερουδάκη. Το 1945 από τις εκδόσεις Αθ. Καραβία κυκλοφόρησε ένας τόμος με Θαλασσινά διηγήματα. Μετά από μια δεκαετία, το 1955, από τον Εκδοτικό Οίκο Δημητράκου εκδόθηκαν τα Άπαντά του σε επιμέλεια Γιώργου Βαλέτα. Το 1963, τα Άπαντα του Παπαδιαμάντη εκδόθηκαν σε τρεις τόμους από την Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, με προλόγους και επιμέλεια Μιχάλη Περάνθη. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ερευνητική έξαρση πάνω στο έργο του Σκιαθίτη με την «καθαυτό ρωμαίικη λαϊκή ψυχή». Εκτός των φιλολόγων μελετητών, έχουν εστραμμένο το ενδιαφέρον τους πεζογράφοι και ποιητές. Σε τούτο είναι βέβαιο ότι συνέβαλε η πεντάτομη κριτική έκδοση όλου του συγγραφικού του έργου, των Απάντων του, από τον Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο (εκδ. Δόμος, 1981-1988), καθώς και η με εξαιρετική φιλολογική και τυπογραφική επιμέλεια περιοδική έκδοση Παπαδιαμαντικά Τετράδια (από το 1992), από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.

Αλήθεια, διαβάζεται ο Παπαδιαμάντης σήμερα; Επικρατεί η άποψη ότι ο αριθμός των αναγνωστών του συρρικνώνεται. Ίσως να μην ανήκει στα ζητούμενα ή τις αναζητήσεις των νεότερων. Από την άλλη όμως τίθεται και το ερώτημα για τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται ο Παπαδιαμάντης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τρόπος που καθορίζει εν πολλοίς τη στάση των νέων αναγνωστών απέναντι στο έργο. Αλλά το τελευταίο δεν αφορά μόνο τη δεξίωση του παπαδιαμαντικού έργου αλλά γενικότερα τον τρόπο πρόσληψης του λογοτεχνικού έργου από τις νεότερες γενιές• εντάσσεται σε μια άλλη συζήτηση που ξεφεύγει από τη θεματική του παρόντος αφιερώματος.

Για τη Γκιόστρα τ' Άι-Γιωργιού 2011


Η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία “GIOSTRA DI ZANTE” διοργανώνει και φέτος την ΓΚΙΟΣΤΡΑ Τ’ ΑΪ – ΓΙΩΡΓΙΟΥ, η οποία, μέχρι την χρονιά των καταστρεπτικών σεισμών του 1953, διεξαγόταν στα πλαίσια του πανηγυριού της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου του Πετρούτσου, στο νότιο άκρο της πόλης.

Οι τριήμερες εκδηλώσεις φέτος, επειδή η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα γιορτάστηκε την Δευτέρα του Πάσχα, ημέρα της πατροπαράδοτης λιτανείας του «Κονίσματος», από το Ψήλωμα στην Αγία Τριάδα, θα πραγματοποιηθούν από 6 έως 8 Μαΐου 2011.


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ


Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Ώρα 8 μ. μ.:

Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ζακυνθίων. Απονομή αναμνηστικών διπλωμάτων στους μαθητές, οι οποίοι έλαβαν μέρος στην παιδική Γκιόστρα 2011.

Ακολουθεί συναυλία από τις χορωδίες των: 1ου «Καραμπίνειου», 3ου «Άμμου» και 5ου Δημοτικών Σχολείων Ζακύνθου, υπό την διεύθυνση των μουσικών Σταύρου Αμπελά και Μιχάλη Τσαούση.

Σάββατο, 7 Μαΐου 2011

Ώρα 6 μ. μ.

Λαϊκό πανηγύρι στο χώρο όπου προσεισμικά υπήρχε η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Πετρούτσου (οδός Κάλβου) με ψητά, παστέλια, φιτούρες κ.λ.π.

Ώρα 7 μ. μ.

Εκκίνηση πομπής από τον ίδιο χώρο, η οποία, μέσω των οδών Κάλβου, Αγ. Ιωάννου Λογοθετών (Αϊ – Γιαννιού το Καντούνι) και Κ. Λομβάρδου (Στράτα Μαρίνα), θα καταλήξει στο χώρο μπροστά από την πλατεία Σολωμού, όπου θα πραγματοποιηθούν ιππικοί αγώνες.

Κυριακή, 8 Μαΐου 2011

Ώρα 7 μ. μ. : Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ζακυνθίων

Ημερίδα με θέμα : «Η πρόσληψη της Γκιόστρας σε κείμενα Ζακυνθινών συγγραφέων. Η περίπτωση της “Ευγένας” του Θεόδωρου Μοντσελέζε».

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

19.00 – 19.15
Έναρξη ημερίδας. Χαιρετισμός Προέδρου της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας “Giostra di Zante”.

Χαιρετισμοί επισήμων.

19.15 – 19.35
Αντωνία Χαρτά, φιλόλογος: «Τραγωδία ονομαζομένη Ευγένα… ποιηθείσα υπό του κυρού Θεοδώρου Μοντσελέζε 1646: εξωκειμενικά συμφραζόμενα, ο ποιητής, το κείμενο / έργο».

19.35 – 19.55
Διονύσης Φλεμοτόμος, λογοτέχνης: «Θεόδωρος Μοντσελέζε: ένας ορθόδοξος Ζακύνθιος. Νεότερα βιογραφικά στοιχεία».

19.55 – 20.15
Πηνελόπη Αβούρη, θεατρολόγος: «Οι μεταμορφώσεις του μοτίβου της giostra publica στο χάρτη των κειμένων που συνομιλούν με την Ευγένα του Θεόδωρου Μοντσελέζε ως υπερ–κείμενο των miracoli».

20.15 – 20.35
Άντα Κορφιάτη, εικαστικός: «Σκηνογραφική πρόταση για το ανέβασμα της Ευγένας του Μοντσελέζε».

20.35 – 20.55
Κώστας Καποδίστριας, ηθοποιός – σκηνοθέτης: «Σκηνοθετική προσέγγιση της Ευγένας του Μοντσελέζε».

20.55 – 21.15
Αθηνά Σαραντίδου, θεατρολόγος: «Η σκηνή του κονταροχτυπήματος στην "Ευγένα" του Μοντσελέζε: μια δραματουργική προσέγγιση των σύγχρονων σκηνοθετικών αποδόσεων της Γκιόστρας στην ελληνική σκηνή».


Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Επιτάφιες εικόνες από το Νιχώρι του Βοσπόρου

  Ναός Παναγίας της Κουμαριώτισσας
  Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ανδριόπουλος  




Στιγμές επαγρυπνούσας Ορθοδοξίας και εν εγρηγόρσει Ελληνισμού! "Η ζωή εν τάφω" δεν μπορεί να χωρέσει!... Αυτολιτανεύεται στις αυλές της Εγκατάλειψης, ελπίζοντας στην Ανάσταση, την κάθε είδους!...

Δευτέρα του Πάσχα στο Μετόχιο του Παναγίου Τάφου στο Νιχώρι

 Ναός Αγίου Γεωργίου 
  Προΐσταται ο Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Ιάκωβος  
  Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ανδριόπουλος 



Αναστάσιμες στιγμές στο Παλαιό Μπάνιο της Κωνσταντινούπολης

  Ναός Γενεθλίου της Θεοτόκου  
  Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ανδριόπουλος 



Φωτοστιγμές από την Αγάπη στον Πατριαρχικό Ναό

  Φανάρι, πρωί του Πάσχα 








Ο Πατριάρχης του Γένους επί θρόνου ακανθώδους δόξης, αλλά εν Αγάπη πολλή και αναστασίμω! Ο Μέγας Αρχιδιάκονος Μάξιμος απ' άμβωνος αναγιγνώσκει αγγλιστί το αρμόδιο της θείας Αγάπης Ευαγγέλιο, ενώ ο Δευτερεύων Ανδρέας γαλλιστί! Ο αγώνας για (επ)Ανάσταση των όποιων τεθνεώτων ή εξουθενημένων καλά κρατεί, ανθοφορώντας μεγαλειωδέστατα!!! 


Φωτογραφίες: 1η και 3η Παναγιώτης Ανδριόπουλος, 2η και 4η Νικόλαος Μαγγίνας

Το Πάσχα του σταυροαναστάσιμου Οικουμενικού Πατριάρχη

Σκέψεις του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτη Καποδίστρια


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Φανάρι ζει τους ενιαυτούς του σταυραναστάσιμα! Φέρει Σταυρό αποβλέποντας στην Ανάσταση και στα Έσχατα των Εξελίξεων. Έτσι, ανακυκλώνει τους καιρούς και τους χρόνους προσδοκώντας δικαίωση -εκτός από την κατά Θεόν- και έμπροσθεν των ανθρώπων. Ο προεστός τής υπ' ουρανόν Ορθοδοξίας, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ελεύθερος πολιορκισμένος στα τείχη του Πατριαρχείου, αποπνέει το πολύτιμο μεγαλείο της ταπείνωσης του θεσμού που εκπροσωπεί, ενώ με περισσή και αξιοθαύμαστη σοφία διευθύνει από κεί "κάτι υπόθεσες ψυχικές" (κατά Σολωμόν) προς το συμφέρον τής καθόλου Χριστιανοσύνης και δη της Ορθοδοξίας!


Αγαπάμε τον θεσμό και τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και γνωρίζουμε ότι ιδιαίτερα τώρα, κατά τη σεβάσμια περίοδο του Πάσχα, το Φανάρι επιζητεί ως βακτηρία στηρικτική την όση σκέψη και την καρδιακή προσευχή όλων μας (όχι -προς Θεού- τις γνωστές μεμψιμοιρίες και τις εκ του ασφαλούς λοιδορίες εναντίον του), αντιχαρίζοντάς μας τη βεβαιότητα ότι παραμένει απαράβατος εγγυητής της Ενότητας, προασπιστής στεντόρειος των τιμαλφών της Πίστης μας, επιδέξιος και αδιάπτωτος συζητητής στα fora του απατεώνος αιώνος τούτου!


Κατά τις πασχαλινές ημέρες που διάγουμε,  ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ίσταται μειλίχιος και ωραίος στην πρωτοκαθεδρία των ιερών Τελετών και Ακολουθιών, αλλά και της Αγάπης προς άπαντες, επίσημους και ανεπίσημους, πρωτοκλασάτους ή (κυρίως) παιδιά! Και να γνωρίζεις ότι είναι υπερφορτωμένος με μια προαιώνια Παράδοση και σε μια περιωπή, όπου όλοι οι άνεμοι (και οι εντός και οι εκτός) τον κτυπούν με μανία από παντού!...


Αυτές τις σύντομες σκέψεις κάνω, καθώς ετοιμάζω προς δημοσίευσιν μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες - πορτρέτα Βαρθολομαίου, τα οποία αποτύπωσε αυτές τις ημέρες με τη φωτομηχανή του ο Νικόλαος Μαγγίνας και μόλις κατέφθασαν στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό μας. Κοιτάζοντάς τες ξανά και ξανά, μού έρχονται στη γλώσσα μερικοί τάχα στίχοι, που έχω αφιερώσει στην Παναγιότητά του παλαιότερα (2004):

" (...)
Μιλάς σα να σωπαίνεις
γελάς σα να πεθαίνεις.

Εν πρώτοις Μόνος
ορθογράφος της χαράς
και των χαρίτων
τ' αποστηθίζεις όλα
τα θρυλούμενα νερά.

Ανεμοδείχτης
οιωνίζεσαι πουλιά
πάνω απ' την Πόλη
και δηλοίς τα Έσχατα.
Ξέρεις Χρόνος τι εστί.

(...)

Ολοξάγρυπνος
λόγω πολλών Ολίγων
Φανάρι ανάβεις
νά 'χει φως η Μαρία
που θηλάζει το Παιδί".





Πασχαλινή συνάντηση στο εξωκκλήσι της Βαγγελίστρας Μαριναίϊκων στο Μπανάτο












Η αναστάσιμη χαρά διαχέεται αυτές τις ημέρες με θριαμβικό τρόπο παντού τριγύρω μας. Ευφρόσυνες περιπτώσεις αποτελούν τα παρεκκλήσια, όταν εορτάζουν, όπως σήμερα το ναΰδριο της Ευαγγελιστρίας, στον συνοικισμό των Μαριναίϊκων, εδώ στο Μπανάτο.

Όλα μαρτυρούν την παρουσία του Αναστημένου! Όλα και όλοι φορούν τα πασχαλινά τους, ώστε να υποδεχθούν με τον επισημότερο τρόπο τον πατήσαντα τον Θάνατο!


Εκτενέστερο φωτορεπορτάζ, δείτε στο Νυχθημερόν, μ' ένα κλικ εδώ.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails