π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Το βιβλίο «Λοιμοκαθαρτήριο» του Παναγιώτη Καποδίστρια είναι μια ποιητική καταγραφή των ημερών της πανδημίας COVID-19, γραμμένη από τις 16 Μαρτίου έως τις 27 Απριλίου 2020. Η συλλογή αυτή αναδύεται ως μια βαθιά στοχαστική αντίδραση απέναντι στις συνθήκες εγκλεισμού και αγωνίας που έφερε η πανδημία, προσφέροντας μια ποιητική αφήγηση της νέας πραγματικότητας που κλήθηκε να βιώσει η ανθρωπότητα.
Γράφει ο Στ. Καστρίτης
Ο Παναγιώτης Καποδίστριας, ποιητής και ιερέας από τη Ζάκυνθο, κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, καθώς το έργο του συνδυάζει τον πνευματικό στοχασμό με τη βαθιά ανθρώπινη ευαισθησία. Η ποιητική του παραγωγή διακρίνεται από την υπαρξιακή του ανησυχία, τη συνεχή αναζήτηση του νοήματος της ζωής και την προσπάθεια σύνδεσης του παρελθόντος με το παρόν μέσω της μνήμης και της τοπιογραφίας.
Η ποίηση του Παναγιώτη Καποδίστρια είναι μια πνευματική διαδρομή, που μας πείθει να σταθούμε με δέος μπροστά στο θαύμα της ζωής και της φύσης, ν' αφουγκραστούμε τη φωνή της ψυχής και να ανακαλύψουμε την αθέατη διάσταση της καθημερινότητας. Είναι μια ποίηση που δεν στοχεύει στο εντυπωσιακό, αλλά στο ουσιώδες. Με λιτότητα και βάθος, ο Καποδίστριας καταγράφει το αέναο παιχνίδι ανάμεσα στο φως και τη σκιά, τη μνήμη και τη λήθη, τη ζωή και τη φθορά.
Παναγιώτη Καποδίστρια, ΛΟΙΜΟΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ, Ποιήματα
Κριτική προσέγγιση στο βιβλίο: π. Παναγιώτη Καποδίστρια “ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΡΙΟ” (νανοδιηγήματα), εκδ. Αληθώς 2022
Γράφει η ΤΑΤΙΑΝΑ Ε.-Γ. ΚΑΡΥΔΗ, Κοινωνική Λειτουργός
Κριτική ανάγνωση του βιβλίου: π. Παναγιώτη Καποδίστρια “ΛΟΙΜΟΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ”, εκδ. Αληθώς 2022
Κρατώ ανά χείρας το νέο ποιητικό βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ως «αντιποίηση Λοιμού, και κάθε λοιμού». Η ποιητική συλλογή περιλαμβάνει 49 ποιήματα γραμμένα στην περίοδο της καραντίνας του covid 19, του εγκλεισμού, του φόβου, της απειλής, του θανάτου. Διαπίστωσα ήδη ότι δρα αναλγητικά, ενίοτε και θεραπευτικά του τραύματος. Το αποκαλύπτει με ευαισθησία χειρουργού και ανατόμου, με λεπτούς, επιδέξιους χειρισμούς, τόσο ώστε να είναι συμβατή η θεραπεία. Ο εγκλωβισμός ποτέ δεν είναι μονοδιάστατος. Είναι πολυεπίπεδος στη διαστρωμάτωσή του, όσο ο άνθρωπος. Το «επιπόλαιο τραύμα (ΔΕΝ) θα τσούζει πολύ», αλλιώς δεν θα είναι επιπόλαιο, αλλά προκύπτει τελικώς ιδιαιτέρως Βαθύ.
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΓΡΙΠΛΗΣ, Δρ
Κοινωνιολογίας και συγγραφέας
Θεωρώ ότι
ζούμε σε μια εποχή που έχει κοπάσει η υπερπαραγωγή βιβλίων και ειδικά στο
κομμάτι του ελληνικού διηγήματος.
Θέλεις το υψηλό κόστος της έκδοσης; Θέλεις η αίσθηση ότι υπέρλαμπρο αστέρι δεν γίνεται εύκολα κάποιος; Θέλεις η συνειδητοποίηση πως κέρδος από την συγγραφή δεν είχαν παρά ελάχιστοι κορυφαίοι του είδους, σε μια χώρα με περιορισμένο αναγνωστικό κοινό και μια γλώσσα που, παρά την σημαντικότητά της, δεν ξεφεύγει του χαρακτηρισμού μειονοτικής, σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό; Όπως και να έχει, λιγότερες εκδόσεις και κατά συνέπεια λιγότερες προτάσεις γίνονται στο επίπεδο των αξιόλογων πονημάτων, που δεν σημαίνει και απαραίτητα ευπώλητων, μια και η παθογένεια του εύκολου κέρδους ακόμη τυραννά τις όποιες επιλογές των λίγων εκδοτικών οίκων που συνεχίζουν να τυπώνουν, αλλά και ορίζει την κοινή γνώμη, που χειραγωγείται από τα επικοινωνιακά μέσα.
Γράφει η Δρ ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ
Σαράντα ένα ποιήματα συστεγάζονται κάτω από τον πολλά σημαίνοντα τίτλο Λοιμοκαθαρτήριο, γραμμένα όλα την Άνοιξη του 2020, Μάρτη και Απρίλη και πικρή Σαρακοστή, για να επαληθεύσει το ότι η Άνοιξη δεν είναι λιβάδια με παπαρούνες ή έστω εκείνη η Ωραία που βγαίνει από τα πινέλα του Μποτιτσέλι, αλλά όπως έχει ήδη πει ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, που βλέπει τα αόρατα πίσω από τα ορατά, την Άνοιξη την βρήκε σε μια μικρή βαϊφόρο κόκκινη, και ο νοών νοείτω.
Πηγή: ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ | Παναγιώτης Ανδριόπουλος
