Αργά το απόγευμα κάθε ημέρας στο Γιοχάνεσμπουργκ διαπιστώνει ο επισκέπτης, ότι κατά εκατοντάδες ο μαύρος πληθυσμός της μεγάλης αυτής πόλης με το μαυρόασπρο πρόσωπο, κατακλύζουν τον τόπο οδοιπορώντας στα υποτυπώδη πεζοδρόμια και τα χωράφια των προαστίων.Είναι η ώρα που σχολάζουν οι διάφορες δουλειές τους (δουλείες, καλύτερα), όπου για ένα ελάχιστο κομμάτι ψωμί εργάζονται απ' τα χαράματα στις βιοτεχνίες ή βιομηχανίες των Άσπρων. Γίνεται ο χαμός!... Λαοπλημμύρα απρόσμενη!... Κόσμος σ' εγρήγορση!... Πού λεφτά για συγκοινωνίες και ταξί... Οδοιπορία πολλών πολλών χιλιομέτρων προς το καλυβάκι του ο καθείς. Αύριο και μεθαύριο αποξαρχής, τα κεφάλια μέσα, πολύ βαθιά στην ευτέλεια...
Κάποιοι όμως αποδεικνύονται προνομιούχοι! Ας το πούμε κι έτσι... Διότι έχουν την πολυτέλεια να πάρουν ταξί. Περιμένουν υπομονετικότατα στην αυτοσχέδια πιάτσα κατά ουρές (καλά, αυτό συμβαίνει και εις Αθήνας), ώστε κάποτε αφικνείται κάποιο ταξί. Ή, τουλάχιστον, αυτό που ονομάζεται ταξί.
Πρόκειται για "βανάκι" δώδεκα ή δεκαπέντε θέσεων δίχως ιδιαίτερα διακριτικά ταξιού, λευκού συνήθως χρώματος ή και κόκκινου, στο οποίο γίνεται πανζουλισμός να μπουν όσο το δυνατόν περισσότεροι, μαζί πάντως με τα όποια ψώνια τους, μικρά ή ογκωδέστατα, π.χ. μικρά έπιπλα. Ένας από τους επιβάτες, όχι ο οδηγός, κάνει χρέη εισπράκτορα όπως-όπως, παραδίδοντας το προϊόν της είσπραξης στον οδηγό, ο οποίος ουδόλως ενδιαφέρεται για το ποσόν.
Στα ταξί αυτά δεν συνηθίζεται να μπαίνει Άσπρος. Θεωρείται άκρως ανάρμοστο. Απάδει μάλλον στον... "λευκό" πολιτισμό του...Αιχμαλώτισα αρκετές τέτοιες στιγμές μες από το κλειστό τζάμι του δικού μας (ημών των πολιτισμένων Άσπρων) αυτοκινήτου, μερικές απ' τις οποίες δημοσιεύω σήμερα προς... γνώσιν και συμμόρφωσιν (χα, χα!...) των φίλων του Ιστολογίου μας.
Οι δυο ταχύτητες ανθρώπων στη Νότιο Αφρική είναι γεγονός αποτρόπαιο, αλλά πραγματικό και μάλλον μια κατάσταση δεδομένη πλέον. Οι Έγχρωμοι στα γκέτο τους, παρότι πρόκειται για τη συντριπτική πλειοψηφία. Οι δε Λευκοί (20%), δυναμικοί κ' επικυρίαρχοι σε κάθε περίπτωση, στα δικά τους κλουβιά περίκλειστοι και προφυλασσόμενοι ολοένα. Έχουν δηλαδή και αυτοί (κυρίως αυτοί) τα "γκέτο" τους. Τεράστιους δηλαδή χώρους, μαγαζιά συστεγαζόμενα τύπου Mall, μικρούς πολυτελείς συνοικισμούς με διόδια, φυλάκια, φύλακες, όπου αναπτύσσεται κανονικά (;) η καθημερινή τους ζωή, χλιδάτη και ξέγνοιαστη εν πολλοίς. Έξω, οι πάντες Λευκοί μέσα σε καλά αυτοκίνητα, συχνότατα με αλεξίσφαιρα τζάμια, για τον φόβο των Ιουδαίων (συγνώμη, εννοώ των... Μαύρων). Παραέξω, τα κάθε λογής Σοβέτο (βλ. προηγούμενη ανάρτηση 
