Ο συλλογικός τόμος "Η ιδεολογία στο χρόνο μέσα από εκφάνσεις του πολιτιστικού φαινομένου"

Ο φίλος κι ενίοτε συνεργάτης του πολυπεριοδικού μας Δρ Δημήτρης Γ. Μαγριπλής, διδάσκων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και λογοτέχνης, μάς απέστειλε αυτές τις μέρες έναν πολυσέλιδο συλλογικό τόμο, του οποίου ο ίδιος είχε την επιστημονική ευθύνη και την όλη επιμέλεια έκδοσης και κυκλοφορήθηκε από τον Εκδοτικό Οίκο Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2009. Είναι ο τρίτος της σειράς Θεός - Άνθρωπος - Κοινωνία και φέρει τον γενικό τίτλο "Η ιδεολογία στο χρόνο μέσα από εκφάνσεις του πολιτιστικού φαινομένου".
Στις 464 σελίδες τού πολύ ενδιαφέροντος αυτού έργου έχουν καταθέσει τις προσεγγίσεις τους επί του παραπάνω θέματος, από διαφορετική οπτική ο καθένας, είκοσι ειδικοί επιστήμονες.

Αφού ευχαριστήσουμε τον ακούραστο Επιμελητή αφενός μεν για την όλη προσπάθειά του (καρπό της αγάπης του για την "μετ' επιστήμης" θέαση των φαινομένων του κοινωνικού μας βίου), αφετέρου δε για την τιμή της αποστολής του Τόμου, παραπέμπουμε αμέσως για μιαν πληρέστερη παρουσίαση του έργου στο αίθριον της Δέσποινας Καποδίστρια, εδώ.

Ξενάγηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κιλκίς (β΄ μέρος)

Ξαναβρισκόμαστε -εικονικώ τω τρόπω- στο Κιλκίς και μάλιστα για δεύτερη φορά στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Το κτήριο αποτελείται από τρεις αίθουσες, ολόγιομες μ' έργα λεπταίσθητης Τέχνης, κατανεμημένα χρονολογικά.

Στον προθάλαμο εκτίθενται ευρήματα προϊστορικής περιόδου. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα νεολιθικά ειδώλια από τον οικισμό της Κολχίδας και η συλλογή των προϊστορικών εργαλείων από τον ίδιο οικισμό.
Εδώ εκτίθεται επίσης μία μικρή συλλογή από τα εκπληκτικά χάλκινα κοσμήματα της πρώιμης εποχής Σιδήρου, των γνωστών αρχαιολογικών θέσεων αυτής της περιόδου από το νομό. Τα κοσμήματα αυτά είναι συνήθως πολύσπειρα χάλκινα βραχιόλια, δακτυλίδια, περίαπτα. Τα τελευταία παρουσιάζουν ποικιλία τύπων, έχουν χαρακτηριστικά σχήματα και διακρίνονται σε αγκυρόμορφα, πυξιδόμορφα, πτηνόμορφα και σε μορφές αγγείων.
Στον υπόλοιπο χώρο εκτίθενται ακόμη, λόγω ελλείψεως χώρου του Μουσείου, μία επιτύμβια στήλη με ανάγλυφη παράσταση ιππέα, τμήμα αττικής σαρκοφάγου με παράσταση νέων ανδρών και αλόγου καθώς και τιμητικό ψήφισμα της πόλεως της Μορρύλου (Άνω Απόστολοι).

Η επόμενη (δεύτερη) αίθουσα περιλαμβάνει ανασκαφικά ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο του νεκροταφείου της εποχής του Σιδήρου του Παλιού Γυναικόκαστρου. Εκτίθενται χαρακτηριστικά τεφροδόχα αγγεία και κτερίσματα, όπλα, μαχαιρίδια, διπλοί πελέκεις και κοσμήματα, ενώ στις γωνίες της αίθουσας έγινε αναπαράσταση του τρόπου ταφής των αγγείων.

Στην τελευταία (τρίτη) αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου Κιλκίς εκτίθενται ευρήματα ιστορικών χρόνων από την καθημερινή ζωή των πόλεων Ευρωπού και Παλατιανού.
Στο τμήμα της Ευρωπού εκτίθενται κυρίως ευρήματα προερχόμενα από την ανασκαφική έρευνα των νεκροταφείων της πόλης και με εποπτικό υλικό παρουσιάζεται η εξέλιξη της ταφικής τελετουργίας και η επιβίωση των ταφικών εθίμων από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
Στο τμήμα του Παλατιανού εκτίθενται ευρήματα και εργαλεία από τις καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής, κατανεμημένα σε ενότητες όπως κατοικία, γυναικωνίτης, αγροτική ζωή και θρησκεία.

Τα προαναφερθέντα ιστορικά-πληροφοριακά στοιχεία αντλήσαμε από μια καταργημένη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, την οποίαν εντοπίσαμε στο Διαδίκτυο, ενώ όλες οι φωτολήψεις προέρχονται από τη ματιά του Πορφύρη μας.

Να προστεθεί απλώς, ότι υπάρχει κι ένα άλλο εκθεσιακό τμήμα, αυτό της πίσω αυλής του Μουσείου (υπαίθριο δηλαδή), όπου παρουσιάζονται σημαντικά έργα, όπως μαρτυρούν και οι παραπάνω φωτογραφίες.

Ξενάγηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κιλκίς (α΄ μέρος)

Μεταφερόμαστε σήμερα εικονικά στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κιλκίς. Την Κυριακή που το επισκεφτήκαμε εμείς (28 Ιουνίου 2009), ουδείς άλλος φιλότεχνος εθεάθη στα πέριξ... Όπως μάλιστα πληροφορηθήκαμε, ελαχιστότατοι φιλότεχνοι ή φιλίστορες περνούν πλέον, πλην κάποιων σχολείων κατά την διάρκεια του σχολικού έτους...

Και όμως, το αξιομνημόνευτο αυτό Μουσείο λειτουργεί από το 1972-73 και ιδρύθηκε με σκοπό να συγκεντρώσει στις αίθουσές του τα διάφορα, τυχαία κυρίως, ευρήματα του νομού Κιλκίς, τα οποία προέρχονταν τον καιρό εκείνο από παραδόσεις ιδιωτών.

Με τις ανασκαφές ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων οι αίθουσές του εμπλουτίσθηκαν με νέα ευρήματα που προέρχονται από τις συστηματικές ανασκαφές του νομού.

Με τη δημιουργία, το 1991, της έκθεσης των ευρημάτων της ανασκαφής από το Παλιό Γυναικόκαστρο, ο εκθεσιακός και κυρίως ο αποθηκευτικός χώρος του Μουσείου έχει ήδη υπερκορεσθεί. Προβλέπεται λοιπόν στο άμεσο μέλλον επέκταση του Μουσείου, η μελέτη της οποίας έχει εγκριθεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Όμως, δεδομένης της χαοτικής κατάστασης, που πλέον επικρατεί στο Ελλαδιστάν, ουδείς γνωρίζει το πώς, το πότε, το γιατί...

Και αφού αντλήσαμε τα παραπάνω σύντομα στοιχεία από μια καταργημένη (!!!) ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, μια εικονική ξενάγηση παρακάτω ουδόλως βλάπτει. Όλες οι φωτολήψεις είναι με τη ματιά του Πορφύρη. Ακολουθήστε μας και θαυμάστε την όντως Τέχνη!!!

Ακολουθεί αύριο το β' μέρος.

365 ημέρες (και νύχτες) μετά...

ΟΛΑ ΕΔΩ

Δεν έκλεισα νύχτα μες στο μάτι.

Όλα εδώ εκπληρώνονται:

Η χθεσινή απολέπιση
ο μέλλοντας παραδαρμός
ο ήσκιος που όλο φλέγεται
κι ακόμα δεν εκάη.

(26.7.2009)

Στην Αγία Παρασκευή των Τεμπών

Τέλη του περασμένου Αλωνάρη, διαβαίνοντας από την κατάφυτη Κοιλάδα των Τεμπών. Στάση στο πασίγνωστο προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής, για να ξαποστάσουμε, να προσκυνήσουμε και να θαυμάσουμε τον Πηνειό, απολαμβάνοντας καφεδάκι και παγωτό!

Κόσμος πολύς κι ετερόκλητος συρρέει εδώ από παντού, εδώ όπου -δυστυχώς- βασιλεύει το ακατάσχετο Κιτς και το Απρόσεχτο, τόσο στ' άκομψα εκκλησιαστικά κτίρια, όσο και στα υπαίθρια -εν είδει τσαντηρίων- πολυμαγαζάκια (δείτε σχετικές φωτό), που πωλούν προς τους κάθε εθνικότητας Τουρίστες το οτιδήποτε παρατραβηγμένο αγιοτικό ή κουζινικό και όχι μόνον...

Τα βαθύσκια πάντως κι αιωνόβια δέντρα μες στα πρασινόχροα νερά του Πηνειού Ποταμού είναι το κάτι άλλο! Μαγεύουν τον επισκέπτη και τού παρέχουν ζωή και ανάσα ξεκούρασης!

Όλ' αυτά τα θυμόμαστε σήμερα, με την ευκαιρία της γιορτής της Αγίας Παρασκευής, η χάρη της οποίας μακάρι να μάς συνοδεύει καθ' όλες τις μέρες της ζωής μας!

Ο ποιητής π. Βασίλειος Θερμός στο νησί των Ποιητών

Κατά την διάρκεια της εβδομάδας που μάς πέρασε είχαμε την πολύ μεγάλη χάρη και χαρά να φιλοξενούμε στο νησί μας μια φωτισμένη και αγαπητή μορφή της σύγχρονης Θεολογίας και της Ιατρικής, τον π. Βασίλειο Θερμό, ο οποίος τυγχάνει συν τοις άλλοις και καλός σύγχρονος ποιητής.

Κατά την διάρκεια της παραμονής του στη Ζάκυνθο, δόθηκε η ευλογημένη ευκαιρία να τον ζήσουμε από κοντά, αυτόν και την εξαίρετη σύζυγό του την Αστερούλα, ν' ανταλλάξουμε γόνιμες σκέψεις επί καίριων ζητημάτων της σύγχρονης πολυτραυματισμένης εκκλησιαστικής και κοινωνικής πραγματικότητας, αλλά και να μιλήσουμε για την Ποίηση, ευρισκόμενοι πάντα στον ευσκιόφυλλο ήσκιο κορυφαίων Ποιητών μας (Σολωμού - Κάλβου - Φώσκολου), στο μέγεθος των οποίων υποκλίνεται σύνολος ο ελληνικός πνευματικός κόσμος, αλλά και η παγκόσμια διανόηση.

Παραμένουμε γοητευμένοι από την παρουσία τού π. Βασιλείου και τον αποχαιρετούμε καταφεύγοντας σε ορισμένους από τους στίχους του, δανεισμένους από τα δύο του ποιητικά βιβλία:

Υπηρεσία νεωκόρου

Τώρα που τελείωσε η ακολουθία
και όλα ησύχασαν,
βγάλε τα επίσημα, Κύριε,
και ζώσου την ποδιά
να καθαρίσεις
τα σταλάματα των λογισμών.


Εύλογο

Πώς να μην πεθάνεις νέος, Κύριε;
Αφού τις νύχτες, κατάκοπος
μετά τις πορείες ξαγρυπνούσες
να κεντήσεις τις ιερατικές μας στολές;


Εθνική εορτή

Σημαίες, πρόεδροι, επίσημοι,
κατά την καθιερωμένην τάξιν
έχουν λάβει την θέση στον ναό.
Και ο Ιησούς παράμερα
συνωθείται με κάτι άσημους
που θα Τον κοινωνήσουν.


Το καμπαναριό των Φηρών

Ανάμεσα σε ταράτσες και σκαλιά
στην άκρη του γκρεμού
με τραπεζάκια γύρω
κατάντικρυ από το ηφαίστειο
με υπόκρουση από Ένιο Μορικόνε
μετράει τα ηλιοβασιλέματα
και περιμένει τα έσχατα.

(Από το βιβλίο «Φωνήεντες στεναγμοί», 1996)


Εξωτερικαί ειδήσεις

Ανακοινωθέν της Εταιρείας Περιορισμένης
(Υπαρξιακής) Ευθύνης:

Τέρμα η ονειροπόληση
Στο εξής ονειροπώληση.


Συζήτηση

Τα λόγια που πηγαινοέρχονται,
κλητήρες της πείνας,
δραπέτες της πλησμονής.

Λέξεις – αγγεία για ό,τι πιο πολύτιμο,
για λάδι από τη σύνθλιψη ονειροκάρπου,
για νερό που πρέπει να γίνει κρασί.


Ρεαλισμός

Πρέπει να ρίξεις πολλά όνειρα
στο πηγάδι της ζωής
για ν’ ανέβει το νερό της αλήθειας.


Μυστήριο

Ψυχές σαν βυθός
με σπάταλο χρώμα
που κανείς δεν θ’ αντικρίσει ποτέ.

(Από το βιβλίο «Ονειροδρόμιο», 2003)

* Οι παραπάνω φωτογραφίες προέρχονται από χθεσινή βόλτα στο ειδυλλιακό προάστιο του Μπόχαλη.

** Ανάλογο δημοσίευμά μας, δείτε στο ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ, εδώ.

*** Τα παραπάνω, αλλά και πολύ περισσότερα ποιήματα του π. Βασιλείου, μπορείτε να διαβάσετε στα παραΘέματα λόγου, εδώ.

Η καλότης των Φίλων [22]

[Εφημερίδα Ελεύθερη άποψη, Ζάκυνθος 22 Ιουλίου 2009, φ. 833, σ. 2]

Μια (νέα) βράβευση που τιμά την πνευματική Ζάκυνθo
Γράφει ο Ανδρέας Ελευθ. Ταταρίδης

... Το καλό να λέγεται

(Λαϊκή ρήση)

Ζω στη Ζάκυνθο ακριβώς 50 χρόνια, δηλ. μισό αιώνα! Αυτή τόσο μακροχρόνια διαμονή μου (οριστική, θέλω να ελπίζω!) στο νησί, μ’ έχει απορροφήσει πλέον με ό,τι το Ζακυνθινό! Κι ευνόητο είναι, στα 50 αυτά χρόνια, να γνωρίζω πλείστα όσα πρόσωπα και πράγματα του νησιού μας!
Θα ‘λεγα μάλιστα ότι, λόγω της αγάπης μου προς το Πνευματικό, απέκτησα κάποιους καλούς φίλους, που καλλιεργούν με τα έργα τους (γραπτά, εικαστικά, μουσικά) την πολιτιστική ανάπτυξη του Νησιού.
Αποφεύγω όμως να αναφερθώ ονομαστικώς σ’ αυτούς, διότι ενδεχομένως να λησμονήσω κάποιον και να παρεξηγηθώ!

Παρά ταύτα, σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση: θα αναφερθώ ονομαστικά σ’ ένα καθ’ όλα σεβαστό και αξιόλογο πρόσωπο, που δραστηριοποιείται (με τον Λόγο και την πένα του) στον τομέα της Λογοτεχνίας, της Έρευνας της Ιστορίας, της Λαογραφίας.
Πρόκειται για τον Πρωτοπρεσβύτερο κ. Παν. Καποδίστρια, ο οποίος, αν και έχει πληθώρα ιερατικών και διδακτικών καθηκόντων (εφημέριος του κεντρικού Ι. Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου της γενέτειράς του Βανάτου, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι. Μ. Ζακύνθου, Καθηγητής Μ. Ε.), ασχολείται από ετών, συστηματικά, με την ποίηση και παράλληλα με την δοκιμιογραφία, την ιστορική έρευνα, τη λαογραφία! Αποτέλεσμα: 8 ποιητικές συλλογές και πάνω από 20 βιβλία γενικότερου (αλλά πάντοτε ζακυνθινού) ενδιαφέροντος! Και ξέρετε, γιατί απεφάσισα να γράψω για τον κ. Παν. Καποδίστρια;
Διότι λαμβάνω τιμής ένεκεν την εφημερίδα του Κιλκίς ΗΜΕΡΗΣΙΑ και 'κει, με πολλή μου έκπληξη, στο φ. της 30 Ιουνίου 2009, διάβασα τα εξής:

«(…) Συγκεκριμένα, η κριτική επιτροπή αποφάσισε να απονείμει: Α’ Το Αριστείο στον ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια για την εξαιρετική πνευματική προσφορά του (…)»

Αυτή η είδηση, με χαροποίησε ιδιαίτερα, διότι επρόκειτο για Ζακυνθινό διανοητή και δη κληρικό, τον γνωστό μας π. Παναγιώτη Καποδίστρια.
Και τότε, ανατρέχοντας στο αρχείο μου, ξαναθυμήθηκα ότι ο εν λόγω κληρικός-συγγραφέας (και δη Ποιητής), βραβεύθηκε άλλες δυο φορές για την ποιητική του επιδεξιότητα: την πρώτη φορά το 1993 από την Ιαπωνική Πρεσβεία για ποίηση του Χάϊ-κου και το 2004 από το κορυφαίο πνευματικό Ίδρυμα, την Ακαδημία Αθηνών, για την ποιητική του συλλογή «Της Αγάπης Μέγας Χορηγός»!!!
Και τώρα τρίτη βράβευση από τη Μακεδονική Εταιρεία «ΤΕΧΝΗ» του Κιλκίς «…για την εξαιρετική πνευματική προσφορά του…» και μάλιστα μια πανεπιστημιακή, η Καθηγήτρια της Φιλοσοφικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Μαρία Λιτσαρδάκη, ανέλυσε όλο το πνευματικό έργο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια!!!

Λοιπόν, μια τέτοια τιμητική διάκριση δεν είναι κάτι το αμελητέο και πρέπει κατά την ταπεινή μου άποψη, να γίνει ευρύτερα γνωστή στην κοινή γνώμη!
Εξ άλλου, μια οποιαδήποτε διάκριση πανελληνίου έστω βεληνεκούς, αξίζει να κοινολογηθεί και να σχολιασθεί καταλλήλως. Ομολογουμένως ο προκείμενος βραβευθείς, τυγχάνει σεμνός και μετριόφρων και στο κάτω – κάτω δεν έχει ανάγκη την δική μας επαινετική στάση, αλλ’ εγώ το θεωρώ ως πνευματικό μου χρέος, να χαράξω αυτές τις γραμμές. Και να συγχαρώ δημοσίως τον πολλάκις βραβευθέντα Κληρικό-Συγγραφέα μας!

Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας, κυριαρχούν στη ζωή μας άλλα, πιο καθημερινά ενδιαφέροντα, όπως η διατροφή μας, η ενδυματολογική μας εμφάνιση, η ψυχαγωγική μας εκτόνωση, η απόκτηση περισσότερου χρήματος, η «αφοσίωσή» μας στο ίντερνετ κ.τ.α, αλλά να απεμπολήσουμε και τα καθαρώς πνευματικά μας ενδιαφέροντα, αυτό νομίζω, πως δεν μας τιμά και τόσο. Ευτυχώς όμως, στην αλλοπρόσαλλη αυτή «μετάβαση» στη Νέα Εποχή των Αντιθέσεων και των Παραδοξοτήτων, υπάρχουν και μερικοί (έστω λίγοι) όπως ο γράφων εν προκειμένω, που επιμένουν στην ανάγνωση ενός Λογοτεχνήματος, στην επίσκεψη μιας εκθέσεως Ζωγραφικής ή στην απόλαυση ενός Ρεσιτάλ Κλασσικής Μουσικής.
Έτσι, όπως θα χαιρόμουν «γευόμενος» τα παραπάνω, το ίδιο χάρηκα με την πιο πάνω νέα βράβευση (ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ!!!) του αγαπητού φίλου π. Παναγ. Καποδίστρια.
Κι επειδή η όποια βράβευση ισούται με ηθική αμοιβή, αρεστή σε κάθε Δημιουργό πνευματικού έργου, ευχόμεθα όπως ο Ύψιστος αξιώνει τον βραβευθέντα συμπατριώτη μας Συγγραφέα, να δέχεται στο μέλλον και άλλες βραβεύσεις…!
Είθε…!

Για το (νέο) σπίτι του Ούγου Φώσκολου

Το έτος 2007, με αφορμή τη συμπλήρωση 180 χρόνων από το θάνατο του γεννημένου στη Ζάκυνθο κορυφαίου ιταλόφωνου ποιητή Ούγου Φώσκολου (Ugo Foscolo, 1778–1827), και στο πλαίσιο των τιμητικών εκδηλώσεων ή ενεργειών γύρω από τη μορφή, το έργο και τη μνήμη του, προτάθηκε και η ανέγερση (στην αρχική – εν μέρει γνωστή – αρχιτεκτονική μορφή) του αλλοτινού σπιτιού όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια ο νεοκλασικός και ρομαντικός δημιουργός των Τάφων, στον (μικρό, έστω, και όχι όπως πρέπει φροντισμένο) σωζόμενο οικοπεδικό χώρο, στην ομώνυμη οδό της γενέθλιας πόλης, εκεί όπου από χρόνια βρίσκεται μόνο ένα περίτεχνο γλυπτό του Ιωάννη Βιτσάρη (1844–1892), μεταφερμένο από το κεντρικό νεκροταφείο της Ζακύνθου (παρουσιάζοντας ορισμένες φθορές και χωρίς να έχει συντηρηθεί).

Η αξιόλογη αυτή πρωτοβουλία ανήκει στον γνωστό και αγαπητό Ζακυνθινό Νίκο Λαλώτη, συνταξιούχο τραπεζικό υπάλληλο, άτομο με πολλές ευαισθησίες, με ποικίλα ενδιαφέροντα και συνεχή πολιτιστική – οικολογική παρουσία, ενασχόληση και προσφορά. Την ιδέα του αυτή, τις σκέψεις του και τη βαθύτερη επιθυμία του, τις εμπιστεύθηκε και σε κάποιους άλλους φίλους συμπολίτες, έχοντας ως κίνητρό του (εκτός των άλλων) και το γεγονός ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (Ε.Τ.Ε.) είχε αναλάβει την ευθύνη και το κόστος και είχε προχωρήσει τις διαδικασίες και τις εργασίες για την αναστήλωση ή την επισκευή π.χ. του σπιτιού του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη στη Λευκάδα (ή του Άγγελου Σικελιανού κ.ά.). Έτσι, αποφασίστηκε να προταθεί στην Τράπεζα αυτή και η ανάληψη, εκ μέρους της, της ανοικοδόμησης του σπιτιού του Ούγου Φώσκολου, με δεδομένη την αξία της μορφής και του έργου του και τη σημασία του για τον ευρύτερο ελληνικό – ευρωπαϊκό ιστορικοπνευματικό χώρο και κόσμο, αλλά και για την ενίσχυση ή την περαιτέρω σύσφιγξη των ελληνοϊταλικών πολιτιστικών σχέσεων, με τη συμπλήρωση ενός δυσάρεστου ή ανεπίτρεπτου κενού, και περ’ από την έννοια της εξόφλησης ενός ακόμη χρέους της Ζακύνθου απέναντι στον «δάσκαλο», στον ομότεχνο και ισότιμο του Κάλβου και του Σολωμού ποιητή, φιλόπατρη και φιλελεύθερο αγωνιστή.

Την πιο πάνω σχετική πρόταση προς την Ε.Τ.Ε. (στον Διοικητή της κ. Τάκη Αράπογλου) την υπέγραψαν, εκτός από τον εμπνευστή της Ν. Λαλώτη και τον γράφοντα, και οι: 1. Νίκος Βουτσινάς, Πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Ζακύνθου, 2. Κική Καρυδάκη, Πρόεδρος του πολιτιστικού σωματείου «Πλατύφορος» (σήμερα Αντιπρόεδρος), 3. Κώστας Κιτσίκης, Αρχιτέκτων – εκδότης και διευθυντής του περιοδικού Ραπόρτο, 4. Θεοδώρα Παπαδάτου, Διευθύντρια του ΤΕΙ Ζακύνθου (σήμερα συνταξιούχος) και 5. Διονύσης Φλεμοτόμος, εκπαιδευτικός της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης – Λογοτέχνης.

Εξάλλου, σχετική ενημερωτική επιστολή για το θέμα αυτό – και για ενίσχυση της προσπάθειας – στάλθηκε και σε αρμόδιο πρόσωπο του Ιταλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Η απάντηση, που δόθηκε από την Ε.Τ.Ε. στο πιο πάνω αίτημα, ήταν ότι η περίπτωση αυτή κρινόταν ιδιαίτερα και αυτονόητα, ως αξιόλογη και γινόταν κατ’ αρχήν αποδεκτή, αλλά, όπως ειπώθηκε, τη δεδομένη χρονική στιγμή (προς τα τέλη του 2007) δεν μπορούσε να περιληφθεί στο άμεσο σχετικό πρόγραμμα προϋπολογισμού και εκτέλεσης διαφόρων δαπανηρών έργων, όπως το προτεινόμενο, το οποίο και θα εξεταζόταν κατά το αμέσως προσεχές διάστημα.

Επίσης, κρίθηκε ορθό να συσταθεί στη Ζάκυνθο και ένας πολιτιστικός φορέας, υπεύθυνος για τη σωστή διαχείρισης και την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του όλου θέματος, με τον οποίο θα επικοινωνούσε και θα συνεργαζόταν άμεσα, στο εξής, η Διοίκηση της Ε.Τ.Ε.

Όλες οι απαραίτητες ενέργειες, επαφές και συνεννοήσεις για τη δημιουργία του φορέα αυτού προχώρησαν και ολοκληρώθηκαν κατά τη διάρκεια του έτους 2008 και το πρώτο εξάμηνο του 2009, χάρη και πάλι στο αμείωτο ενδιαφέρον και τον ένθερμο ζήλο του Νίκου Λαλώτη, που ενημέρωσε σχετικά ικανό αριθμό γνωστών και αξιόλογων Ζακυνθινών και μη, συγκεντρώνοντας υπογραφές από τριανταπέντε (35) περίπου πρόσωπα για την ίδρυση του εν λόγω σωματείου, με την ονομασία Πολιτιστικός Σύλλογος Ζακύνθου «Ούγος Φώσκολος», το καταστατικό του οποίου συντάχθηκε, ανιδιοτελώς, από τον έγκριτο και φίλο Ζακυνθινό δικηγόρο, Ρήγα Λευκαδίτη.

Παράλληλα, για την καλύτερη προώθηση και την απαραίτητη προετοιμασία του όλου ζητήματος, ο γνωστός και βραβευμένος Ζακυνθινός κ. Διονύσης Ζήβας, Αρχιτέκτονας – Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και συγγραφέας πολλών αξιόλογων επιστημονικών και διασωστικών ζακυνθινολογικών εργασιών, δέχθηκε πρόθυμα και αφιλοκερδώς να συντάξει τη σχετική με το έργο αυτό μελέτη, η οποία και υποβλήθηκε στο Δήμο Ζακυνθίων, ως νόμιμο ιδιοκτήτη του οικοπέδου, με σύμφωνο για την όλη υπόθεση και το σημερινό Δήμαρχο Ζακυνθίων κ. Διονύση Ακτύπη, ο οποίος ανέλαβε στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου, εγκρίνοντας για την πρώτη φάση των εργασιών ένα αναγκαίο χρηματικό ποσό (βλ. και σχετικά δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο). Σημειώνουμε, ακόμη, ότι ενημερωτική συνάντηση για το όλο ζήτημα (με παρουσίαση τής πιο πάνω ειδικής και άρτιας μελέτης) έγινε στο Δημαρχείο Ζακύνθου, πριν από δύο μήνες περίπου, μετά από πρόσκληση του κ. Δημάρχου, στην οποία παραβρέθηκαν, εκτός από τον ίδιο, ορισμένοι υπηρεσιακοί παράγοντες του Δήμου Ζακυνθίων και συγκεκριμένα επώνυμα πρόσωπα: ο κ. Διον. Ζήβας, ο Ν. Λαλώτης, ο Διον. Φλεμοτόμος και ο συντάκτης αυτού του κειμένου (ως εκπρόσωπος του πιο πάνω συσταθέντος φορέα).

Ασφαλώς, η από πολλούς επιθυμητή και αναμενόμενη υλοποίηση αυτού του έργου, εφόσον βέβαια πάνε όλα καλά, χωρίς απρόοπτα, αναστολές κτλ (και χωρίς καμία επέμβαση ή αλλαγή στη μελέτη του κ. Διον. Ζήβα, σύμφωνα και με την τελική δέσμευση του κ. Δημάρχου), θ’ αποτελέσει μια ευχάριστη και αξιοσημείωτη πολιτιστική πράξη και προσφορά, σε καιρούς όχι εύκολους και σε πολλά επίπεδα ή τομείς αρνητικούς, ενώ θα είναι και μια επιβεβλημένη (έστω και με μεγάλη καθυστέρηση) απότιση φόρου τιμής προς ένα οικουμενικής διάστασης και σημασίας πνεύμα, γέννημα και θρέμμα της Ζακύνθου του 18ου αιώνα, ενός ιταλόγλωσσου – μα και φορέα – κήρυκα ελληνικών ιδεωδών – δημιουργού κλασσικών πεζών και ποιητικών έργων, «τροφού» και συνομιλητή του Ανδρέα Κάλβου και θαυμαζόμενου και υμνημένου, σοφά και δίκαια, από το Διονύσιο Σολωμό…

Ελπίζουμε ότι το όλο εγχείρημα (με πολλές δυσκολίες ή επιφυλάξεις και για το σήμερα και για τη συνέχειά του) θα στεφθεί μ’ επιτυχία και η δημιουργία της νέας «Φωσκολιανής Βιβλιοθήκης» (τιμώντας μαζί και τη μνήμη του Σπυρίδωνος Δεβιάζη, 1849-1927) και του σχεδιαζόμενου να λειτουργήσει –στο ίδιο κτίσμα– «Μουσείου Ούγου Φώσκολου» θα σηματοδοτήσει κάτι πολιτιστικά ανώτερο, ουσιαστικό και εκφραστικό για τη Ζάκυνθο του 21ου αιώνα, την αναγκαστικά ή «μοιραία» (και άτυχα) απόμακρη από εκείνη την «ποθητή» και «μητρική γη» του διαχρονικά παρόντος ποιητή των Χαρίτων.

Διονύσης Σέρρας
10.07.2009

Λεζάντες φωτογραφιών: 1η. Ούγος Φώσκολος δια χειρός Μαρίας Ρουσέα (2007). 2η και 3η. Το σπίτι, όπου κατοίκησε ο Φώσκολος στη Ζάκυνθο. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το έργο του L. Salvator, ZANTE, Πράγα 1904.

Νυχτιάτικα στην πόλη Βύβλος του Λιβάνου / Byblos by night / جبيل

Στον Λίβανο βρέθηκα πριν δέκα ολόκληρα χρόνια, μαζί με μια ομάδα φίλων και συνεργατών. Ήταν οι πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου του 1999 και παντού είχες την αίσθηση, ότι αυτός ο πανέμορφος τόπος εποφθαλμιάται από τους κύκλωθεν γείτονες, μια και κείται πράγματι στο σταυροδρόμι των Πολιτισμών και των συμφερόντων των Δυνα(σ)τών του άκοσμου κόσμου μας.

Διαμέναμε στην πόλη Βύβλος (Byblos, η αρχαία πόλη των Φοινίκων), όχι μακριά από την πρωτεύουσα Βηρυτό (Beirut) και μάλιστα στο Ξενοδοχείο Byblos Sur Mer, στο λιμάνι της πόλης, πάνω σχεδόν στο κύμα. Μια και πηγαίναμε όμως εκεί για ύπνο μονάχα, δεν είχα την ευκαιρία να έχω φωτογραφίες με πλάνα ημέρας από την πόλη. Περιορίζομαι σήμερα με νυκτερινές λήψεις στην περιοχή του λιμανιού. Όστις διαθέτει ασκημένα αισθητήρια, ίσως να ξεδιακρίνει την Ιστορία διαβαίνουσα μες από το σκοτάδι, λιγάκι μελαγχολική και ανήσυχη πολύ...

Επειδή όμως, καλόν είναι να δούμε από κοινού την πόλη και στο φως της μέρας, δανείζομαι ένα βιντεάκι από το Youtube, ενώ, αμέσως μετά, αντλώ πληροφορίες από την Βικιπαίδεια:

Σύμφωνα με τον μύθο, η αρχαία αιγυπτιακή θεότητα, Ίσιδα πήγε στην Βύβλο για να βρει τα μέλη του νεκρού συζύγου της Όσιρι. Τα νερά ξέβρασαν το κιβώτιο με τα μέλη του Όσιρι στις ακτές τής Φοινίκης όπου και χώθηκε στη ρίζα ενός δένδρου. Το δένδρο αναπτύχθηκε ταχύτατα και έκρυψε το κιβώτιο στον κορμό του. Όταν όμως το έκοψαν για την υποστύλωση της στέγης του βασιλικού ανακτόρου, το δένδρο άρχισε να διαχέει εξαιρετική ευωδία.
Ακούγοντας η Ίσιδα το γεγονός ταξίδεψε στη Βύβλο. Εκεί μεταμορφωμένη σε βρεφοκόμο, η βασίλισσα της εμπιστεύθηκε την ανατροφή του νεογέννητου γιου της. Η Ίσιδα δέχτηκε και θα έκανε το παιδί αθάνατο, αν η μητέρα του δεν ταραζόταν, όταν είδε τη θεά κάποιο βράδυ να λούζει το παιδί στις καθαρτήριες φλόγες. Για να την καθησυχάσει, η Ίσιδα τής αποκάλυψε ποια ήταν και τον λόγο που την έφερε στη Φοινίκη. Ο βασιλέας τής παρέδωσε τον πολύτιμο στύλο και η θεά απέσπασε το φέρετρο του συζύγου της, το κατάβρεξε με τα δάκρυά της και το μετέφερε στην Αίγυπτο. Εκεί το έκρυψε στα έλη της Βουτούς, μακριά από το μίσος του Σετ.

Φωτοαναμνήσεις από την 51η Biennale di Venezia [2]

Αυτό τον καιρό συμβαίνει στη Βενετία η 53η Biennale της γοητευτικής αυτής πόλης. Ως γνωστόν αποτελεί ένα κορυφαίο γεγονός για την διεθνή έκφραση, όπου καταγράφονται οι νεότερες τάσεις, οι ροπές, οι ανατροπές έως ακροτήτων κάποτε, καταχωρώντας αυτές τις ανά διετίαν εκδηλώσεις στην πρωτοπορία της Παγκόσμιας Τέχνης.

Τέτοιες μέρες δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε, ότι εκεί, στις ανάλογες εκδηλώσεις της 51ης Biennale του 2005, βρεθήκαμε τρεις Ζακυνθινοί ποιητές, επίσημα προσκεκλημένοι, μια και είχαν προγραμματιστεί διάφορες τιμητικές συνάξεις για την Ελληνική Ποίηση. Μια από αυτές, εμπνευσμένη από τον Βενετσιάνο Καλλιτέχνη Marco Nereo Rotelli, αφορούσε ειδικά στους ποιητές της Ζακύνθου, το νησί που γέννησε τον (Ζακύνθιο από μητέρα) Ιταλοέλληνα Ποιητή Ugo Foscolo, εθνικό ποιητή πλέον της γείτονος χώρας.

Περισσότερα από εκείνο το ανεπανάληπτο ταξίδι και τη συμμετοχή μας στη Biennale δείτε εδώ και εικόνες Τέχνης από την πόλη των Υδάτων δείτε εδώ.