Στο νησάκι της Σπιναλόγκας, τον τόπο όπου τσαλαπατήθηκε η ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε καιρούς δίσεκτους (α΄ μισό του 20ού αιώνα) μάς ταξιδεύει σήμερα ο ευαίσθητος φωτογραφικός φακός του φίλου εικαστικού Διονύση Πάλμα δια των φωτοαποτυπώσεων που είχε την καλοσύνη να προσφέρει στον Ίσκιο μας.
Είναι γνωστό και μη λησμονητέο ότι δοκιμάστηκε σκληρά εδώ η ανθρώπινη υπόσταση μεσ' από το καμίνι της λέπρας, την πετρότητα του εξοστρακισμού, τ' ατέλειωτα μερόνυχτα μοναχικότητας στα τείχη της Απελπισίας...
Μαζί με τον φίλο Πάλμα ξεχωρίζουμε πάνω στα τείχη, ως φρικτές χαλκομανίες, Ήσκιους πολυπονεμένους από τις αιμάσσουσες πληγές, νυχτερίδες τα βογγητά εναποτυπωμένα στα βράχια...
Εδώ κάπου νοιώθει ο επισκέπτης χιλιάδες απούσες Παρουσίες να ξεροσταλιάζουν στο βλάσφημο λιοπύρι για το έλεος που δεν ερχόταν, γι' αγάπη που δεν εκφραζόταν, για έρωτες στερεμένους... Εδώ οι άρρωστοι και η θάλασσα διαχωριστική να προασπίζει με ασφάλεια τους απέναντι υγιείς... Τι πλάνη...