[Μες από τη σημερινή μας ανάρτηση ο φίλος Μανώλης Δημελλάς μάς ταξιδεύει με φωτογραφίες (έργα τέχνης, θα έλεγα) στους Φούρνους της Ικαρίας. Ήθελε μάλιστα να συνοδεύσει αυτή μας την δι-έξοδο με στίχους του Κώστα Καρυωτάκη, τους οποίους αγαπά, όπως μάς πληροφορεί!
Ας γευτούμε αυτό το ταξιδάκι στα νερά τα Αιγαίου, ευχαριστώντας ξανά τον Μανώλη για τις φωτοστιγμές που μάς δωρίζει!
π. Π.Κ. ]
Κ. Καρυωτάκη
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.
Ο άνεμος, όταν περνάει στίχους
ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Ο άνεμος, όταν περνάει στίχους
ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μάς διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Μάς διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
