Ο σκοπός του άρθρου μας αυτού δεν είναι βεβαίως η πρόκληση οίκτου ή ανάλογων συναισθημάτων για τα θλιβερά του βίου ενός εκάστου, αλλά η προβολή ενός σεμνού αρχοντόπαπα της ορεινής ελλαδικής υπαίθρου, ο οποίος -συν όλοις τοις άλλοις- δαπανάται από πολύ νέος στην συλλογή παραθεωρημένων και αμελητέων στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού της ευρύτερης περιοχής της Ευρυτανίας, έτσι που σήμερα να έχει στην κατοχή του έναν ολόκληρο αξιοθαύμαστο θησαυρό!
Στον θησαυρό αυτόν είχαμε την τιμή να ξεναγηθούμε από τον ίδιο τον συλλογέα παπά, ο οποίος είχε μεγάλη χαρά και αυθορμητισμό στο να μάς επιδεικνύει ένα προς ένα τα εκατοντάδες αποκτήματά / εκθέματά του, έχοντας κατορθώσει έτσι ν' απαθανατίσει δυσδιάκριτες μνήμες, φευγάτες αφές, μορφές πολυβασανισμένες, ζωές απλότητας. Όλα μα όλα θα τα είχε καταπιεί οριστικός Χαμός, αν ο ιερέας αυτός δεν έκανε -εντέλει- το καθήκον του έναντι της Ευρυτανικής Ιστορίας, καθόσον τού αναλογούσε!
Αξίζει να αναφερθεί, όπως ο ίδιος ο παπά Κώστας μάς διηγήθηκε , ότι η μακαρίτισσα η μητέρα του, σε απόγνωση κάποτε και με δάκρυα στα μάτια τού αποκάλυψε ότι η μικρή κοινωνία του γενέθλιου χωριού του τον έλεγε... "παλαβό", επειδή μάζευε τα παλιοπράγματα των στάβλων και τ' άχρηστα των αυλών!...
Ώρα να επιστρέψουμε στο Μεγάλο Χωριό και στη μεγάλη λαογραφική συλλογή του Εφημερίου του! Ελάτε, με την βοήθεια τού φακού τού Νυχθημερόν, να επισκεφθούμε τον παπά Λαμπαδάρη, στο ισόγειο της κατοικίας του, δηλαδή στο προσωπικό του βασίλειο!