Παραμένουμε, ίσως για μια τελευταία εικονική βόλτα-ανάρτηση, στη γοητευτική Ζυρίχη. Έτσι κι αλλιώς οι φωτογραφίες απ' το λεύκωμα της Μνήμης κάποτε εξαντλούνται.
Η αλήθεια είναι, ότι δεν έχουμε τον χρόνο να την γυρίσουμε, όπως θα θέλαμε. Αλλά από το τίποτε, καλό κι αυτό! Βρισκόμαστε πάντα στις όχθες του ποταμού Limmat και γυροφέρνουμε την περιοχή, αποτυπώνοντας μικρές ενδιαφέρουσες στιγμές της πόλης, επαναλαμβάνοντας μεταξύ μας, το σύνηθες που λέμε όπου βρισκόμαστε ως ταξιδιώτες: "Και εδώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε!!!"
Σε μιαν επόμενη ανάρτηση, θα επιβιβασθούμε στο αεροπλάνο της επιστροφής μας, τουτέστιν για μια πτήση κατευθείαν Ζάκυνθο. Τι άβολη συναισθηματική προσγείωση... Μέχρι τότε όμως, ας γευτούμε Ζυρίχη!
4 σχόλια:
Μου άρεσε αυτό το "άβολη συναισθηματική προσγείωση"!!
Ωραία κι αυτά τα ταξίδια!!
Και γιατί άβολη προσγείωση; Μια χαρά και το νησάκι σας!!!
Ευχαριστούμε για την εικονική βολτίτσα. Ήρεμη και ξεκούραστη. Καλή επιστροφή στην πραγματικότητα, με τις ομορφιές της και η Ζάκυνθος :))
πολυ πολυ ομορφο και ανακουφιστικό...
Δημοσίευση σχολίου