By Fr. Panagiotis Kapodistrias
Damascus remains a heavy place, charged from all sides: socially, politically, religiously, militarily, etc. Centuries ago, it was there that Saul, a fervent Jew and persecutor of Christians, traveled “bearing letters to the synagogues” (Acts 9:2), determined to bring the disciples of Jesus bound to Jerusalem. He had zeal, determination, and religious self-confidence. He believed he was serving God...
بقلم الأب باناجيوتيس كابوديسترياس
تظل دمشق مكانًا ثقيلاً، مشحونًا من كل الجهات: اجتماعيًا، سياسيًا، دينيًا، عسكريًا، وغيرها. لقد سار فيها منذ قرون رجس المسيحيين، اليهودي المتعصب شاول، “حاملًا رسائل إلى المجامع” (أعمال الرسل ٩:٢)، مصممًا على اقتياد تلاميذ يسوع مكبّلين إلى أورشليم. كان لديه حماس وعزيمة وثقة دينية. وكان يعتقد أنه يُخدّم الله...
Η Δαμασκός παραμένει τόπος βαρύς, γεμάτος φόρτιση από όλες τις πλευρές της: κοινωνικά - πολιτικά - θρησκευτικά - στρατιωτικά κλπ.. Εκεί προ αιώνων πορεύτηκε ο διώκτης των Χριστιανών και φανατικός ιουδαίος Σαούλ, «ἔχων ἐπιστολὰς πρὸς τὰς συναγωγὰς» (Πράξεις 9,2), αποφασισμένος να φέρει δέσμιους τους μαθητές του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Είχε ζήλο, αποφασιστικότητα, θρησκευτική αυτοπεποίθηση. Πίστευε πως υπηρετούσε τον Θεό...
Η επίθεση αυτοκτονίας στον ελληνορθόδοξο ναό του Προφήτη Ηλία (Μαρ Ελιάς), στα περίχωρα της Δαμασκού, ανέδειξε με ωμότητα τη συνεχιζόμενη ευαλωτότητα των θρησκευτικών μειονοτήτων στη μεταβατική Συρία. Το περιστατικό εκτυλίχθηκε την Κυριακή, 22 Ιουνίου 2025, κατά την διάρκεια Θείας Λειτουργίας, παρουσία περίπου 350 πιστών. Ο δράστης, οπλισμένος με αυτόματο όπλο και εκρηκτικά, άνοιξε πυρ μέσα στον ναό και ακολούθως προχώρησε σε πυροδότηση, προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 25 ανθρώπων και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:
Επιμέλεια παρουσίασης: π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Ο Νίκος Αρβανιτάκης γεννήθηκε το 1951 στη Ζάκυνθο. Σπούδασε Επιστήμες της Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η εξειδίκευσή του επεκτάθηκε περαιτέρω στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, όπου ειδικεύτηκε στη Χρήση Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στις Επιστήμες της Αγωγής.
Μέσα Ιουλίου του 2004, κατακαλόκαιρο, στα ελληνόφωνα χωριά της Απουλίας, στην Κάτω Ιταλία. Διαμένουμε στο Soleto και από εκεί εξακτινωνόμαστε στη γύρω περιοχή της λεγόμενης Grecia Salentina. Συναντήσεις, εκδηλώσεις, βόλτες!
Όμως πάντα δίπλα ή πίσω μας ένας συμπαθητικός γερούλης, ο οποίος κάνει διαρκώς επίδειξη γνώσεων των σπαστών ελληνικών του, σε συνδυασμό με τα Γκρεκάνικα, που επιβιώνουν σ' εκείνα τα μέρη.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος αποτελεί μια από τις πιο επιδραστικές και εμβληματικές προσωπικότητες της σύγχρονης Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ζωή του διαπνέεται από ακλόνητη πίστη, αδιάκοπη θυσία και ολοτελή αφιέρωση στο έργο του Θεού υπέρ του ανθρώπου. Όπως ο ίδιος έχει επισημάνει απολογιστικά: "Δεν κληρονόμησα θρόνο, αλλά έναν σταυρό". Αυτή η φράση συμπυκνώνει την αλήθεια της πορείας του, η οποία χαρακτηρίζεται από αέναο αγώνα για την ενίσχυση της Εκκλησίας και του ανθρώπινου πνεύματος. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος υπηρέτησε με αφοσίωση στην πίστη του και πνεύμα θυσίας, αντιμετωπίζοντας πολυειδείς κακουχίες και προκλήσεις με ανεξάντλητη δύναμη, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το έργο του Θεού ποτέ δεν είναι εύκολο, αλλά πάντοτε αναγκαίο για την ωφέλεια των (συν)ανθρώπων.
Με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης και ιερής ευγνωμοσύνης αποχαιρετούμε τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρό Αναστάσιο, ο οποίος ανεπαύθη εν Κυρίω (25.1.25), αφήνοντας πίσω του ανεκτίμητη πνευματική κληρονομιά και σπάνιο παράδειγμα αυτοθυσίας, οραματισμού και αδιάλειπτης διακονίας.
Τρεις εργασίες του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτη Καποδίστρια, MSc και Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου, δημοσιευμένες σε αξιόλογα συλλογικά έργα, κυκλοφορήθηκαν κατά τη χρονιά που έληξε (2024). Αφορούν στη θεολογία της οικολογίας και της λογοτεχνίας, αλλά και στην τοπική εκκλησιαστική ιστορία της Ζακύνθου.
Από σήμερα το απόγευμα (10.1.2025), η Ελπίδα, αδελφή της Πρεσβυτέρας Φωτεινής, αδελφή μας δηλαδή, αναπαύεται στη γη της γενέτειράς της, την Ανθούσα (Ζέζα) Μεσσηνίας. Σε ηλικία 57 ετών και μετά από σύντομη αλλά επώδυνη ασθένεια μετέστη στα ουράνια δώματα. Ήταν ένας καλός άνθρωπος. Τόσο απλά και τόσο μεγαλόπρεπα. Αγωνίστρια της ζωής (δούλεψε σε ζωοτροφές, σε περίπτερο και σε βενζινάδικο), αναρχοαυτόνομη και μετά γνώσεως πιστή Χριστιανή, διάβαζε πολύ (από Καζαντζάκη, ξένους κλασικούς συγγραφείς έως -καθημερινά- τους Χαιρετισμούς ή την Μικρή Παράκληση προς την Παναγία, οπωσδήποτε πάντως το Μικρό Απόδειπνο), άκουγε έντεχνο τραγούδι, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, αλλά της άρεσε πολύ και η βασίλισσα των φάντος Αμάλια Ροντρίγκεζ και η καρδιακά δική μας Μαρία Φαραντούρη.
MSc Θεολογίας - Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι. Μ. Ζακύνθου
Η Ζάκυνθος, στο πλαίσιο των Επτά Νησιών του Ιονίου Πελάγους, αλλά και ως πέρασμα ή σημείο ώσμωσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αναγεννησιακών τεκταινομένων και βυζαντινών δεδομένων, αποτέλεσε, στο διάβα των ιστορικών χρόνων, τόπο και τρόπο ενός ιδιάζοντος Πολιτισμού εν γένει, πολλώ δε μάλλον εστιάζοντας εν προκειμένω στην εκκλησιαστική ζωή, ιδιαιτέρως δε στα τελούμενα της λειτουργικής - λατρευτικής ζωής.
Η εορτή των Θεοφανίων κατέχει δεσπόζουσα θέση στο λειτουργικό και πνευματικό βίωμα της Χριστιανικής Ορθοδοξίας. Η μνήμη της φανερώσεως της Αγίας Τριάδος κατά τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό αποτελεί σημείο καμπής, όχι μόνον στην ιστορία της σωτηρίας, αλλά και στην κατανόηση του ανθρώπου ως φορέα ηθικής ευθύνης έναντι της δημιουργίας. Η εορτή αυτή δεν είναι απλώς θρησκευτικό γεγονός, αλλά δύναται να προσλάβει οικολογικό περιεχόμενο, καθιστώντας την αφορμή για έναν εσωτερικό στοχασμό σχετικά με τη σχέση του ανθρώπου προς τη φύση και την οφειλή του να την προστατεύει.
