Ο αγαπητός μας π. Ιωάννης Τσαφταρίδης ταξίδεψε -ως γνωστόν- πριν από δυο περίπου μήνες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου, πλάι στα άλλα του καθήκοντα, έδρασε ως φωτορεπόρτερ του ΙΣΚΙΟΥ μας, αποτυπώνοντας μάλιστα αποκλειστικές εικόνες για το πολυπεριοδικό μας.
Έφτασε εκεί με στρατιωτικό ελικόπτερο (σινούκ), προερχόμενος από Ερεβάν της Αρμενίας.
Ο τόπος, παρά τα δυσχερή και σχεδόν άλυτα προβλήματα, που έχει αντιμετωπίσει, είναι καταπράσινος, ήρεμος και δελεαστικός!
Η πτήση πάνω από το όρος Αραράτ παραπέμπει αμέσως τον νου στον πάλαι ποτέ Κατακλυσμό του Νώε. Διασώζεται ότι εδώ προσάραξε η Κιβωτός.
Πετώντας πάνω από το Στεπανακέρτ, πρωτεύουσα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, αξίζει να πληροφορηθούμε τα σχετικά από τη Βικιπαίδεια:
Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ (Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետություն, Lernayin Gharabaghi Hanrapetutyun) ήταν παλαιότερα μία αυτόνομη διοικητική περιφέρεια (κατά τη σοβιετική τότε ορολογία "Όμπλαστ") της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης που ανήκε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν. Σήμερα συνεχίζει ν΄ αποτελεί μια "εκ των πραγμάτων" αυτόνομη δημοκρατία στο Νότιο Καύκασο, που επισήμως όμως αποτελεί μέρος της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν. Χοντρικά βρίσκεται περίπου 270 χλμ δυτικά της αζερικής πρωτεύουσας Μπακού, και πολύ κοντά στα σύνορα με την Αρμενία. Προσδιορίζεται σε έκταση 4.280 τ.χλμ. Το 2002 αριθμούσε 145.000 κατοίκους. Κύρια πόλη είναι το Στεπανακέρτ.
Η Σοβιετική Ένωση ενσωμάτωσε την κυρίως αρμένικη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ως Αυτόνομη Δημοκρατία μέσα στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν το 1923. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1991, καθώς η Ε.Σ.Σ.Δ. κατέρρεε, ένα δημοψήφισμα που έλαβε χώρα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και στο γειτονικό Σαχουμιάν κατέληξε στη διακήρυξη ανεξαρτησίας από το Αζερμπαϊτζάν ως Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η κρατική αυτή οντότητα ακόμη δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα διεθνή οργανισμό ή χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Αρμενίας.
Η περιοχή έγινε πηγή διαμάχης ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της με τον Πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ο πόλεμος κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, και προκάλεσε κύματα προσφύγων από το Καραμπάχ προς την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Από την κατάπαυση πυρός που συμφωνήθηκε το 1994, το μεγαλύτερο μέρος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και διάφορες περιοχές του Αζερμπαϊτζάν γύρω του (συνολικά περίπου το 14% του εδάφους του Αζερμπαϊτζάν) παραμένουν υπό τον έλεγχο των αυτονομιστών του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Έκτοτε, οι δυο πλευρές κάνουν συνομιλίες ειρήνης με τη διαμεσολάβηση της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ. Ως αποτέλεσμα της διαμάχης, το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία έκλεισαν τα σύνορά τους με την Αρμενία, πλήττοντας καίρια την οικονομία της χώρας.
Εάν κάποιος βρεθεί σε αυτόν τον ευφρόσυνο τόπο, αξίζει να προσκυνήσει στη Μονή του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου στο Gandzasar (Գանձասարի վանք). Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα μνημεία της Χριστιανοσύνης, κτίσμα 3ου-4ου αιώνος.
Ο ναός είναι φημισμένος επειδή υπάρχει δυνατή και ζωντανή η παράδοση ότι εδώ θησαυρίζονται αφενός μεν η Κάρα του Αγίου Ιωάννου, Προδρόμου και Βαπτιστή του Χριστού, αφετέρου δε τα ιερά Λείψανα των γονέων του αγίων Ζαχαρία και Ελισάβετ.
