© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Μια ζωγραφιστή αγροικία στο ορεινό χωριό Εξωχώρα Ζακύνθου

Εξερευνά και παρουσιάζει η ΜΑΡΙΑ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗ-ΚΟΝΤΟΝΗ 
























Πάντα μου άρεσαν οι αγροικίες, οι κατοικιές, όπως τις λέγαμε παλιά. Τα μικρά εκείνα λιθόκτιστα σπιτάκια που βρίσκονταν στα κτήματα και στα οποία μετακόμιζαν οι ζακυνθινές οικογένειες, όταν το απαιτούσαν οι δουλειές. Τον χειμώνα με τις ελιές, το καλοκαίρι με τους κήπους και τα σταφιδάμπελα.

Γνώριζα από παλιά την ύπαρξη της αγροικίας που σας παρουσιάζω σήμερα, αλλά δεν είχα φωτογραφίες. Έτσι ζήτησα από τον ιδιοκτήτη της, τον Παναγιώτη Μαρίνο, να μου στείλει φωτογραφίες και τον ευχαριστώ πολύ για την προθυμία του να φωτογραφίσει και να μας δείξει από εδώ (στο e-πολυπεριοδικό στον ίσκιο του Ήσκιου) τη μοναδική οικογενειακή αγροικία του.

Ποια όμως είναι η μοναδικότητά της; Οι τοιχογραφίες που υπάρχουν στο εσωτερικό της! 

Η αγροικία μας, είναι δυόροφη, λιθόκτιστη, έχει εμβαδόν 30 μέτρα τετραγωνικά, με κάτοψη σχήματος παραλληλόγραμμου, επιχρισμένη, με πέτρινους πεσσούς και ξύλινα πρέκια. Η σκεπή είναι ξύλινη, δύρριχτη με εμφανές πέτσωμα και καλυμμένη με βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Εξωτερικά, σχεδόν σε επαφή, έχει έναν ληνό, ο οποίος είναι λαξευτός πάνω στο βράχο σε συνδυασμό με κτιστά στηθαία. Δίπλα του είναι και η μία πέτρινη στέρνα, εξ ολοκλήρου λαξευμένη πάνω στο βράχο, ενώ σε κοντινή απόσταση υπάρχει δεύτερη στέρνα κοντά σε μια λιθία!

Η είσοδος γίνεται από την μοναδική της ξύλινη πόρτα. Εσωτερικά έφερε πατάρι με ξύλινη σκάλα που χρησιμοποιείτο ως κοιτώνας. Στο ισόγειο διανυκτέρευαν τα ζώα, που ήταν πολύτιμα εκείνη την εποχή.

Το αξιοπερίεργο είναι πως υπάρχουν μακρόστενες οπές, μια πάνω στην πόρτα και σε άλλες θέσεις, πολεμίστρες μου τις είπαν οι ιδιοκτήτες.

Όσον αφορά την χρονολόγησή της, τα παιδιά θυμούνται την νόνα τους, που είχε γεννηθεί το 1912 να τους λέει πως υπήρχε πολύ πριν γεννηθεί και δεν γνώριζε ποιος πρόγονός της είχε φτιάξει τις τοιχογραφίες. Τους έλεγε επίσης ότι εκεί έμεναν όλα τα αρσενικά παιδιά της οικογένειας, που δεν παντρεύονταν, για να μην μοιραστεί η περιουσία και δούλευαν όλη τους την ζωή για τον πρωτότοκο και την οικογένειά του που έμεναν στο χωριό!

Και τώρα βλέπουμε τις τοιχογραφίες, πάνω στον ασβεστωμένο τοίχο, η οποία θυμίζει τεχνική “φρέσκο”. Ένα τρικάταρτο καράβι με ανοικτά τα πανιά του και πολλά κανόνια; Ένα κάστρο, πολυόροφο, και άλλο καράβι και άλλο κάστρο. Η αγροικία δεν έχει θέα στη θάλασσα, για τον φόβο των πειρατών, όπως μου είπαν. Ο μοναχικός καλλιτέχνης μας ανέβαινε στο διπλανό ύψωμα και παρατηρούσε τα καράβια που περνούσαν και μετά τα ζωγράφιζε και με τι χρώματα άραγε; Μάλλον αυτά που του έδινε η φύση και ο μικρόκοσμός του. Και ονειρευόταν κάστρα με πολλά δωμάτια και πολλούς ανθρώπους! Και ονειρευόταν ταξίδια σε μακρινές θάλασσες!

Επειδή όμως μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, απολαύστε την, στο ανωτέρω φωτολεύκωμα!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails