Στο Αεροδρόμιο της Ζυρίχης / Flughafen Zürich

Καιρός για επιστροφή. Αρκετά παραμείναμε στας Ελβετίας και δη στη Ζυρίχη. Αρκετά, τρόπος του λέγειν και μόνο μέσω των αναρτήσεών μας, διότι (στην πραγματικότητα) το ταξίδι αυτό δεν ήταν παρά ορισμένες ώρες, λιγότερες του 24ωρου.

Μετά τις αλλεπάλληλες βόλτες στη Ζυρίχη και στην ελβετική ύπαιθρο [δείτε τα όλα μαζί στη σχετική ενότητα κειμένων], παίρνουμε το τρένο κι επιστρέφουμε στο Αεροδρόμιο, το οποίο απέχει μισή μόνον ώρα από το κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στο Kloten του διαμερίσματος Bülach του Καντονίου της Ζυρίχης. Είναι η σημαντικότερη πύλη της Ελβετίας από και προς τον Κόσμο, ενώ οι χώροι του είναι υποδειγματικοί καθ' όλα.

Όμως η μελαγχολία, μελαγχολία. Ανέκαθεν τα ταξίδια εμφορούνταν και από αυτή την διάσταση, η οποία δεν λείπει και από εδώ. Όταν μάλιστα βρισκόμαστε στον αέρα, συγκυριαρχεί το άλλο συναίσθημα: "Μοιάζουν τα σπίτια σαν σπιρτόκουτα", που λέει και το παλαιό υπέροχο άσμα! Και μετά: Τα κεφάλια μέσα...

Στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Γενεύης / Genève, Gare de Cornavin

Ο Σταθμός των Τρένων στη Γενεύη (Gare de Cornavin), στο κέντρο της όμορφης αυτής ελβετικής πόλης, έχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του ανθρώπινου πηγαινέλα, μαζί με τις πραμάτειες και τα όνειρα. Πάνω από εκατό αφίξεις και αναχωρήσεις αμαξοστοιχιών την ημέρα δημιουργούν ένα σφίξιμο στο στομάχι.

Στέκομαι παρατηρώντας τριγύρω, αναμένοντας το τρένο μας. Όλες αυτές οι πολύχρωμες διάφορες-αδιάφορες φυσιογνωμίες έχουν πρόσωπο, ιστορία, υπόβαθρο, καταγωγή και προορισμό, λέω... Αποτυπώνω ό,τι μπορώ με τη φωτομηχανή. Και σάς κάνω κοινωνούς, φίλοι μου. Καλά ταξίδια, για οπουδήποτε!...

Η Ζυρίχη στις όχθες του ποταμού Limmat / Zurich Old Town [4]

Παραμένουμε, ίσως για μια τελευταία εικονική βόλτα-ανάρτηση, στη γοητευτική Ζυρίχη. Έτσι κι αλλιώς οι φωτογραφίες απ' το λεύκωμα της Μνήμης κάποτε εξαντλούνται.

Η αλήθεια είναι, ότι δεν έχουμε τον χρόνο να την γυρίσουμε, όπως θα θέλαμε. Αλλά από το τίποτε, καλό κι αυτό! Βρισκόμαστε πάντα στις όχθες του ποταμού Limmat και γυροφέρνουμε την περιοχή, αποτυπώνοντας μικρές ενδιαφέρουσες στιγμές της πόλης, επαναλαμβάνοντας μεταξύ μας, το σύνηθες που λέμε όπου βρισκόμαστε ως ταξιδιώτες: "Και εδώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε!!!"

Σε μιαν επόμενη ανάρτηση, θα επιβιβασθούμε στο αεροπλάνο της επιστροφής μας, τουτέστιν για μια πτήση κατευθείαν Ζάκυνθο. Τι άβολη συναισθηματική προσγείωση... Μέχρι τότε όμως, ας γευτούμε Ζυρίχη!

Η Ζυρίχη στις όχθες του ποταμού Limmat / Zurich Old Town [3]

Πρωί της 25ης Ιουλίου 2006 στη Ζυρίχη. Η παραπάνω φωτό είναι παρμένη από την webcam της πόλης και αποδίδει απόλυτα την ημερομηνία και την ώρα που βρεθήκαμε εκεί. Προερχόμενοι από την παραπλήσια Zähringerstrasse, όπου μείναμε, κάνουμε τώρα μια σύντομη βόλτα στην παλιά πόλη, όπως ακριβώς φαίνεται στην εδώ φωτό της webcam. Οι φωτοαποτυπώσεις που ακολουθούν είναι δικές μας.

Η παλιά πόλη της Ζυρίχης κείται γύρω από τον ποταμό Limmat, λίγο προτού αυτός εκβάλει στην περίφημη Λίμνη της πόλης. Αίσθηση ευρωπαϊκή, κτίρια κομψά, το ευγενές ποτάμι νωχελικό ανάμεσα, τα διαρκή ποταμόπλοια γεμάτα, τα τρένα που πηγαινοέρχονται! Όλα συντελούν στο να νομίζει ο επισκέπτης, ότι βρίσκεται στο... κέντρο του Κόσμου!

Αν θέλουμε να μάθουμε ολίγα τινά και περί αυτής καθεαυτής της Ζυρίχης, από τη Βικιπαίδεια πληροφορούμαστε, ότι είναι η μεγαλύτερη πόλη στην Ελβετία (πληθυσμός: 371.767 το 2007, πληθυσμός της ευρύτερης αστικής περιοχής: 1.007.972) και πρωτεύουσα του καντονίου της Ζυρίχης. Ο πληθυσμός της μητροπολιτικής περιοχής φτάνει τα 1,68 εκατομμύρια. Η πόλη είναι το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Ελβετίας (η πρωτεύουσα της Ελβετίας και έδρα της κυβέρνησης είναι η Βέρνη). Σύμφωνα με έρευνες, προσφέρει την καλύτερη ποιότητα ζωής στον κόσμο.

To όνομα της πόλης (Zürich) προέρχεται πιθανόν από την κελτική λέξη Turus, υπόθεση που στηρίζεται στην ανακάλυψη ενός τάφου του 2ου αιώνα, πάνω στον οποίο αναγράφεται η λέξη Turicum.

Στη Zähringerstrasse της Ζυρίχης / Zurich Old Town [2]

Ξανά στη Ζυρίχη, σε εικονική όμως πραγματικότητα. Φτάνουμε στον σιδηροδρομικό Σταθμό της ελβετικής αυτής πόλης, προερχόμενοι αεροπορικώς κατευθείαν από Ζάκυνθο, το απόβραδο της 24ης Ιουλίου 2006. Η παραπάνω πανοραμική φωτό προέρχεται από webcam της πόλης και αποτυπώνει ακριβώς τη μέρα και την ώρα της άφιξής μας. Στο βάθος δεξιά, ο Σταθμός, για τον οποίον έχουμε κάμει ειδική ανάρτηση άλλοτε.

Αφού διαβαίνουμε τη γέφυρα της λίμνης και τον παρακείμενο θορυβώδικο δρόμο, αναζητάμε εδώ κι εκεί ένα ξενοδοχείο της προκοπής, για να περάσουμε τη νύχτα μας.

Έτσι, σύντομα βρισκόμαστε σ' έναν γραφικό παράδρομο, τον Zähringerstrasse, όπου μάς δέχονται στο Hotel Basilea.

Το άλλο πρωί, απ' το παράθυρο του Ξενοδοχείου έχουμε θέα προς τα χαρακτηριστικά κτίρια της πόλης, όπου μάλιστα δεσπόζει μια από τις δύο μυτερές απολήξεις του κεντρικού κτιρίου της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης της Ελβετίας (βλ. παρακάτω).

Στη συνέχεια, μια βόλτα στον παράδρομό μας προς ανίχνευσιν!... Εδώ υπάρχουν όλα: Σχολή χορού, βιβλιοπωλεία, νυχτερινά φαγάδικα, άλλα ξενοδοχεία, αλλά και... sex shops! Κατά τα άλλα, απόμερος και ως εκ τούτου ήρεμος!

Χαρακτηριστικά εξάλλου τα χρώματα των κτιρίων, οι ονομασίες και οι γραμματοσειρές των επιγραφών, ενώ -παρότι πρωί- ο καύσωνας βασανιστικός και πρωτόφαντος στη χώρα.

Στο τέρμα της οδού βρισκόμαστε μπροστά στην κεντρική Βιβλιοθήκη της Ελβετίας, που εξυπηρετεί το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Το εμπρόσθιο τμήμα - die Kantonsbibliothek - χτίστηκε το 1835, ενώ έχει μια σύγχρονη επέκταση προς τα πίσω, του 1996. Αυτή η επέκταση καταλαμβάνει τρεις φορές την έκταση του μπροστινού τμήματος και κατεβαίνει πέντε επίπεδα στο υπόγειο. Η Βιβλιοθήκη εκτείνεται και σε διπλανή εκκλησία και άλλους χώρους, όπου στεγάζεται η μουσική συλλογή της. Το κεντρικό κτίριο (βλ. φωτό) χρησιμεύει ως χώρος για συναυλίες, διαλέξεις και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Ελβετικό τοπίο

Πεταγόμαστε σήμερα Ελβετία μεριά; Όχι στα κοσμοπολίτικα κέντρα της όμορφης αυτής χώρας, αλλά στην ύπαιθρό της. Παίρνουμε το τρένο από τη Ζυρίχη και οδηγούμαστε προς τη Γενεύη. Το τοπίο της Βόρειας Ελβετίας μάς αποζημιώνει 100%. Καταπράσινο, με τα γραφικά χωριά και τα ποτάμια, τα τούνελ και τις λιμνούλες! Χάρμα οφθαλμών.

Οι φωτογραφίες από το ταξίδι μας, τον Ιούλιο του 2006. Μια προηγούμενη σχετική ανάρτηση, δείτε εδώ.