Το περιοδικό «Πόρφυρας» (περιοδικό πανελλήνιας εμβέλειας, με κρατικό βραβείο), συνεχίζει κανονικά τη σταθερή πορεία του, με το τεσσαρακοστό τέταρτο (44ο) έτος της ανελλιπούς παρουσίας του.
Το νέο τεύχος (Νο 183, Απρίλιος – Ιούνιος 2024), περιλαμβάνει ύλη που απηχεί και τρεις σημαντικές επετείους του 2023, οι οποίες άφησαν νωπό το στίγμα τους:
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Διαβάζουμε την ….περίεργη είδηση:
«Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αθηνών κατόπιν εισήγησης της Συνέλευσης της Νομικής Σχολής και αφού έλαβε υπόψη τη φοίτηση στη Νομική Σχολή των βραβευθέντων με το Νόμπελ Λογοτεχνίας Οδυσσέα Ελύτη και Γεωργίου Σεφέρη και τη σπουδαία προσφορά τους στη χώρα μας, αποφάσισε σε πρόσφατη συνεδρίασή της ομόφωνα να απονείμει τίτλους πτυχιούχων Νομικής ως δείγμα τιμής για τη σπουδαία προσφορά τους στην τέχνη, τον πολιτισμό και το ελληνικό έθνος».
Την Κυριακή 26 Μαΐου 2024 το Μουσείο Ακρόπολης συμμετέχει στην πανελλήνια επετειακή δράση «Πράσινες Πολιτιστικές Διαδρομές» που διοργανώνει το Υπουργείο Πολιτισμού, με τη θεματική παρουσίαση με τίτλο «Ανακαλύπτοντας τα τέσσερα στοιχεία της φύσης στο Μουσείο Ακρόπολης».
.jpg)
Αυτές τις ημέρες ο ζακύνθιος Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Ξένος, συμπλήρωσε οκτώ μήνες από την κηδεία του. Εκείνη την ημέρα (12.9.2023) δημοσιεύσαμε μέσω του YouTube (στο κανάλι Kyklodioktos) ένα βίντεο της ταφής του, το οποίο μαγνητοσκόπησε ερασιτεχνικά, για λογαριασμό του Νυχθημερόν, ο συνεργάτης μας Σπύρος Δρογγίτης.
«Πρέπει να την αγαπάς την τέχνη. Η τέχνη είναι αγάπη, δεν είναι εμπόριο», είναι η καταρχήν επισήμανση του Γιάννη Μεντή, συνταξιούχου αργυροχόου, μάστορα στην παραδοσιακή χειροποίητη Γιαννιώτικη συρματερή τέχνη.
Τον συναντήσαμε στην εκδήλωση που έγινε για την ανακήρυξη του Μαΐου, ως μήνα Γιαννιώτικης Αργυροχοΐας και του ζητήσαμε, να μας μιλήσει για τον καλαίσθητο κόσμο της εμβληματικής τέχνης.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο συμμετέχει στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2024 με επιστημονικές συναντήσεις, παρουσιάσεις ερευνητικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικά προγράμματα. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με ανακοίνωση του μουσείου, θα πραγματοποιηθούν:
Το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον» (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος), διοργανώνει μία εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον αείμνηστο δάσκαλο της Βυζαντινής Μουσικής Λυκούργο Αγγελόπουλο (21 Σεπτεμβρίου 1941, Πύργος Ηλείας – 18 Μαΐου 2014, Αθήνα), με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατό του.
Το Πάσχα των πιστών
Κύριε, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής.
Άστρα και χώμα σε βαστάζουν.
Μεριάζουν άφωνα τα σκότη και διαβαίνεις,
ανέγγιχτη τον κόσμον αγγίζει μουσική
και της καρδιάς τα πέταλα ροδίζουν,
άνθος όμορφο ζεσταίνεται στον ήλιο.
Το πρώτο μου Πάσχα
«Αγαπητοί μου,
Αυτές τις ημέρες ξαναγυρίζω πάντα στα παιδικά μου χρόνια. Και θυμάμαι τις θαυμάσιες εκείνες γιορτές που χαιρόμουν στην πατρίδα μου, όταν ήμουν μικρό αμέριμνο παιδί κι είχα τους καλούς μου γονείς να με φροντίζουν και να μ' οδηγούν σε όλα. Φυσικά και στην εκκλησία ή στα «θρησκευτικά μου καθήκοντα»... Όσο ήταν χειμώνας, η μητέρα μου μ' έπαιρνε μαζί της στον Αϊ-Γιάννη ή στη Φανερωμένη, τις γειτονικές μας εκκλησίες, που λειτουργούσαν κάπως αργά - από τις οκτώ η μια, από τις εννιά η άλλη. Mα όταν έμπαινε η άνοιξη, που μπορούσα να ξυπνώ και να βγαίνω πιο πρωί, ο πατέρας μου μ' έπαιρνε στην Eπισκοπιανή ή στον Άγιο Χαράλαμπο, εξοχικές εκκλησίτσες αυτές, σ' ένα ωραίο παραθαλάσσιο προάστιο, που λειτουργούσαν από τις επτά. Mετά τη λειτουργία, κάναμε κι έναν περίπατο στους Κήπους και γυρίζαμε λιγάκι κουρασμένοι μα πολύ ευχαριστημένοι κι οι δυο.
«Ν’ ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο ζωής να γένει,
και η Άμπελος μας ν’ απλωθεί ως στα πέρατα της Οικουμένης...
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος...
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη·
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα·
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμα!»
Έμμετρη ποίηση
Πασχαλινά τετράστιχα
«Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι»
Διονύσιος Σολωμός («Ο Λάμπρος», απ. 21)
Α΄
Το Πάσχα πάντα να το ζεις
γι’ Ανάσταση και μόνο,
άλλη ζωή να χαίρεσαι
χωρίς πληγές και πόνο,
χωρίς σταυρό ή Γολγοθά,
χωρίς του τέλους ήλους,
χωρίς Πιλάτους άβουλους,
μόνο με Χάρης φίλους.
«Ποιος αύριον» ελογιάζαμε βουβοί «θε να προστάξει;»
«Τίνος ο πόνος, άμετρος, στο πέλαο θα στραφεί;»
«Το δοιάκι ποιος, στον άδηλον αγώνα, θα βαστάξει;»
Κι όλων τα μάτια ελέγανε, κρυφά: «Εγώ, αδερφοί!»
«Στ' Όσιου Λουκά το μοναστήρι, απ' όσες
γυναίκες του Στειριού συμμαζευτήκαν
τον Eπιτάφιο να στολίσουν, κι όσες
μοιρολογήτρες ώσμε του Mεγάλου
Σαββάτου το ξημέρωμα αγρυπνήσαν,
ποια να στοχάστη - έτσι γλυκά θρηνούσαν! –
πως, κάτου απ' τους ανθούς, τ' ολόαχνο σμάλτο
του πεθαμένου του Άδωνη ήταν σάρκα
που πόνεσε βαθιά;
«Mα μπροστά μου, ορθωμένη από τη βία
του χαλκά και της άμοιρης στοργής της,
δεν έβλεπα άλλο απ' την τρανήν αρκούδα
με τις γαλάζιες χάντρες στο κεφάλι,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του κόσμου, τωρινού και περασμένου,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του πόνου του πανάρχαιου, οπ' ακόμα
δεν του πληρώθη απ' τους θνητούς αιώνες
ο φόρος της ψυχής.
Στον μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή Κωνσταντίνο Π. Καβάφη είναι αφιερωμένη η 14η ποιητική συνάντηση La Forza della Poesia, που πραγματοποιείται 4-12 Μαΐου 2024 στην ιταλική πόλη Frascati. Η συνάντηση, που τιτλοφορείται K. P. Kavafis. Un poeta plurale (Κ. Π. Καβάφης. Ένα πληθυντικός ποιητής), διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Sapienza και είναι πρόταση του Εργαστηρίου Νεοελληνικών Σπουδών Μυρσίνη Ζορμπά του Πανεπιστημίου της Ρώμης Sapienza.
Mέσα μου φέγγουνε άσβηστα και τα γλαυκά σου μάτια.
Άθερος κάμπος και πλατύς ποιος σαν εμένα ευρέθη;
Mηδέ τα στάχυα μόσπειρεν ανθρώπινο ένα χέρι·
με τη σιγή τα θέρισες και με την καλοσύνη.
Το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου και Τέχνης “Αληθώς”, εν όψει της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, παρουσίασε, το βράδυ της 26ης Απριλίου 2024, στον Ναό της Παναγούλας Βανάτου, ειδικό αφιέρωμα, με γενικό τίτλο: “Οι εφτά φράσεις του Χριστού στον Σταυρό”, ως εξής:
«Κι όπως ανάσαινα, απ' τα μύρα
δε μπόρεια να διαλέξω ποιο!
Mα όλα τα μάζεψα, τα πήρα,
και τά 'πια, ωσάν από τη μοίρα
λύπη απροσδόκητη ή χαρά.
Tα 'πια· κι ως σ' άγγιξα τη ζώνη,
το αίμα μου γίνηκεν αηδόνι,
κι ως τα πολύτρεχα νερά!»
