Του ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
20ή Ιουλίου.
Πενήντα χρόνια.
Η Κύπρος μας.
Και να η "Τύρβη" (φ. 23, δηλαδή έτος 12ον) με τις συνεργασίες και τον μόχθο των Γιάννη Βιολάρη, Β. Π. Καραγιάννη, Γιώργου Κεντρωτή, Δημήτρη Κοσμόπουλου, Στέλιου Κούκου, Αντώνη Ν. Παπαβασιλείου, Γιάννη Πεγειώτη, Σωτήρη Ραπτοπούλου, Κωνσταντίνου Σπ. Τσιώλη, Γιώργου Χαριτωνίδη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:
Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
"κατάφαση της σοφίας στο άστραμμα της ζωής"
Η προσωπική μου αδολεσχία: στο υπόγειο του βιβλιοπωλείου, να μην μετράω την ώρα (έχω να προλάβω και το ΚΤΕΛ!) μπροστά στα Ομηρικά ράφια, σωστός μαθητής. Στις εκδόσεις "Στιγμή" η ραψωδία "η" της Οδύσσειας σε μετάφραση και επιλεγόμενα του Μαρωνίτη θα με κάνει παρέα στον μακεδονικό κάμπο (βρέχει απότομα στα βουνά της Καστανιάς)· νιώθω το τυπογραφικό επίτευγμα κόβοντας απαλά τις σελίδες, προτού πάω στα άλλα. Και βέβαια συλλογίζομαι τον Λορεντζάτο. Στο σπίτι, σωστό εργοτάξιο, δεν έχω πρόσβαση στη βιβλιοθήκη μου. Οι "Μελέτες" ("Γαλαξίας"), στα πολυπληθή ράφια στο πατάρι της "Τύρβης" δεν έχουν φυσικά το κείμενο που ψάχνω. Βρίσκω, όμως, και κατατρώω την βιβλιογραφία του Ζ.Λ. από τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο στη "Νέα Εστία" κι αναπαύομαι. Το να ξαναγυρνάς στα λημέρια τα οικεία είναι μια απόλαυση.
Παρουσιάζει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Την 10η του αυτού μηνός (Αυγούστου παρακαλώ) όταν ανταμώσαμε είχε ζέστα. Όταν λέγαμε μασλάτια στα γραφεία των Χρονικών έβρεχε. Κι όταν αποχωριστήκαμε, μια απλή συννεφιά νοσταλγίας διεχέετο.
Που όλα αυτά και προς τι;
"...η αμεριμνησία των μελτεμιών του..."
Είμαι ορεινός. Δεν το κρύβω. Πίνδος, Άγιος Κοσμάς, Γρεβενά, Δυτική Μακεδονία. Να λέμε το σωστό. Ακόμα και αυτό το βιβλίο ("Θάλασσες της Χαλκίδας και της Σκιάθου" του Νίκου Δ. Τριανταφυλλόπουλου, Χαλκίδα 2023, Εκδ. του Οργανισμού Λιμένων του Νομού Ευβοίας -να αγιάσουν τα χεράκια τους!) το διάβασα σε έναν ουτοπικό καφενέ της πόλης μου, τελειώνοντάς το μάλιστα μέσα στο ΚΤΕΛ, κάπου κοντά στην Βέροια. Ορεινός το λοιπόν και δικαιολογούμε να με τρέχουν τα σάλια με λιμάνια, θάλασσες, κολπίσκους και γκαβοντόλια. Σκιάθο και Χαλκίδα τις έψαυσα μια άντε δυο φορές. Στα θεοφόρα τους χαρτιά άπειρες. Και...
Σχόλιο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια
για τα 1000 φύλλα “Χρονικών Δυτικής Μακεδονίας”
Έχω πολλές φορές γράψει και υποστηρίξει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε την επαρχία-τόπο, αλλά εν πρώτοις την επαρχία-τρόπο. Τούτο σκέπτομαι πάλι και πάλι, όταν ο ταχυδρόμος αφήνει στην πόρτα μου κάθε βδομάδα το κάθε νέο φύλλο της ευοίωνης εφημερίδας “Χρονικά Δυτικής Μακεδονίας”.
Γράφει, φωτογραφίζει και παρουσιάζει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ελεγεία σε ένα φίλο από τα παλιά
Δυο χρόνια. Δύο χρόνια παράδοξα, ψιλοέρημα, χωρίς ακόμα να βγάλουμε το άθροισμά τους σε συνέπειες και άλλα μη τερπνά. Τον Οκτώβριο του 2019 πηγαίναμε στο Παζάρι μας (είπαμε, είμαστε θιασώτες αυτού του ίχνους άδολης τύρβης) χωρίς να ξέρουμε τι θα ακολουθούσε μετά. Και τι δεν έγινε και γίνεται. Εμείς όμως τότε, τέτοιες μέρες, τρέξαμε. Προλάβαμε και ωραία βιβλία από κούτες γεμάτες υποσχέσεις.
Φωτογραφίζει και παρουσιάζει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το κύμα ιόνιον πρώτον
Παράξενα αυτά τα κύματα του δυτικού πελάγους. Μαστορεύουν στίχους, εικόνες, αισθητικές ξεχασμένες. Εκ του θυσιαστηρίου ανάβουν θυμίαμα που φθάνει και σε μας, περνώντας τα βουνά της Πίνδου, μορφώνοντας χρώματα και φωνές εκ του Πεντηκοσταρίου.