skip to main |
skip to sidebar
© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.
ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!
-
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Επείγουσα η ανάγκη προστασίας των θρησκευτικών
μειονοτήτων στη Συρία
-
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε την Πέμπτη, 10.7.2025, έκτακτα ψηφίσματα
σχετικά με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναφερόμενο και στην
τρομ...
Πριν από 14 ώρες
-
-
Ταινίες πρώτης προβολής: Η επιστροφή των δεινοσαύρων και το λεωφορείο των
καταφρονεμένων
-
Μπαίνοντας στο κατακαλόκαιρο και με τον Μπραντ Πιτ να σανιδώνει στην κούρσα
των εισιτηρίων με το «F1», δίνοντας μία καλύτερη προοπτική για τον Ιούλιο,
ακ...
Πριν από 1 εβδομάδα
-
The First Ecumenical Council: Doctrinal Identity and Enduring Significance,
1700 Years Later
-
*by Fr. Panagiotis Kapodistrias, **Protopresbyter of the Ecumenical Throne*
This year marks 1700 years since the convocation of the First Ecumenical
Coun...
Πριν από 1 εβδομάδα
-
Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
(5.6.2025)
-
Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου), ο Μακαριώτατος
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ως Πρόεδρος της Ιεράς
Σ...
Πριν από 5 εβδομάδες
-
Τρεις συνεικόνες για τον Ανδρέα Κάλβο
-
[Πρωτοδημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό *Επτανησιακά Φύλλα* 29 (2009) 418, 420
και 422,συνοδευόμενα από ποιήματα και αναφερόμενα στον Ποιητή των* Ωδών*.]
*Τώρ...
Πριν από 15 χρόνια
ΟΛΑ ΕΔΩ
Δεν έκλεισα νύχτα μες στο μάτι.
Όλα εδώ εκπληρώνονται:
Η χθεσινή απολέπιση
ο μέλλοντας παραδαρμός
ο ήσκιος που όλο φλέγεται
κι ακόμα δεν εκάη.
(26.7.2009)
14 σχόλια:
Όταν έκλεισε 1 χρόνο ακριβώς, τότε μόνο σταμάτησα να βλέπω την εικόνα του που είχα μπροστά στα μάτια μου συνεχώς. Να είστε καλά να τον θυμόσαστε. Θυμόμουν ότι ήταν καπου τώρα, αλλά όχι ακριβώς πότε...
Μέσ' στις γιορτές νάτηνε και τη θλίψη. Πόσα ανάμιχτα μας τα προσφέρει όλα η ζωή!
Καταλαβαίνω απόλυτα...
καλημέρα απο ΝΖ...
και εμεις είμαστε οι επόμενοι...
Δεν υπάρχουν λόγια. μόνο γλυκιές θύμησες. Να είναι καλά ο καθένας στον τόπο και στον "τόπο" του.
Οι σκιές έχουν δική τους ζωή.
Ευχαριστώ! Έχω την εντύπωση ότι ουδέποτε απομακρύνεται η εικόνα. Απλώς, γλυκαίνει η παρουσία και αμβλύνεται ο πόνος.
@ Αναστάσιε,
Όλα ένα τουρλού... Αδυσώπητο και πάντως διδακτικό!
@ Αρτάνις,
Ευχαριστώ!
Αντικαλημερίζω το Christchurch!
Γεύσου τα ωραία του τόπου!
@ Ανώνυμε,
Εξάπαντος και άφευκτα...
@ Βαγγέλη,
Κρατά αυτό που λές: "Γλυκές θύμησες"! Μακάρι να μπορούμε να τις ξεδιακρίνουμε και να τις βιώνουμε!
@ Αναΐς,
Σίγουρα. Οι δε ίσκιοι των Ήσκιων μάς αποτελειώνουν...
Χαίρε όσο και αν μπορείς!...
Το ποίημα αυτό δίνει στην αγαπημένη μνήμη το πιο γλυκό φως ενός καντηλιού που δεν σβήνει .
Να είσαι καλά π.κ., να θυμάσαι όλα τα καλά!
@ Άστρια,
Η μνήμη είναι το όχημα για τη φυγή, η σχεδία για την αντίπερα όχθη...
Ευχαριστώ και όλα τα καλά να τάχεις!
Δημοσίευση σχολίου