Στο νησάκι της Σπιναλόγκας, τον τόπο όπου τσαλαπατήθηκε η ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε καιρούς δίσεκτους (α΄ μισό του 20ού αιώνα) μάς ταξιδεύει σήμερα ο ευαίσθητος φωτογραφικός φακός του φίλου εικαστικού Διονύση Πάλμα δια των φωτοαποτυπώσεων που είχε την καλοσύνη να προσφέρει στον Ίσκιο μας.
Είναι γνωστό και μη λησμονητέο ότι δοκιμάστηκε σκληρά εδώ η ανθρώπινη υπόσταση μεσ' από το καμίνι της λέπρας, την πετρότητα του εξοστρακισμού, τ' ατέλειωτα μερόνυχτα μοναχικότητας στα τείχη της Απελπισίας...
Μαζί με τον φίλο Πάλμα ξεχωρίζουμε πάνω στα τείχη, ως φρικτές χαλκομανίες, Ήσκιους πολυπονεμένους από τις αιμάσσουσες πληγές, νυχτερίδες τα βογγητά εναποτυπωμένα στα βράχια...
Εδώ κάπου νοιώθει ο επισκέπτης χιλιάδες απούσες Παρουσίες να ξεροσταλιάζουν στο βλάσφημο λιοπύρι για το έλεος που δεν ερχόταν, γι' αγάπη που δεν εκφραζόταν, για έρωτες στερεμένους... Εδώ οι άρρωστοι και η θάλασσα διαχωριστική να προασπίζει με ασφάλεια τους απέναντι υγιείς... Τι πλάνη...
12 σχόλια:
Η τραγικότητα κι ο ανθρώπινος πόνος μιας άδικης εξορίας, χωρίς επιστροφή, κι ένας κόσμος ολόκληρος τόσο διαφορετικός και τόσο ίδιος, μέσα σε έναν άλλο.
Συγκινητική υπενθυμιση!
Η μουσική ¨τα πέτρινα χρόνια¨ από τις αγαπημένες, πολύ ταιριαστή!
Σας παρακολουθώ αρκετό καιρό και έχω μάθει αρκετά πράγματα.Η αποψινή ανάρτησή σας με θέμα το κολαστήριο της Σπιναλόγκας με εξέπληξε....οι ήδη γνωστές σε μας φωτογραφίες ξύπνησαν πολλές αναμνήσεις στο σύζυγό μου που από μικρό παιδί πηγαινοερχόταν στην Σπιναλόγκα μαζί με τον πατέρα του που ήταν εργαζόμενος εκεί.Φέτος στην περιοχή γίνονται γυρίσματα μιας ταινίας από το ΜEGA με θέμα το Νησί,το γνωστό βιβλίο της Αγγλίδας συγγραφέως Β.Χ.και έτσι οι συνθήκες ζωής των λεπρών στο νησί θα γίνουν ευρύτερα γνωστές μέσα από την αισθηματική ιστορία του βιβλίου.
Α, μόλις θυμήθηκα οτι έχω και 'γω πολλές φωτό από 'κει...Άμα καταφέρω όμως, θα πάω στο αντίστοιχο "νησί των ορτυκιών", στην είσοδο του λιμανιού του Λύτελτον και θα βγάλω όσες φωτό μπορώ, να κάνουμε συγκρίσεις...
καλημέρα από ΝΖ...
παντού βλέπεις και ακούς ψυχές να σέρνονται, ψάχνοντας την ανθρωπιά. τόπος μοναδικός συνώνυμο του ανθρώπινου δράματος.
Υ.Γ. εύχομαι οι επόμενες διακοπές να εκπληρώσουν τα όνειρά σου
Οι αναπόφευκτες αντιφάσεις της ζωής. Αυτός ο τόπος του μαρτυρίου γίνεται τώρα, στην ανάρτησή σου, τέρψη οφθαλμών και ψυχής.
Κι όμως, βέβηλος δε νιώθω, καθώς μ' όλα αυτά βαθαίνει η συνείδηση..
Καλό μήνα, Π.Κ
Σαν να ζωγραφίσατε τον ανθρώπινο Πόνο σ όλες του τις εκδοχές..
Η φίλη μου η Μαρία από το Ηράκλειο μου έλεγε αυτές τις μέρες για την ταινία που γυρίζεται αυτό τον καιρό εκεί με θέμα "το Νησί".
Άστρια,
Έγραψες πάλι! Τα είπες όλα με τ' όμομά τους!
Ανώνυμε,
Ευχαριστώ για το σχίλιο και τις πληροφορίες. Θα σ' ευχαριστούσα περισσότερο αν γινόσουν επώνυμος, έστω και ιδιωτικά (στο pakapodistrias@yahoo.gr) μια και παθαίνουμε αλλεργία με τ' ανώνυμα εδώ!
@ Αρτάνις,
Αναμένουμε να δούμε την υμέτερη συνεισφορά!
Βαγγέλη,
Μακάρι να ήσουν εσύ εκεί, ώστε να μάς δείξεις την σπουδαία φωτογραφική σου τέχνη μες από την προσωπική σου καταγραφή του Τραγικού.
Αναΐς,
Θα αναμένουμε να δούμε και αυτή την ταινία. Χρειαζόμαστε παρόμοιες αναδρομές, για να διδασκόμαστε από το τι έχει περάσει ο Άνθρωπος, όταν εμείς βράζουμε στο ζουμί της ευμάρειάς μας...
Διονύση Μάνεση,
"βαθαίνει η συνείδηση"... Αυτό το επιθυμώ de profundis!... Μακάρι διαρκώς.
Δημοσίευση σχολίου