Γραφές για το ποιητικό βιβλίο του Παναγιώτη Καποδίστρια «Έσχατος Φίλος» (εκδ. ιδίοις αναλώμασι, 2001)

     « Σπάνια διαβάζω τόσο γρήγορα (σύντομα) κάποιο από τα πάμπολλα (δυστυχώς) βιβλία που μου στέλνουν. Η ποίησή σας - απ'  όσο νιώθω καθ'  ότι μη ποιητής -  με συνεπήρε.  […] ».

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ

Συγγραφέας-Ακαδημαϊκός

Καλοφάγωτο το 2019. Νόστιμες πρωτοχρονιάτικες ευχές από τον εκδότη Διονύση Βίτσο

Αποχαιρετισμός στον Άγγελο Δεληβορριά από τον Δημήτρη Αρβανιτάκη

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανιτάκης* για το ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΑΓΓΕΛΕ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ...

«Ο κύριος Δεληβορριάς, ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη» - έτσι τον γνώρισα, ένα βράδυ του 1998, στη βενετσιάνικη οστερία «Nono risorto». Κι εκείνος, τείνοντας προς το μέρος μου το ποτήρι με το ουίσκι, με τον δείκτη του χεριού του τεντωμένο, σχεδόν αγγίζοντάς με, με βλέμμα χαμογελαστό, ίσως για να συστηθεί ακόμα καλύτερα: «Εγώ, κύριε, είμαι φίλος του Λέοντος Αυδή!» Ο Άγγελος Δεληβορριάς, που διεκδικούσε πάντα ολόκληρο τον εαυτό του... Ένας αθώος γόης, ένα παιδί...

Στα χρόνια που ήρθαν -χρόνια πολλά, ευτυχώς, αλλά ποτέ αρκετά, δυστυχώς- είχα την τύχη να είμαι ένας από κείνους που μεγάλωσαν μαζί του, άκουσαν, ένιωσαν, ποτίστηκαν, πίστεψαν, έμαθαν, συμμερίστηκαν το πάθος του. Και τώρα πρέπει, όσο το αίμα της μνήμης είναι ζεστό, όσο πνίγεται η ψυχή από το ασφυκτικό τέλος, να ζωγραφίσω μία εικόνα. Αδύνατο. Αλλά η γλώσσα δεν έχει άλλον τρόπο, παρά να δοκιμάζει τον εαυτό της.

Ο Άγγελος Δεληβορριάς, oραματιστής και εργάτης, γενναιόδωρος και ανυπεράσπιστα ρομαντικός. Αγαπούσε να διηγείται, με αυτονόητη υπερηφάνεια, για το πώς οραματίστηκε το Μουσείο Μπενάκη, για το πώς το άνοιξε στην κοινωνία: για τις δυσκολίες, τις αντιστάσεις, τα στοιχήματα, τις πίκρες, αλλά και για την απέραντη χαρά της δημιουργίας. Μπορούσε να καυχιέται για το ότι επί σαράντα πέντε σχεδόν χρόνια στο τιμόνι αυτού του δύσκολου καραβιού κατάφερε όχι μόνο να δημιουργήσει το πιο "λαμπερό" μουσείο στην Ελλάδα, αλλά και να χτίσει το τεράστιο κύρος του Μουσείου "του" στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Να ανοίξει; Να δημιουργήσει; Να χτίσει; Ναι, γιατί είχε χάρισμα ζηλευτό να εμπνέει: τους συνεργάτες του, τους καλλιτέχνες, την κοινωνία. «Ο Δεληβορριάς μάς έχει κάνει μουτζαχεντίν», μου είχε πει μία συνάδελφος εδώ και πολλά χρόνια. Και είναι αλήθεια: ένα μελίσσι, ένας οργασμός, ένα διαρκές στοίχημα, ένα ανήσυχο νησί ήταν και είναι το Μουσείο "του". Και στην καρδιά αυτού του πολύβουου μικρού κόσμου, το αυστηρό, χαμογελαστό, το αληθινά πατρικό βλέμμα ενός ανθρώπου. Ενός δασκάλου, ενός πολίτη βαθιά δημοκρατικού.

Οι δεκαετίες της Μεταπολίτευσης. Εύκολα χρόνια, θα πεις, με όρτσα τα πανιά της κοινωνίας μας. Αλλά, εδώ υπήρξε το δικό του μπόλιασμα. Μέσα σε καιρούς "εύκολους", αυτός δεν θέλησε τίποτα εύκολο. Η ανησυχία του τον έσπρωχνε: κοιλοπονούσε ιδέες, δεν φοβήθηκε να σχεδιάσει, να δοκιμαστεί, να κάνει ρήξεις.

Ο Άγγελος Δεληβορριάς, ένας έλληνας που αγάπησε βαθιά το φως της γης του, ένας κοσμοπολίτης, ένας αθώος ανεξίθρησκος... Γιατί, αν θέλησε να χτίσει στην καρδιά του Μουσείου Μπενάκη, στην καρδιά της Αθήνας, μια έκθεση-αφήγηση της ιστορίας και της τέχνης της αγαπημένης του Ελλάδας, αν δημιούργησε το πολύμορφο κέντρο της «Πειραιώς», αν έκανε πράξη ένα άλλο όνειρό του («θέλω, παιδί μου, να φτιάξω ένα μουσείο για την Ελλάδα που αγάπησα, -κατάλαβες;»), φτιάχνοντας με τα χέρια του -ώρες, μέρες, νύχτες- τη μοναδική έκθεση του ελληνικού εικοστού αιώνα στην Πινακοθήκη Γκίκα, έχτισε μαζί και το πρώτο μουσείο Ισλαμικής τέχνης, τιμώντας την πνευματική ανοιχτότητα και τον πολιτισμό του ιδρυτή του Μουσείου "του", του Αντώνη Μπενάκη.

Αλλά πήγε πολύ παραπέρα. Οραματίστηκε και δημιούργησε έναν πολυεπίπεδο πολιτιστικό οργανισμό, που υπερέβαινε διαρκώς τον εαυτό του, και τον προίκισε με όλη την αυστηρότητα που απαιτείται για να μπορεί να εδραιωθεί και να εξελιχθεί. Πέρα από την οργάνωση και τον εμπλουτισμό των συλλογών που συνιστούν τη γενέθλια προίκα του Μουσείου Μπενάκη (αρχαία, βυζαντινή, νεότερη και σύγχρονη τέχνη), δημιούργησε ένα ακτινωτό σύστημα μουσειακής οργάνωσης, που όχι μόνο εγγυάται την αναγκαία φιλοσοφία της εκθεσιακής πολιτικής, αλλά και εξασφαλίζει τις δομές για τη συγκέντρωση, τη συντήρηση, την τεκμηρίωση και την ανάδειξη των βασικών ψηφίδων του νεοελληνικού πολιτισμού: αρχιτεκτονική, φωτογραφία, πάσης φύσεως αρχειακό υλικό. Θεωρούσε διαρκώς απαραίτητη (πόσο αυτονόητο είναι αυτό;) τη συνεργασία του Μουσείου "του" με μουσειακούς οργανισμούς, με πνευματικά ιδρύματα, εντός και εκτός Ελλάδας, για την οργάνωση εκθέσεων, ερευνών, εκδόσεων. Η μέριμνά του έφερε το Μουσείο "του" να είναι το πρώτο που οργάνωσε εκπαιδευτικά προγράμματα στη χώρα, να έχει σήμερα τη μεγαλύτερη Βιβλιοθήκη στην Ελλάδα, να έχει ένα εξαιρετικά πλούσιο εκδοτικό πρόγραμμα - και τόσα άλλα, που θα 'ρθει η ώρα να ειπωθούν και να εκτιμηθούν.

«Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι», ήταν το μότο του, που το πρόφερε καπνίζοντας το αγαπημένο του τσιγάρο και αφήνοντας το βλέμμα του ξεκρέμαστο, στο κενό - «κατάλαβες;»: σκέψεις, σχέδια, αγωνίες, υποχρεώσεις, στοιχήματα. Πού να προλάβεις; Το Μουσείο, οι άνθρωποί του, η «οικογένειά μας», η Ελλάδα του, και πάλι το Μουσείο... Και η αγαπημένη του αρχαιολογία, το μεράκι της Σπάρτης, το βιβλίο που δεν έλεγε να τελειώσει, ο χρόνος που δεν έφτανε ποτέ. Σαν τον Καζαντζάκη, που ήθελε να βγει στον δρόμο, να ζητιανέψει: «Άνθρωποι, χαρίστε μου ένα τέταρτο από τη ζωή σας...»

Αλλά, χάρηκε τον καλό ιδρώτα των κόπων του. Την ειλικρινή πανελλήνια και διεθνή αναγνώριση: για το έργο του στο Μουσείο Μπενάκη, για τις αρχαιολογικές του έρευνες, για την πολιτιστική πολιτική που υπηρέτησε, για το ήθος και την επιστημονική του συνεισφορά...

... Αλλά, τώρα, τέλος, «κύριε Δεληβορριά», αγαπημένε μας Άγγελε. Τα κίτρινα χαρτάκια και το μπλε μαρκαδοράκι θα περιμένουν μάταια. Το βιβλίο της Αφροδίτης δεν θα τελειώσει. Κι ούτε θα ξανακούσουμε ποτέ, νωρίς το πρωί, να βγαίνει από το γραφείο σου η αραχνοΰφαντη φωνή της νεράιδας να τραγουδάει τη Νόρμα, ούτε τη μακρινή νιότη σου να τραγουδάει με τη φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη «Πέρα στο θολό ποτάμι έσκυψε η νύχτα να λουστεί...». «Ποτέ πια»!

Ξέρω ότι οι φωνές των ζωντανών δεν μπορούν να τρυπήσουν το παχύ σκοτάδι που τους χωρίζει από το βασίλειο των νεκρών, που τώρα ανήκεις. Αλλά, η φωνή της αγάπης αυταπατάται πως η δύναμή της μπορεί να τρυπώσει στα πέπλα του Μεγάλου Τίποτα και να ψιθυρίσει τις τελευταίες της λέξεις.

Ήταν χαρά και μάθημα η ζωή μαζί σου, Άγγελε Δεληβορριά. Έναν κόσμο μας φώτισες: τη δική σου Οδό Ονείρων. Και τώρα που είναι δειλινό κι έξω μυρίζουνε οι πρώτοι βασιλικοί και η λουίζα, η δική μου φωνή λυγίζει, άλλο δεν έχει, και λέω να κλέψω μουσική που σου ταιριάζει, να στη στείλω - αλλά πού; Αρχή: «Γεια σας... Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την Οδό Ονείρων. ... Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας ..., μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός. ... Εδώ, σ' αυτό τον δρόμο γεννιώνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών, ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ' ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί...». Και τέλος: «Εδώ τελειώνει η μουσική για την Οδό Ονείρων. Εδώ τελειώνουν τα όνειρα που μου δανείσατε εσείς οι ίδιοι μια βραδιά, δίχως να το γνωρίζετε... Τώρα είναι αργά κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί. Εγώ, αθεράπευτα πιστός σ' αυτό τον δρόμο, θα ξαγρυπνήσω ώς το πρωί, για να μαζέψω τα καινούργια όνειρα που θα γεννήσετε, να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά, πάλι σε μουσική. Καληνύχτα».

Εκεί που τώρα πας, τίποτα δεν θυμάσαι. Αλλά, εμείς εδώ, όσο ακόμα είμαστε εδώ, θέλουμε να σε τυλίξουμε με την αγάπη μας. Θυμόμαστε, υποσχόμαστε και σε ευχαριστούμε γι' αυτό που ήσουν. Πλούσιος, χαμογελαστός, αθώος: ένα παιδί.

* Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης είναι ιστορικός, υπεύθυνος των εκδόσεων του Μουσείου Μπενάκη

ΑΠΕ-ΜΠΕ

"ΤΕΧΝΗΣ ΛΟΓΙΑ" τέλος...

Αγαπητοί φίλοι,

Ένας χρόνος πέρασε από τότε που ένα νέο πολιτιστικό ένθετο άνοιξε πανιά στα εκδοτικά νερά του τόπου. 

Μία προσπάθεια επίπονη και ιδιαίτερα απαιτητική σε προσωπικό χρόνο και κόπο, που για 13 μήνες στόχο είχε να δώσει ένα όσο το δυνατόν ποιοτικότερο και πληρέστερο πολιτιστικό μαγκαζίνο. Το 15/μερο «Τέχνης Λόγια», που κυκλοφόρησε με την εφημερίδα ΗΜΕΡΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ, έδωσε βήμα σε νέους ανθρώπους, ανέδειξε πρόσωπα και θέματα που έλειπαν από τον τοπικό τύπο και στηρίχτηκε από παλιούς Ζακυνθινούς, των οποίων η προσφορά υπήρξε ανεκτίμητη. 

Ζώντας σε μια εποχή, όμως, που εκτός των άλλων δεινών, σπανίζουν οι αρμονικές, δημιουργικές και έντιμες σχέσεις συνεργασίας, με λύπη μου σας ανακοινώσω ότι αποχωρώ από τη διεύθυνση και την σύνταξή του. Αποχωρώ χωρίς τη θέλησή μου, με τη σκέψη ότι το τελικό αποτέλεσμα κάθε προσπάθειας πρέπει να σέβεται το προσωπικό όραμα και την προσπάθεια που εκπονείται.

Σεβόμενη λοιπόν τις δικές σας προσπάθειες, που χωρίς κανένα οικονομικό ή προσωπικό όφελος συμβάλατε με τις συνεργασίες σας στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά και την δική μου προσφορά σε αυτό, αποφάσισα να διακόψω μια ενασχόληση, που παρόλο που από πλευράς μας είχε τα χαρακτηριστικά της σοβαρής, επαγγελματικής δραστηριότητας, αντιμετωπίστηκε τελικά σαν χόμπυ. 

Δεν θεωρώ, όμως, χόμπυ τη δική μας κατάθεση πνεύματος και ψυχής. Δεν θεωρώ χόμπυ τις ατέλειωτες ώρες που απαιτεί ο σχεδιασμός, η συγγραφή, η διόρθωση κάθε τεύχους. Και κυρίως δεν θεωρώ χόμπυ την παραγωγή παιδείας, σωστού λόγου και χάραξης εκδοτικής πολιτικής, που δεν εξυπηρετεί αποκλειστικά την τουριστική βιομηχανία.

Διακόπτοντας, λοιπόν, μία πορεία γεμάτη πολλή δουλειά και άγχος για την ολοκλήρωση του κάθε τεύχους, αλλά και υπέροχες στιγμές, με πολύ αγαπημένους φίλους-συνεργάτες, θα ήθελα να ευχαριστήσω έναν- έναν σας για την μέχρι σήμερα συνεισφορά σας.

Είμαι σίγουρη ότι πολύ σύντομα θα ξαναβρεθούμε και θα συνεχίσουμε την προσπάθεια με ήθος, πολιτισμό και ευγένεια. 

Εκτός από τους φίλους, που με ετικέτα σ' αυτή την ανάρτηση ευχαριστώ, οι ευχαριστίες μου απευθύνονται επίσης και προς: το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, το Βιβλιοπωλείο Κλαυδιανός, το Βιβλιοπωλείο Λίμπρο ντ΄ όρο, το Zante Jazz Festival, το Δημήτρη Αβούρη, τον Τάκη Αβούρη, τον Κωνσταντίνο Αντ. Αλιάδη, το Διονύσιο Στ. Γιακουμή, την Παναγιώτα Γουσέτη (Ε΄τάξη 1ου Δημ. Σχολειου), τον Ισίδωρο Ζουργό, τον Παύλο Καψαμπέλη, την Παυλίνα Κεφαλληνού (Ε΄τάξη 1ου Δημ. Σχολειου), την Κωνστάντια Κράτσα, τον Ευθύμιο Λέκκα, τον Αλέκο Λούντζη, τον Αντώνη Μαρούδα, το Διονύση Μπουκουβάλα, τη Λούλα Βάλβη-Μυλωνά, το Θαλή Παπαγεωργόπουλο (ψευδώνυμο, 1η τάξη 1ου Γυμν. Ζακύνθου), τον Τίτο Πατρίκο, τη Μαρία Ρουσσέα, τον Διονύση Σέρρα, το Γιάννη Σούρμπη, τον Δημήτρη Στραβόλεμο, τον Χρήστο Τσαγκαρουσιάνο, την Αντωνία Χαρτά- Μάργαρη και τον Δ.Β.Β. Χρυσοβιτσιώτη. Αφιερώνω ξεχωριστά τη θύμησή μου και τις ευχαριστίες μου και στους αξέχαστους συνεργάτες Άννα Κλαυδιανού, Νίκο Μεγαδούκα και Κώστα Τουρίκη, που δεν βρίσκονται πια κοντά μας. 

Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου.

Με αγάπη και απεριόριστη εκτίμηση. 

Κατερίνα Δεμέτη

Ακολουθούν οι ετικέτες:

Angelina Giakoumi

Ανδριανα Πομονη (Andriana Pomoni)

Spiros Carrer

Akis Ladikos

Dana Semitecolo

Danae Xanthopoulou

Tonis Lykouressis

Γρηγορης Ρουμπανης

Mina Tavoulari

Σκακιστικός Σύλλογος Ζακύνθου

Γιάννης Δεμέτης

Αναστάσης Γιακουμέλος (Anastasis Giakoumelos)

Panagiotis Kapodistrias

Panos Lykourgiwtis

Παναγιώτης Χιώνης

Porfyris Kapodistrias

Αλέξανδρος Λάσσης

Διονυσης Φλεμοτομος

Katerina Karadima

Denise Gazia

Penelope Avouri

Vagis Stavros

Pavlos Fournogerakis

Διονύσης Μουσμούτης

Βασίλης Πρασσάς

Plessasbook Aloisios Plessas

Βιβλιοπωλείο Μυλωνά

Dionisis Vitsos

Λιλιάννα Βίτσου (Lilianna I. Vitsou)

Zoe Nikitaki

Angeliki Fournogeraki

Eleni Gounari

Katerina Kabassi

Αργυρώ Κωνσταντινάκου

Christos Kolovos

Anastasia-Zoi Souliotou

Teresa Cladis

Διονύσης Κωνσταντόπουλος (Dionysis Konstantopoulos)

Nick Kontostavlakis

Δώρα Μαρκατου

Andrianh Marouli

Natasha Flemotomou

Elias Toumasatos

Andreas Staveris-Polikalas

Thalia Xenaki

Babis Pilarinos

Μαρία Ρουκανά-Αμπελά

Iakovos Konitopoulos

Stefania Strouza

Giorgio Firenze

ΜΑΓΔΑ ΓΑΖΕΑ

Kleri Skandami

Ilias Pollatos

Porfyris Kapodistrias

Nick Kontostavlakis

Constance Kratsa

Matheo Yamalakis

Manos Vazeos

Κατερίνα Κροτοπούλου

Kostas Meintanis

Ο συγγραφέας και ερευνητής Στέλιος Τζερμπίνος για τα "Ανακαλυπτήρια" του π. Π. Καποδίστρια

Αξιαπόδεκτε δέσποτα, 

“Ανακαλυπτήρια” ο δικός σου τίτλος, ανακαλυπτήρια όμως και για μένα οι πηγές και οι αναγωγές της τελευταίας ποιητικής σου δημιουργίας. 

Ευπρόσδεκτη, καλλιεπής και αναψυκτική στην ξηρασία των καιρών, αφυπνίζει την ύλη μέσα από την συχνότητα αλλά και την μυστικότητα των παλμών εκείνων που αρκούν για να προσδώσουν διάρκεια ζωής στην ίδια και ευδαίμονα μέθεξη στην μνήμη και το συναίσθημα του επαρκούς αναγνώστη. 

Με άπειρες ευχαριστίες 

Στέλιος Τζερμπίνος

Γράμμα από την Καθηγήτρια και Ποιήτρια Ζωή Σαμαρά για τα "Ανακαλυπτήρια" του π. Π. Καποδίστρια

Αγαπητέ ποιητά,

Καθυστέρησα να σας γράψω, γιατί διάβαζα και ξαναδιάβαζα, όταν έβρισκα λίγο χρόνο, το πραγματικά εξαιρετικό ποιητικό βιβλίο σας. Με παρέσυρε πολλές φορές σε έναν κόσμο γεμάτο θαύματα.

Ακολούθησα τη "συμβουλή" σας (σ. 9) και μπήκα στο κλουβί, αφήνοντας το βιβλίο, σιωπηλό ερωδιό, στη βεράντα. Έγινα κοινωνός μιας γλώσσας ποιητικής που δημιουργούσε, σε κάθε ποίημα, νέους κόσμους και μας προσκαλούσε να ταξιδέψουμε στα βάθη τους (σ. 12). Έβλεπα μια πολυσήμαντη και μαζί απειλητική πραγματικότητα να ανάγει το "εγώ" σε τόπο και τον τόπο μας σε σύνολο των "εγώ" (σ. 28), τις λέξεις να γίνονται σύμβολα, τα σύμβολα αρχέτυπα και να ανατρέπουν την ξεθωριασμένη πλέον φαντασία μας (σ. 31). Χωρίς αμφιβολία, το βιβλίο σας μας βοηθά να νιώσουμε πόσο διαφορετικοί είναι οι καιροί, πόσο παρακμιακοί όταν επανέρχονται (σ. 36). Διορθώνουμε τα στερεότυπά μας, ψάχνοντας μια βαθύτερη ουσία (σ. 57). Πάνω απ' όλα, ταξίδεψα στην υφήλιο, με συγκλονιστικό σταθμό την Αγιά Σοφιά, όπου οι λέξεις διασπώνται από το άλγος της απουσίας, οι Απόντες ζουν, "υπο-μένουν και ανθίστανται" (σ. 110-11).

Ευχαριστώ πάρα πολύ που δεν με ξεχνάτε.

Με θερμή φιλία,

Ζωή Σαμαρά

Γραφή του ποιητή Διονύση Σέρρα για τα "Ανακαλυπτήρια" του π. Π. Καποδίστρια

Ζάκυνθος, 1.10.2014

[...] 

Για τα ποιητικά σου "Ανακαλυπτήρια", νέα δωρήματα αποκάλυψης ή προσφοράς τής έμπνευσής σου, των σκέψεων και των συναισθημάτων σου, του έντεχνου προσωπικού σου ύφους, της καλλιέπειάς σου και όλων των γνωστών γνωρισμάτων ή χαρακτηριστικών του ανθρώπινου και πνευματικού σου "κόσμου", θερμά συγχαρητήρια και πολλές ειλικρινείς ευχαριστίες. 

Με την πληθωρική, ποιοτική και πολυφωνική αυτή σου δημιουργία προσθέτεις κάτι ακόμη πολύ εκφραστικό, ουσιαστικό, άρτιο και πολύσημο στη μέχρι σήμερα πολύμορφη και πολύπτυχη παραγωγή σου. Κάτι, που γοητεύει και ικανοποιεί τον φίλο και γνώστη τού καθαρού και υψηλού Λόγου, χωρίς περιττολογίες, κοινοτοπίες, επαναλήψεις, απλές αυτοαναφορές..., συγκινώντας τον και προβληματίζοντάς τον δημιουργικά. 

Τα "Ανακαλυπτήριά" σου αποτελούν κέρδος ψυχής σε δύσκολους ή ζοφερούς καιρούς, με την Ποίηση, τη Γλώσσα, τις Αξίες κ.ο.κ. να περνούν τη δική τους δοκιμασία, μ' εξαιρέσεις εκλεκτές -και τιμητικές- όπως η δική σου παρουσία και "φωνή". 

Σ' ευχαριστώ, βέβαια, και για την πολύ ωραία ποιητική αναφορά με αφορμή τα "Μονόφυλλα συγκομιδής", τόσο απλά ή χαμηλότονα μπρος στα "πυκνόφυλλα" της δικής σου σποράς. Αυτής, που πετυχαίνει να κρατά ζωντανό και να μεταδίδει παρήγορα "μάγια της αυγής" και με "λόγο ηδύφωτο" να εξουδετερώνει, λίγο-πολύ, κάθε "λύπη πολύφυ(λ)λη". 

Συγχαρητήρια κ' εγκάρδιες ευχές για νέες -και ανώτερες- επιτυχίες, τιμητικές για όλους μας, στην πολύπαθη Ζάκυνθο και στην άλλη πικρή Ελλάδα. 

[...]

Δώρο ποίημα από τον π. Αναστάσιο Σαλαπάτα

Γράφει και παρουσιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

[Από αριστερά στη φωτό: Ο π. Αν. Σαλαπάτας, ο δημοσιογράφος Γιώργος Γεωργιάδης και ο π. Π. Καποδίστριας,
στο πλάτωμα της Παναγούλας Μπανάτου, το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου 2013].

Ο ποιητής π. Αναστάσιος Σαλαπάτας βρέθηκε στο νησί μας κατά το τριήμερο 29-31 Οκτωβρίου 2013 βρέθηκε στο νησί μας, επικεφαλής ομίλου περιηγητών από την Αγγλία, όπου ιερατικώς υπηρετεί, έκανε μάλιστα και μια αξιομνημόνευτη διάλεξη, στο πλαίσιο των δράσεων του Κέντρου Λόγου Μπανάτου "Αληθώς", που αφορούσε στον διαχρονία του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στη Μεγάλη Βρετανία. Σχετικές δημοσιεύσεις ξαναδείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ. 

Ο π. Αναστάσιος, ως ποιητής, δεν θα μπορούσε να μην κυοφορήσει στίχους, όντας στο νησί της όντως Ποίησης! Στον ίσκιο των Ήσκιων του Σολωμού, του Κάλβου, του Φώσκολου, γέννησε λοιπόν ένα καλοστημένο ποίημα (το πρωτοδημοσιεύουμε ευθύς παρακάτω), το οποίο -πολύ ευγενικά- μου αφιέρωσε και μου απέστειλε! Τον ευχαριστώ από καρδιάς και του εύχομαι να πραγματοποιεί πάντα τέτοιες και τόσο υψηλές πτήσεις, απ' όπου θα συνεχίσει με καθαρότητα να οράται το Αόρατο!

π. Αναστάσιος Σαλαπάτας

ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ 

του π. Παν. Καποδίστρια 

Στο ασανσέρ η μαργαρίτα 

στη ρεσεψιόν ο λιτοδίαιτος αθλητής 

εικόνα αφθαρσίας στο προσκύνημα 

ήλιος λαμπερός πάνω στα κύματα. 

Γαλάζιες βάφτηκαν -και φέτος- 

οι θαλασσινές σπηλιές 

στο Φιόρε του Λεβάντε 

σ' ένα τόνο... ακηδίας. 

Κι όταν η κλεψύδρα ξεχειλίσει 

η εμπειρία θα ταξιδέψει 

στη δική της ώρα 

πάνω στα φτερά της φθινοπωρινής αποδημίας. 

Ζάκυνθος, Οκτώβριος 2013

Δροσιστικές ευχές από τον Χρήστο Γαρουφαλή

[Από τον καλό ζωγράφο Χρήστο Γαρουφαλή λάβαμε και ευθύς δημοσιεύουμε τις εύχρωμες ευχές του, πολυευχαριστώντας τον!!!]

Καλόν μήνα με ευχές δροσιστικές για το υπόλοιπο καλοκαιριού…

Χρήστος Γαρουφαλής

Χρ. Γαρουφαλής, Καρπούζι, χρώματα λαδιού σε πανί 42Χ55

15αυγουστιάτικες - θερινές ευχές από τα Γρεβενά

[Λάβαμε από την φίλη Εφημερίδα ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, την εβδομαδιαία εφημερίδα των Γρεβενών και ευχαριστούμε, σπεύδοντας να δημοσιεύσουμε το ληφθέν ποιητικό ευχετήριο!] 

Μαζί με τις ευχές μου για καλό (15)Αύγουστο, κολυμπώντας σε σεφερικά νερά, επέστρεψα ηδέως στο ποίημα που ταχυδρομώ και σήμερα το πρωί τύπωσα.

Αντώνης Ν. Παπαβασιλείου

Τελευταία εργάσιμη μέρα για το 2012 στο Johannesburg

Τελευταία μέρα εργασίας σήμερα, για το 2012, στη Νότιο Αφρική. Εκεί, έχοντας μάλιστα καλοκαίρι, όλοι αργούν, φεύγοντας για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Ο φίλος αναγνώστης τού περιοδικού μας και Ζακυνθινός τού Γιοχάνεσμπουργκ, Κώστας Μαυρόπουλος, πάλαι ποτέ δάσκαλος και τώρα εργοστασιάρχης, μάς χαιρετά θερμά και μάς εύχεται για Καλά Χριστούγεννα, απ' την αυλή του ονομαστού εργοστασίου του, όπως παρασκευάζει χωνάκια παγωτού και εξάγει σε όλα τα γύρω κράτη! Αντευχόμαστε όλα τα Καλά!

Ένας Ζακυνθινός τής Νοτίου Αφρικής μάς γράφει...

Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι γεια σας!

Σας στέλνω δυο σελίδες από δυο Εβραϊκές εφημερίδες του Κέιπ Τάουν Νότιας Αφρικής με τα δημοσιεύματα και τα σχόλια τους, μετά την δεύτερη εκδήλωση από κοινού με την Ελληνική παροικία Νότιας Αφρικής, που έλαβε χώρα στις 10 Οκτωβρίου φέτος, στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδoς, (η πρώτη έγινε τον Οκτώβριο του 2003 στο Γιοχάνεσμπουργκ). Στην μια από τις δυο Εβραϊκές εφημερίδες, την JEWISH CHRONICLE, ήταν πρωτοσέλιδο.

Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά σαν Έλληνας απόδημος, πατριώτης Ζακυνθινός, που αγαπά τον τόπο του. Θέλω να κάνω το παρακάτω σχόλιο, αφού τα άλλα θα τα δείτε σε φωτογραφίες και αγγλικό κείμενο στις δυο εφημερίδες.

Πιστεύω, λοιπόν, στη Ζάκυνθό μας πριν αρχίσει μετά τους σεισμούς το '53 η άναρχη οικοδομική δραστηριότητα, χωρίς υποδομές και οράματα για το τουριστικό μέλλον μας. 

Θα έπρεπε να δίναμε προτεραιότητα πρώτα, φυσικά, στις εκκλησίες και στη διατήρηση / ανακαίνιση μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Κατόπιν τα πρώτα χρήματα, οι ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ, μετά τις αρωγές των σπιτιών μας να χτίσουμε δυο μαρίνες και συγχρόνως, σεβόμενοι κι εκτιμώντας τον ηρωισμό και τη γενναιότητα των δυο ιστορικών προσώπων του Σεβασμιωτάτου Χρυσοστόμου Δημητρίου και Δημάρχου των Ζακυνθίων Λουκά Καρρέρ (που έδρασαν το 1943), αλλά και όλων των Ζακυνθινών, να χτίσουμε με πολλά λεφτά και στο μεγαλύτερο οικόπεδο κάτι σαν μουσειακό χώρο, όπου θα προβάλαμε εις τους αιώνας το μεγαλείο, την ευγένεια και τον ηρωισμό των προγόνων μας στους δύσκολους καιρούς της Γερμανικής Κατοχής. Σαν ωφέλεια μας εις το μέλλον θα είχαμε τον ερχομό και την προτίμηση Εβραίων τουριστών, που είναι από τους πιο οικονομικά ευκατάστατους και όπως ξέρουμε δεν έχουν και πολλούς φίλους σε όλο τον κόσμο. 

Πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά, για να διορθώσουμε λάθη μας.

Κώστας Μαυρόπουλος 

Νότια Αφρική

"Ιστορικές" ευχές για τις εορτές που καταφθάνουν

Είναι οι ευχές τού Διευθυντή και των Συντελεστών τού έγκριτου Περιοδικού Ιστορία Εικονογραφημένη, που έφθασαν στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό μας! 

Έχουν χρησιμοποιηθεί ζωγραφικό έργο τού Οδυσσέα Ελύτη (εποιήθη το 1988) και μια εύστοχη ρήση τού Εδουάρδο Γκαλεάνο!

Ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε τα δέοντα!!!

Ήρθαν τα Χελιδόνια του Χρήστου Π. Γαρουφαλή

Με αυτήνε την ευφρόσυνη ηλεκτρονική κάρτα μάς ευχήθηκε σήμερα ο ζωγράφος Χρήστος Π. Γαρουφαλής, επί τη ευωδιαστή εισόδω μας στην Άνοιξη. Αλλά, εξαιτίας και της Ημέρας της Ποίησης, με στίχους του Οδυσσέα Ελύτη. Στίχους για την ευθύνη όλων μας ως προς την Άνοιξη, την οποία υποχρεούμαστε να φέρουμε στον καιρό και τον τόπο μας: "Κείνο που σού προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η Άνοιξη που δεν έφερες"!!!

Αγαπητέ φίλε Χρήστο Γαρουφαλή, γεια στα χέρια Σου και πάντα ν' ανοιξιάΖΕΙΣ! 

Η ιστορική σημασίας Επιστολή Παραίτησης του Μητροπολίτου Ζακύνθου Χρυσοστόμου Β΄ Συνετού

  α π ο κ λ ε ι σ τ ι κ ό 

Ρεπορτάζ: π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Με μια χειρόγραφη, πυκνή και μονοσέλιδη, επιστολή του ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος Β΄ έθεσε χθες οικειοθελώς και "σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος" (σύμφωνα με τον στίχο του Κ. Π. Καβάφη) τούς τίτλους του τέλους στην 17χρονη αρχιερατεία του στη γενέτειρά του. Πιστός στις από ετών εξαγγελίες του, απευθύνεται, με ημερομηνία 1 Σεπτεμβρίου 2011, προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια του Προέδρου Της Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. 

Οι ιστότοποί μας έχουν την εξαιρετική τιμή να πρωτοδημοσιεύουν σήμερα την ιστορική, τόσο για την Ζάκυνθο, όσο και για την εν γένει σύγχρονη Εκκλησία της Ελλάδας, Επιστολή Χρυσοστόμου Β΄:  

"Μακαριώτατε,

Δια της παρούσης προάγομαι να γνωρίσω προς Υμάς την απόφασίν μου, όπως παραιτηθώ του Μητροπολιτικού Θρόνου της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου.

Είναι ήδη γνωστόν ότι συνεπληρώθησαν πεντήκοντα έτη Ιερωσύνης, εκ των οποίων τα τριάκοντα και πέντε Αρχιερεύς.

Πλέον τούτων ειργάσθην εισέτι δέκα έτη, εκ των οποίων τα τέσσαρα ως ευταξίας (κλητήρας) της Ι. Μ. Ζακύνθου και δύο ως δόκιμος της Ιεράς Μονής του Σινά, ένθα έλαβον τους δύο βαθμούς της Ιερωσύνης.

Ήδη άγω το εβδομηκοστόν τρίτον έτος της ηλικίας μου με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την εμφάνισιν διαφόρων δοκιμασιών της υγείας μου.

Η Μητροπολιτική διακονία μου εις την ιδιαιτέραν μου πατρίδα την Ζάκυνθον, η οποία έχει ηυξημένας τελετουργικάς απαιτήσεις, με κατεπόνησε σωματικώς, μη δυναμένου να συνεχίσω, εν πλήρει δυνάμει, ως επιβάλλεται κυρίως εν χαλεποίς καιροίς.

Οίκοθεν νοείται, ότι δεν παραιτούμαι της Αρχιερωσύνης και παραμένω εις την διάθεσιν της Εκκλησίας ημών με όσας δυνάμεις παραμένουν εν τη ασθενεί σαρκί μου.

Επί δε τούτοις ευχαριστών δια την αποδοχήν ταύτης διατελώ,

Μετά βαθυτάτου σεβασμού

αδελφός εν Κυρίω ελάχιστος

+ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

όλως πρόθυμος"

Επιστολή από Σκόπελο, με το τέλος της Πανηγύρεως της Ζακύνθου

Από τον εξαίρετο και λόγιο ιερέα της Σκοπέλου π. Κωνσταντίνο Καλλιανό ελήφθη χθες βράδυ, στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας, η ανωτέρω πολλά ομιλητική φωτογραφία, την οποία επιγράφει "Με το τέλος της Πανηγύρεως" και αφορά σε ευχές του π. Κωνσταντίνου επί τη εορτή και πανηγύρει της Μετακομιδής του Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου από τα Νησιά των Στροφάδων στη Ζάκυνθο (1717).

Ο φίλτατος ιερέας, με τον οποίον δεν γνωρίζομαι προσωπικά, αλλά τον διαβάζω μετά "μανίας" παντού, μού γράφει: "Χρόνια πολλά γιά σήμερα. Βοήθεια σε όλους μας ο Άγιός Σας. Να ανταμείβει τους κόπους Σου, τους πολλούς και βαρείς. Και του χρόνου. Σάς ασπάζομαι φιλεόρτως παπα-κων."

Κι εγώ τον αγαπώ, τον σέβομαι και είναι ωσάν να τον γνωρίζω από πολλά χρόνια, ίσως επειδή η φιλόκαλη γραφή του παραπέμπει στο ήθος και το ύφος του παμπόθητου Παπαδιαμάντη!

π. Π. Κ.

Πριν λίγες ημέρες -ήταν Δεκαπενταύγουστο- ο π. Κωνσταντίνος Καλλιανός μάς είχε πρωτοστείλει αυτό το θεοπρεπές σκοπελίτικο απόβραδο. Θαυμάστε το!

Ευωδιαστός καφές μέσω e-mail

Λάβαμε πριν λίγο ένα ηλεκτρονικό γράμμα από τον -άγνωστό μας προσωπικά- έγκριτο ζωγράφο Χρήστο Γαρουφαλή (γεν. 1959 στο Αγρίνιο). Αφού τον ευχαριστήσουμε, το παραθέτουμε αυτούσιο και αμέσως, για να μην... κρυώσει ο καφές!!!

π. Π. Κ.

Πατέρα Παναγιώτη,

δεχθείτε τα συγχαρητήριά μου για την υψηλή ποιότητα της ιστοσελίδος σας. Kι ένα έργο μου από την πρόσφατη ενότητα με θέμα τον ελληνικό καφέ.

Καλή δύναμη για τη συνέχεια,

Χρήστος Γαρουφαλής

[Μια ξενάγηση σε στιγμές από το έργο του Καλλιτέχνη, δείτε εδώ κι εδώ. Μια αναφορά στη συγκεκριμένη ενότητα για τον Καφέ, δείτε εδώ].

Ένα γράμμα για τις "Καμένες Πεταλούδες"

[Μετά χαράς δημοσιεύουμε μιαν επιστολή, την οποία σήμερα λάβαμε. Προέρχεται από την αγαπητική διάθεση του Φίλου ποιητή Διονύση Σέρρα. Τον ευχαριστούμε για την καλότητα των συναισθημάτων!

π. Π.Κ.]

Ζάκυνθος, 28.7.2010

Αγαπητέ π. Παναγιώτη,

Διατρέχοντας με άκαυτη χαρά και συγκίνηση τις αισθητές και νοητές / συμβολικές σου «Καμένες Πεταλούδες», δέξου απλά και ειλικρινά τα θερμά μου συγχαρητήρια για την εξαίρετη συγκεντρωτική έκδοση της ποιητικής σου δημιουργίας, στο συμπλήρωμα της γόνιμης και σταθερά ποιοτικής 30χρονης πορείας σου. Δέξου, επίσης, και τα εγκάρδια ευχαριστήριά μου γι’ αυτό το προσωπικό μα και πολυφωνικό – πολυσύνθετο πόνημα και δώρημά σου, απ’ όπου ο ικανός και ευαίσθητος αναγνώστης, όπως και κάθε φίλος της ουσιαστικής και ηδύσημης Ποίησης, βγαίνει πλουσιότερος και καλύτερος, χαίροντας και αποκομίζοντας πολλά και επωφελή από τον αυθεντικό και ανθεκτικό «κόσμο» της σκέψης σου, της ψυχής σου και του από τα πρώτα κιόλας βήματά σου ώριμου και αναγνωρίσιμου (αισθητικά, υφολογικά, γλωσσικά, θεματικά…) Λόγου σου.

Ο άψογος στη μορφή και, βέβαια, στο περιεχόμενο πολυσέλιδος τόμος, χάρη στο δικό σου εκφραστικό «παρών» και χάρη στη θετική συμβολή όλων όσοι συνέβαλαν φιλοπνευματικά, σεβαστικά και αγαπητικά σ’ αυτό το καλαίσθητο και άρτιο αποτέλεσμα (Αντ. Σταμούλης, Δημ. Γ. Μαγριπλής, Αγγελική Κοκονάκη…), αποτελεί ξεχωριστή  τ ι μ ή  και για σένα, πρωταρχικά, αλλά και για τη σύγχρονη (πολυδοκιμαζόμενη) Ζάκυνθο, καθώς και για την όλη νεότερη Ποίησή μας, όπου όμως και πολλά αντιποιητικά, κοινότοπα και ασήμαντα και ανούσια συναντάμε.

Έργο και μαρτυρία ζωής, η συγκομιδή σου αυτή αποπνέει, εξελικτικά και ανοδικά, ουσία και ευρηματικότητα, ομορφιά και συγκίνηση, λυρισμό και στοχαστικότητα συνεχή, αυτογνωσία και ανθρωπογνωσία βαθιά, πλούτο έμπνευσης και γλώσσας ευφορία, αναδεικνύοντάς σε, δίκαια και συνολικά, σ’ έναν αληθινό και πιστό λειτουργό της Γνώσης και της Γραφής και σ’ ένα παραγωγικό και «μέγα χορηγό» δωρημάτων ή χαρισμάτων ποικίλων, μες στο ευρύ μα και μοναχικό «κοινόβιο» της Ζωής και της Τέχνης. Εκεί, όπου το απλοϊκό, το εύκολο, το μέτριο, το ελλιπές ή το στείρο, το εφήμερο κ.ά.π. δεν πρέπει να κατέχουν θέση μεγαλύτερη από εκείνη που τους «αξίζει»- στα μέτρα όσων θλιβερά, κατά τη «φύση» τους, τα δέχονται ή τα ανέχονται.

Από το πρώτο σου -χρονολογικά- ποίημα (δίχως το «σημάδι» ή το «στίγμα» του πρωτόλειου, που όμως και αυτό έχει τη σημασία του) και ώς την πρόσφατη συγκεντρωτική κατάθεσή σου άσβηστης «φλόγας» ή Πνοής ποιητικής, «κρατάς αναμμένα / τα σώματα πορείας» (το δικό σου και άλλων μέσα σ’ αυτό, όντας κι’ εσύ, σαν ύπαρξη πληθωρική, όχι ένας αλλά πολλοί) και μαστορικά και γενναιόδωρα «στήνεις απόχη με τον Λόγο σου», για να συλλέξουν καλότυχα, όσοι θέλουν και μπορούν, και ν’ απολαύσουν ευφρόσυνα και ανακουφιστικά / λυτρωτικά ό,τι υψηλό, ωραίο και δραστικό λιγοστεύει ή αφανίζει ανάγκες ψυχικές / πνευματικές- και ό,τι συγκροτεί και θρέφει την εσώτερη ή την «πέριξ Ερημία», σύμφωνα κ’ εδώ με τη δική σου «τοπιογραφία» ή σημειολογία.

Τι να πρωτοδιαλέξει και να τι να αναφέρει κάποιος, ενδεικτικά, από τον πλούτο της ποιητικής σου «ταυτότητας» ή «κοσμογραφίας», από τα λάμποντα μα και απαιτητικά «φωτοειδή» σου μιλήματα, από της «Χαρμολύπης σου τις μυρωδιές», από τ’ αρώματα και τους «καημούς της Άνοιξής» σου, από το τιμητικά, διδακτικά και ανεξίτηλα φιλοτεχνημένο «εικονοστάσιο» των δικών σου «αγίων», με κορυφαίους τούς Ρωμανό, Φόσκολο, Κάλβο, Σολωμό, Ελύτη, Ρίτσο κ.ά.π.; Ή από τη φιλόξενη «πινακοθήκη» σου άλλων αγαπητών σου μορφών και προσώπων, γνωστών ή όχι, ελασσόνων ή σημαντικών, επώνυμων ή ανώνυμων, αφανών ή μη, χθεσινών ή τωρινών, απόντων ή παρόντων…; Όλων αυτών, που το διάβα τους ή το «είναι» τους το σκιαγράφησες και το αθανάτισες, αναστατικά ή παραστατικά, με πινελιές λεκτικές, με εικόνες χρωματικές, με αναφορές πολυσύνθετες (εύληπτες ή υπαινικτικές, συμβολικές, ρεαλιστικές, ονειρικές…), με στοιχεία λιγότερο ή περισσότερο αποκαλυπτικά ή κρυπτικά…, όλα χαρακτηριστικά, γερά και αρμονικά ταιριασμένα ή επιλεγμένα για το πλάσιμο ή την «Κτίση» του δικού σου ποιητικού – ανθρωποκεντρικού σύμπαντος.

Όλ’ αυτά και άλλα πολλά, όπως και να τα δει, να τα κρίνει και να τ’ αποτιμήσει οποιοσδήποτε, είτε υποκειμενικά ή αντικειμενικά, μεροληπτικά ή αμερόληπτα, καλοπροαίρετα κλπ., δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει και να δεχτεί τη γνησιότητα και τη δυναμική του πηγαίου ταλέντου σου, την αμείωτη ποιότητα και τη λειτουργικότητα της γραφής σου, την προσφορά πολύμορφου και πολυδιάστατου γνωστικού, αισθητικού κ.ά., καθαρά ποιητικού υλικού, χωρίς πεζολογίες, κενολογίες, βερμπαλισμούς ή ρητορισμούς, περιττολογίες ή πλεονασμούς κλπ. κλπ. Το δικό σου υλικό, σε όλες σου τις συλλογές και σε όλες τις σελίδες σου, πλασμένο από χάδι και πόνο (ή Ανάσα) ψυχής, είναι προορισμένο και να πείσει για την αξία του και να μείνει «ζωντανό», ανέγγιχτο από τη φθορά ή τον φθόνο του Χρόνου. Έτσι, που να επιτρέπεται στον όποιο αδύναμο μα και υποψιασμένο για πολλά (για την πορεία μας, τη «φύση» μας, το τέλος, το Πριν και το Μετά…) να κρατά, αποθησαυριστικά, μέσα του και να ψιθυρίζει, σαν Εντολή καθοδηγητική, κάτι κι από τη δική σου Βίβλο, όπως π.χ. (ψήγμα ελάχιστο):

«- Σφιχτά στη φούχτα

κράτα ό,τι έχεις

κι αν καείς

νου να τηρείς

εόρτιο διάκοσμο

και μάτι απλό».

Εγκάρδιες ευχαριστίες, π. Παναγιώτη, και γι’ αυτή τη μες στην κάψα του Ιουλίου προσφορά σου, με όλες τις γνωστές από πριν ποιητικές σου συλλογές και με την ανέκδοτη «Καμένες Πεταλούδες», όπου ανάμεσα σε άλλα πολλά και ομόλογα φωτεινά «συμβάντα» διακηρύσσεται μια ακόμη Αλήθεια:

«όταν βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι

το καλοκαίρι διαρκεί περισσότερο

ο κόσμος γίνεται πιο φωτεινός

διατίθεται δωρεάν

γιατ’ η ομορφιά είν’ εσωτερική υπόθεση…»

Από τη δική σου θερινή «δωρεά» κι απ’ αυτήν την «υπόθεση ομορφιάς» βγαίνουμε και πάλι κερδισμένοι, ξορκίζοντας την ακόρεστη απληστία πολλών, την πληκτική πεζότητα των γύρω, την ξηρότητα του καιρού και την όποια «δίψα» ή ασχήμια, με την προσφορά σου, ακόμη, να συντελεί, μαγικά ή θαυμαστά, ώστε «ο τόπος [ν’] ανοιξιάζει» και μέσα «στη χαλαλοή / [να] ερωτεύεσαι ήχους / τάφους [να] ειρωνεύεσαι».

Με το δικό σου «Δόξα σοι…» -στη Ζωή και στην Ποίηση- κλείνω τη μικρή αναφορά μου, μ’ αφορμή τούτο το ανεξάντλητο και άξιο κάθε επαίνου, διάκρισης ή βράβευσης δώρημά σου, ευχόμενος απ’ την καρδιά μου να συνεχίσεις γόνιμα, όπως μέχρι τώρα, την πνευματική – ποιητική σου σπορά και ανθοφορία, ώστε και πάλι να χαρούμε κάποια στιγμή μια ανάλογης ποιότητας και ομορφιάς συγκομιδή σου.

Με τις θερμές ευχαριστίες μου

Διονύσης Σέρρας

Μια εξόχως δελεαστική επιστολή - πρόσκληση

[Έφθασε σήμερα στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό μας η ακόλουθη επιστολή - πρόσκληση από τους φίλους συμπατριώτες του Germiston στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες ενός τέτοιου μεγάλου ταξιδιού στον Νότο της Γης μας (το οποίο -ως πολύ γνωστόν- έχω ξανακάνει) και αν τελικά συνηγορήσουν κάμποσοι παράγοντες, θα ξανακάμω την... αποκοτιά! Και ο Θεός βοηθός!!! 

Τώρα κάτι, για να ευθυμήσουμε: Εάν από το προηγούμενο ταξίδι μου (του Νοεμβρίου 2007) Σάς έχω "ταλαιπωρήσει" με περισσότερες των 70 σχετικών αναρτήσεων, μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γίνει με την επικείμενη εξόρμηση! Χε,χε!

π. Π.Κ.]

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ – ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ GERMISTON ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ

HOLY CHURCH OF ST JOHN – HELLENIC COMMUNITY GERMISTON AND DISTRICTS

Γιοχάνεσμπουργκ, 17.05.2010

Προς Αιδεσιμολογιότατο Πρωτοπρεσβύτερο
π. Παναγιώτη Καποδίστρια
Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου

Αιδεσιμολογιότατε,

Με την παρούσα επιστολή μας βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσουμε ότι η Ελληνική Κοινότητα Germiston της Ν. Αφρικής συμπληρώνει τα 70 χρόνια της ιδρύσεώς της.

Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες ερχόμενοι πριν περίπου 120 χρόνια εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Γιοχάνεσμπουργκ και επεκτάθηκαν στην περιοχή του Germiston, όπου άρχισε να διαμορφώνεται σε βιομηχανική περιοχή. Το 1938, με πρωτοπόρους τους Ίμβριους, συνέλαβαν την ιδέα ίδρυσης Ελληνικής Κοινότητας, ενώ η συγκρότηση του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου έγινε το 1955. Σημαντικός σταθμός της ιστορίας της κοινότητας είναι το έτος 1968 όταν άρχισαν οι εργασίες ανέγερσης του Νέου Ιερού Ναού του Τιμίου Προδρόμου και του κοινοτικού συγκροτήματος (εκκλησία, σχολείο, γραφεία Ελληνικής Κοινότητας, Πολιτιστικό Κέντρο και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων).

Μέσα στα γεωγραφικά όρια της Κοινότητάς μας, της πολυπληθέστερης Κοινότητας του Γιοχάνεσμπουργκ, ευρίσκονται η Σχολή του Γένους SAHETI, ο Ελληνικός Παροικιακός Ραδιοφωνικός Σταθμός, το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος. Ακόμη, στους χώρους της Κοινότητας στεγάζονται η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων και Κοινοτήτων Ν. Αφρικής και άλλες παροικιακές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης και των Φοιτητών (NAHYSOSA).

Το Διοικητικό Συμβούλιο οργανώνει μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων σχετικών με το έργο και τη ζωή του Ελληνισμού στο Germiston, αρχής γενομένης στις 26 Μαρτίου με την συναυλία νέων καλλιτεχνών "Από το Πάθος στην Ανάσταση", την οποία τίμησε με την παρουσία του ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄, συνεχίζοντας με μια σειρά πολιτιστικών και εικαστικών εκδηλώσεων, με αποκορύφωμα το αφιερωματικό τριήμερο του Ιουνίου.

Την Παρασκευή 4 Ιουνίου θα γίνουν τα εγκαίνια των εικαστικών εκδηλώσεων και το Σάββατο 5 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί ημερίδα, με θέμα "Έλληνες της διασποράς και η προσφορά τους στη Νοτιοαφρικανική κοινωνία".

Η ημερίδα γίνεται σε συνεργασία με την Σχολή SAHETI, το Τμήμα Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Γιοχάνεσμπουργκ, το γραφείο συντονιστή Εκπαίδευσης, και το Εργαστήρι Διαπολιτιστικών και Μεταναστευτικών Μελετών του Πανεπιστημίου Κρήτης καθώς και τους παροικιακούς φορείς, την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας, το ΣΑΕ και την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων.

Το ίδιο απόγευμα θα γίνει αφιέρωμα στην ιστορία της Ελληνικής Μουσικής Παράδοσης "Ταξιδεύοντας με το χρόνο στο φώς του πελάγου" από τον 5ο π.Χ. αιώνα μέχρι σήμερα, με 180 άτομα συντελεστές.

Τέλος, την Κυριακή 6 Ιουνίου, θα γίνει μνημόσυνο των ευεργετών της Κοινότητας και θα τιμηθούν διακεκριμένοι Έλληνες για την προσφορά τους στον Ελληνισμό της παροικίας καθώς επίσης θα γίνει και η παρουσίαση του ειδικού ιστορικού λευκώματος που βρίσκεται υπό έκδοση, με θέμα "Έλληνες της διασποράς και η προσφορά τους στη Νοτιοαφρικανική κοινωνία". Με το εγχείρημα αυτό φιλοδοξούμε να δοθεί στην τρίτη και τέταρτη γενιά της διασποράς το αίσθημα πως και η δική της Κοινότητα έχει ιστορική δυναμική σε σχέση με τη χώρα που ζει και δραστηριοποιείται, αλλά και σε σχέση με τη χώρα καταγωγής των γονέων και των παππούδων της. Μέσα στο λεύκωμα θα τονιστούν ιδιαίτερα και θα χρωματιστούν με τα ανάλογα με την περίσταση χρώματα οι σταθμοί της διαδρομής των παροικιών.

Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ο ομογενειακός Ελληνισμός, έχοντας κάνει πατρίδα του όλη τη γη, δε λησμονεί την ιστορία, τις ρίζες του και το χρέος του για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς την οποία οι πρόγονοί μας εδώ στη Ν. Αφρική χτίσανε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, για να μπορούμε εμείς σήμερα να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες. Στην εποχή των ανοιχτών συνόρων και των μεγάλων προκλήσεων, ως άτομα Ελληνικής καταγωγής και ταυτόχρονα πολίτες πολλών πολυπολιτισμικών κοινωνιών, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε περήφανοι για την κληρονομιά μας και χρέος ιερό να τη διατηρούμε και να τη μεταλαμπαδεύουμε παγκοσμίως. Ο πολιτισμός μας επανέρχεται στο ιστορικό προσκήνιο και συνεχίζει να εμπνέει με τις παραδόσεις και τις διαχρονικές ανθρωπιστικές του αξίες όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά τους αμέτρητους Φιλέλληνες σε κάθε γωνιά της γης.

Πατέρα Παναγιώτη,

Απευθυνόμαστε σ' εσάς, ως γνώστη του Ελληνικού Πολιτισμού και καθώς είσθε γνωστός στον Απόδημο Ελληνισμό για τις θεολογικές σας γνώσεις και το συγγραφικό σας έργο, με την παράκληση να είσθε εισηγητής στην ημερίδα που θα γίνει στις 5 Ιουνίου 2010 στο Ελληνικό σχολείο SAHETI, με το θέμα που ήδη έχουμε συζητήσει: «Κηρύσσοντας Ορθοδοξία στις αφρικανικές κοινωνίες. Μια άγνωστη συνέντευξη του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθενίου Γ΄».

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Κ. Κουσιάκης 

Για την Οργανωτική Επιτροπή

Ο Εφημέριος της Κοινότητας και Συντονιστής των Εκδηλώσεων

Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Τσαφταρίδης