© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου απένειμε σήμερα στο Φανάρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου π. Παναγιώτη Καποδίστρια, μετά από εισήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου Χρυσοστόμου.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης απένειμε το οφφίκιο στο Πατριαρχικό Γραφείο υπογράφοντας, ταυτόχρονα, και το σχετικό Πατριαρχικό πιττάκιο και τιμώντας με αυτό τον τρόπο την προσωπικότητα του π. Π. Καποδίστρια και την συμβολή του στη Θεολογία του Περιβάλλοντος και τις σχετικές πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Θρόνου.


Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος ο Πατριάρχης έχει προλογίσει το βιβλίο του π. Π.Κ. “Κεφάλαια Θεολογίας του Περιβάλλοντος”, που εξέδωσε η Μητρόπολις Ζακύνθου το 2006. Ο Πατριάρχης κάλεσε τον νέο πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου να βρίσκεται πάντα κοντά στο μαρτυρικό Φανάρι στηρίζοντάς το με την όλη συγγραφική και διαδικτυακή εργασία του, όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα.

Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου και ο π. Π. Καποδίστριας βρίσκονται στο Φανάρι για να συμμετάσχουν στην Θρονική γιορτή της Μητρός Εκκλησίας, επί τη μνήμη του Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Σήμερα το μεσημέρι ο Μητροπολίτης Ζακύνθου και ο π. Π.Κ. παρακάθισαν, μετά από πρόσκληση του Πατριάρχη στην Πατριαρχική Τράπεζα.


Στις αυλές του Φαναρίου {1}


ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ

Κρωγμοί σημαιών
μου αποσπούν την καρδιά
την τεμαχίζουν
τόση μελαγχολία
αναβάλλει τον ανθό

Όλο με καλούν
τα βλέφαρα κ΄ οι δρόμοι
στον Κεράτιο
ενώ πουλιά θλιμμένα
σοφίζονται πέταγμα.

Κωνσταντινούπολη, 29.11.2010


Όλα εδώ στο Φανάρι μυρίζουν Ρωμηοσύνη. Και μεγαλείο, μες σε εκπλήσσουσα απλότητα...
Συνομιλίες μυστικές των αιώνων ακατάπαυστες, ψίθυροι εκκωφαντικοί της ιστορίας που διηγείται όχι τα περασμένα πια, μα τα μελλούμενα!...




Και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος και πάλι προσκυνητής στο Φανάρι... Επιστρέφει συνέχεια... Δεν το ξεχνά γιατί το αγαπά και το τιμά. Γιατί ξέρει πως το Φανάρι είναι η σάρκα του Γένους. Άρα "ουδείς ποτέ την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ' εκτρέφει και θάλπει αυτήν"...


Το Θάμβος του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού, όπου ασάλευτη τηρείται η Πατριαρχική Τάξις, υπόδειγμα λειτουργικό κι αίσθημα κατανυκτικό.






Και ο Δευτερεύων π. Ανδρέας, πολυεύθυνος ως ιδιαίτερος του Πατριάρχου, εργάζεται στην Πατριαρχική Αυλή αόκνως και αγογγύστως. Ο κόπος πολύς για να μην εξέλθη ουδείς πεινών...





Εδώ και ο Μητροπολίτης της γενέτειρας του Πατριάρχου, ο Ίμβρου και Τενέδου γλυκύς Κύριλλος.
Μαζί με τον "πατριάρχη" της παραδοσιακής μας μουσικής Χρόνη Αηδονίδη. Σε λίγο, στον Μέγα Εσπερινό της εορτής του Πρωτοκλήτου, της Θρονικής Γιορτής του Φαναρίου, ο Πατριάρχης θα τιμήσει με οφφίκιο το Αηδόνι της Ανατολής.
Η καμπάνα σημαίνει. Πάμε για το "Ευλογητός"!

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Απλώνοντας ρούχα με τον Μπάμπη Πυλαρινό

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας


Με τον Μπάμπη Πυλαρινό είχαμε μέχρι πρότινος μια μόνο φορά συναντηθεί εκ του σύνεγγυς, αλλά τον θεωρώ, όχι μόνο φίλο, αλλά κάτι πολύ περισσότερο! Θέλετε η συμπόρευση από τριετίας στα μπλογκς, θέλετε η ιδιάζουσα αγιο-ζωγραφική τέχνη του, μάς έχουν φέρει πολύ κοντά! Τον εκτιμώ ως Άνθρωπο (σημειωτέον, τον εκτιμούν οι πάντες), αλλά και ως Καλλιτέχνη (επίσης σε όλους αρέσει)!

Στα μέσα του Οκτωβρίου 2010, συναντηθήκαμε για δεύτερη φορά στο νέο εργαστήριό του, στην πλατεία Μητροπόλεως 11, στο κέντρο της Αθήνας. Τότε πρωτοέβλεπα τα έργα του (που τόσο αγαπώ) τετ-α-τέτ. Κυριολεκτικά με γοήτευσαν! Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους. Και αυτό, νομίζω, είναι μια πρώτη επιτυχία των έργων τέχνης. Εάν κερδίσουν το βλέμμα σου, εάν σε μαγνητίσουν, τότε έχουν κατορθώσει το ήμισυ του επιδιωκόμενου, δηλαδή να κατακτήσουν την ψυχή σου!

Ο Μπάμπης, ιδιαίτερα ευγενικός και καλοσυνάτος, δέχεται να φωτογραφηθεί, για τις ανάγκες του ΙΣΚΙΟΥ μας, ξεναγώντας μας παράλληλα στα νέα έργα που ιστορεί για την επικείμενη Έκθεσή του.


"Απλωμένα ρούχα" είναι ο τίτλος της νέας ζωγραφικής εργασίας του, χαρακτηριστικά κομμάτια της οποίας παρουσιάζουμε σήμερα. Ποιος δεν έχει διαισθανθεί το παρακλητικό θρόισμα των ρούχων στην απλώστρα, πόσω μάλλον, εάν συμβεί να έχουν απλωθεί ψυχές και όνειρα!...


Το ειλικρινέστερο ρούχο, που θα μπορούσε κανείς ν' απλώσει -περίβλεπτο και πολυμπαλωμένο- είναι ο "δερμάτινος χιτώνας" ενός εκάστου, για τον οποίον τόσο εύγλωττα μιλάει το βιβλίο της Γένεσης (κεφ. 3, στ. 21)!  Έτσι που να φανεί η γυμνότητα με τις τσέπες της όλες απέξω και αδειανές, αποβλέποντας μάλλον στη θέα μιας ειλικρίνειας, η οποία συνήθως κρύβεται (ωσάν παιδί που μόλις έχει κάμει ζημία) πίσω από τις νεφέλες των δικαιολογιών και των μοιραίων σιωπών...


Τα απλωμένα ρούχα διακατέχονται συνήθως από μια θλίψη κυριαρχική. Παραδομένα ερωτικά στους βοριάδες, μισούν να νοτίζονται στην Όστρια, έτσι καθώς αγαπούν και μισούν ταυτόχρονα τα μανταλάκια, απ' όπου εξαρτώνται!


Τα ρούχα στην απλώστρα έχουν μάτια και βλέπουν: Τη θάλασσα και τα πλεούμενα, τ' αυτοκίνητα και τις αδημονίες!... Συχνά πυκνά κουνούν νωχελικά τα χέρια τους, χαιρετώντας τους περαστικούς. Εκείνοι ουδέποτε ανταποδίδουν. Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η κουφότητα των απλωμένων ρούχων έχει χέρια, που να μπορούν να νεύουν στους διαβάτες. Εννοείται, πλανώνται πλάνην οικτράν... 


Μα και αυτοί που τώρα φορούν τα πρώην απλωμένα ρούχα, κυκλοφορώντας στην πολυκοσμία της πόλης, τι κατάλαβαν; Τα ρούχα, επειδή ακριβώς έχουν συμμαχήσει εκεί στην απλώστρα με τη διαφάνεια των καιταιγίδων, γνωρίζουν πώς να εκθέτουν τους ντυμένους: Μεταλλάσσονται σε Διαφάνεια, ώστε η μέσα γυμνότη να μην μπορεί να καλυφθεί!... 


Υπάρχουν όμως και ρούχα που απαστράπτουν: Του Λαζάρου, που προαναγγέλλει -τετραήμερος στον τάφο- την "κοινήν ανάστασιν" και του Ιησού, που -τριήμερος στον τάφο- εξορύσσει αναστημένο το ανθρώπινο γένος, δια-δηλώνοντας τη Γκλόρια των ρούχων, όταν έκθαμβα και απορημένα ορώνται τα Σώματα να εξανίστανται, έχοντας πατήσει κραταιά τον Θάνατο με τον θάνατό τους!


Μπάμπη, τετέλεσται: Πρόκειται να σού κλέψω ένα κάποιο ρούχο απ' την απλώστρα. Θα σκεφτώ τί ακριβώς... Ίσως κάτι που να μού χρησιμεύσει ως ιστίο στο νοητό πλεούμενό μου, ώστε να φύγω ύστερα στην Ευκοσμία του ζωγραφικού Κόσμου σου! Ίσως μια πετσέτα θαλάσσης, ώστε να ξαπλώνω διαφανής στις ακτές που ιστορείς! Οπωσδήποτε μια πυτζάμα, για να παραστήσω τον κοιμώμενο, όταν θα μού ζητηθεί λόγος για το τί έπρεπε να κάμω και δεν έκαμα... Μάταια, όμως... Ας όψεται η Διαφάνεια, που λέγαμε!!!...

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Νεότερες ζακυνθινές αγιογραφίες δια χειρός Ιωάννη Τσολάκου

Φωτογραφίες, παρουσίαση: π. Παναγιώτης Καποδίστριας
















Σήμερα, στη νοητή Πινακοθήκη του ΙΣΚΙΟΥ μας, την οποία κατά καιρούς εμπλουτίζουμε, αναρτάμε αγιογραφικούς πίνακες δια χειρός Ιωάννη Τσολάκου. Προέρχονται από τον μικρό παρεκκλήσιο της Αγίας Αικατερίνης στο Ψήλωμα του Τζάντε μας, το οποίο επισκεφτήκαμε χθες, κατά την εορτή για τη μνήμη της Αγίας. Σχετικό ρεπορτάζ μπορείτε να δείτε στο ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ, εδώ.

Επιμένουμε, παρουσιάζοντας τα περισσότερα από τα έργα τέχνης που περικλείει, για να δείξουμε -μετά πολλής χαράς- ότι, αθόρυβα και ήπια, ο Πολιτισμός συνεχίζει να καρποφορεί στην "μουρλόχωρά" μας, παρά τις περί του αντιθέτου μεμψιμοιρίες μας. Η πάλαι ποτέ Επτανησιακή Τέχνη, πατώντας περισσότερο στην αναγεννησιακή τεχνοτροπία, συνεχίζει να παράγει αγιογραφικούς πίνακες, αξιοθαύμαστες ελαιογραφίες με ιερές μορφές, που κοσμούν κάποιους (έστω λίγους) ναούς μας. Ένας από αυτούς είναι η Αγία Αικατερίνη, που ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων πριν από 20 περίπου χρόνια από την Βασιλική Βασάλου και αγιογραφήθηκε ολόκληρος από τον εν λόγω Καλλιτέχνη, σύμφωνα με τις ζακυνθινοπρεπείς ιδιαιτερότητες.

Ο αγιογράφος Ιωάννης Τσολάκος, που -σημειωτέον- είναι και καλός ζωγράφος και πορτρετίστας, κατάγεται από την Ηλεία και ζει μόνιμα στη Ζάκυνθο επί τρεις συναπτές δεκαετίες, επιδιδόμενος κυρίως στο συγκεκριμένο είδος εκκλησιαστικής τέχνης. Πλην του συγκεκριμένου ναού, έργα του συναντώνται κυρίως στο Καθολικό της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου και στη Φανερωμένη πόλεως Ζακύνθου. 

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails