© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Στροφάδια: Καλάμια στον Άνεμο









ΦΥΚΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΚΑ

Λιθανάγλυφες
των Ανέμων άλλοθι
ευχές προσευχές
κροταλίσματα σιωπών
πριν τη λεηλασία.

Τώρα καλάμια
κατάντικρυ στον Άδη
του Ιονίου
πουλιά πάνω απ’ τους κέδρους
και ανυπεράσπιστα

πένθη του Φάρου
ψυχές στο μη παρέκει
επανέρχονται
και στη βάρκα σου φύκια.
-Κρατήσου, βυθίζεσαι …


[Ποίημα: Π.Κ., Μπανάτο Ζακύνθου, 28-29.3.08
Φωτογραφίες από τα Στροφάδια: Π.Κ., Μάιος 2007
]

Για περισσότερα και αναλυτικότερα στοιχεία περί των Στροφάδων Νήσων, δείτε όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις μας συγκεντρωμένες εδώ.

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Εικόνες και ήχος από μια ξαφνική χαλαζόπτωση







Και ξαφνικά, εκεί που νομίζαμε, ότι η Άνοιξη είχε κυριαρχήσει, νάσου μια ραγδαιότατη χαλαζόπτωση!... Πριν ελάχιστα μόλις λεπτά, τα πάντα τριγύρω από το σπίτι μας έγιναν για λίγο λευκά! Είχαμε λησμονήσει, ότι ο Μάρτης είναι "γδάρτης και παλουκοκαύτης"... Το θέαμα όμως ήταν εντυπωσιακό! Για εμάς μάλιστα, που δεν βλέπουμε σχεδόν ποτέ χιόνι, ήταν εξαίσιο! Ευτυχώς, πρόφτασα να το αποτυπώσω με εικόνα και ήχο, ώστε τώρα να το μοιράζομαι με τους απανταχού Φίλους! Χαρείτε το!!!

Μοναχικότητες... [ιβ΄ μέρος: Τα ετερόκλητα]

ΕΤΕΡΟΚΛΗΤΕΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΕΣ θα μπορούσε να είναι ο κύριος τίτλος του σημερινού κεφαλαίου της σχετικής Σειράς. Διότι Μοναξιές μπορούμε να ξεδιακρίνουμε παντού: 1) Στο μακρύ ταξίδι μέσα σ' ένα αεροπλάνο στην απεραντοσύνη των αιθέρων, 2) στην έρημη παλιά πολυθρόνα του παππού, 3) πάνω από τον ταπεινό χείμαρρο, με τα προσωρινά νερά του, που νομίζει για λίγο πως είναι Ποτάμι, 4) στο ταπεινό εκκλησάκι του βράχου, 5) δίπλα στον φανοστάτη και στην παλιά βαρκούλα και 6) στην κλειστή τροχήλατη καντίνα, που, κατάντικρυ στο αχανές του πελάγους, αναμένει Καλοκαίρι για να υπάρξει...






Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Η διάχυτη Άνοιξη της 25ης Μαρτίου

Ημέρα διπλά ανοιξιάτικη η 25η Μαρτίου! Αφενός μεν ενεργοποίηση του "σχεδίου της Θείας Οικονομίας" για την ανάκαμψη του ανθρώπινου γένους δια του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, αφετέρου δε απαρχή της ελευθερίας των οθωμανοκρατούμενων Ελλήνων μετά από τέσσερις εκατοντάδες χρόνια αιμάτων και πένθους.

Στόχος της διπλής αυτής επετείου (πρέπει να) είναι η ευαισθητοποίησή μας έναντι αξιών, οι οποίες στις μέρες μας θεωρούνται -φευ!- αμελητέες, όπως π.χ. η σχέση μας με τον Ουρανό, η εθνική αυτοσυνειδησία μας, τα υπέρ και τα κατά της ύπαρξής μας ως έθνους εντός μιας ήδη ασύνορης και διαδικτυωμένης πολυ-πολιτισμικότητας...

Στο Μουσικό Σχολείο Ζακύνθου, όπου διδάσκω, θεωρώ ότι η εθνική μας επέτειος γιορτάστηκε όσο πιο γόνιμα ήταν μπορετό. Διότι συνδυάστηκαν καλλίκαρπα ο δημεγέρτης χορός, το ποιοτικό τραγούδι, η καλή ποίηση, ο τοπικός πολιτισμός μας!!!

"Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος / να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος / λίγο φαΐ λίγο κρασί / Χριστούγεννα κι Ανάσταση / κι όπου φωλιάσει και σταθεί / κανείς να μην του φτάνει εκεί. / Μα 'ρθαν αλλιώς τα πράματα / τονε ξυπνάν χαράματα / τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος / του τρώνε και το λίγο βίος / κι από το στόμα την μπουκιά / πάνω στην ώρα τη γλυκιά / του τηνε παίρνουνε κι αυτή / Χαρά στους που 'ναι οι Δυνατοί!"

Πανευφρόσυνοι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη, από το έργο του "Ο ήλιος ο ηλιάτορας", σε μουσική ενός φίλου μας φευγάτου πρόωρα, του Δημήτρη Λάγιου. Τραγούδησε εκφραστικότατα η Χορωδία του Σχολείου μας, όπως συνέβη και κατά την διάρκεια των ΙΔ΄ Καλλιτεχνικών Αγώνων 2008 στον Πύργο της Ηλείας, την προπερασμένη εβδομάδα, οπότε απέσπασαν το Α΄ Βραβείο στην Περιφέρεια!

Τέλος οι μαθητές μας χόρεψαν τοπικούς χορούς, θυμίζοντας σε όλους, ότι αυτός ο ιδιόμορφος επτανησιακός Πολιτισμός μπορεί και πρέπει να έχει συνέχεια στο Αύριο και στο Μεθαύριο, εάν όμως αντιμετωπιστεί με συνέπεια, προγραμματισμό, ευαισθησία και κυρίως αγάπη!...

Τα παραπάνω στιγμιότυπα από την εκδήλωσή μας τα μαγνητοσκόπησα (εντελώς ερασιτεχνικά) μ' έναν απώτερο σκοπό: Να τ' αφιερώσω μέσω αυτού εδώ του ιστολογίου σε όλους τους Ξενιτεμένους μας όπου γης, από την Αγγλία / Γαλλία μέχρι τη Μελβούρνη και από τη Σουηδία μέχρι τη Νότιο Αφρική, με την από καρδιάς ευχή-προσευχή γρήγορα να βιώσουν το "νόστιμον ήμαρ" τους, όπως ο καθείς το επιθυμεί και τ' ονειρεύεται!

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Παράθυρα εκκλησιών της Ζακύνθου [2]


Σε προηγούμενη ανάρτησή μας ξεκινήσαμε την δημοσίευση παραθύρων ή φεγγιτών από σύγχρονες ζακυνθινές εκκλησίες. Τα καλλιτεχνήματα αυτά (διότι περί καλλιτεχνημάτων πρόκειται, αν συνδυαστούν μάλιστα με τις υπέροχες σιδεριές τους) πάντα μαρτυρούν πράγματα, διηγούμενα μικρές ή μεγάλες ιστορίες, που αφορούν στην διαχρονία της κάθε κοινότητας ανθρώπων κι αισθημάτων.
Στη σημερινή παρουσίαση βλέπετε τα Παράθυρα: α) Των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Μαχαιράδου, λίγες ώρες μετά την αποτέφρωση του ναού, στις 8 Δεκεμβρίου 2005, β) Του Αγίου Νικολάου στον Κοιλιωμένο, γ) του Αγίου Νικολάου στον Μόλο, δ) Της Φανερωμένης στη Χώρα, ε) Της Παναγούλας στο Μπανάτο, στ) Της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καληπάδου και ζ) Της Δερματούσας στο Τραγάκι.








Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Μοναχικότητες... [ια΄ μέρος: Τα μεταφορικά μέσα]

Κάποτε κάποτε (ή και πολύ συχνά) είναι τέτοια η πολυκοσμία των Απόντων, που μένουμε άναυδοι... Δεν έχουμε πού να κάτσουμε, πού να περπατήσουμε, πού ν' απιθώσουμε τις αποσκευές του βίου... Ο τόπος υπερπλήρης!...
Εξ ου και οι παρακάτω πολύβουες φωτομοναχικότητές μας, για τις οποίες επιλέξαμε αρμόδιο σχολιασμό από έναν επιτηδειότατο τις απογραφές Απόντων: Τον Γιάννη Ρίτσο, μ' ένα μικρό του ποίημα από το «Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα», [εκδ. Κέδρος 1991, σ. 33]







Γιάννη Ρίτσου
Ο τρελός

Τι ψέματα εφευρίσκει ο άνθρωπος για να κρατήσει
μια μικρή θέση σε τούτη τη γη. Τις νύχτες
αποχωρούν οι τροχονόμοι, τα καταστήματα κλείνουν,
τ’ άστρα ενθαρρύνονται στα δυτικά. Κι αργότερα
ακούγεται ο τρελός της γειτονιάς με τον κόκκινο σκούφο
να τραγουδάει στον λασπωμένο δρόμο ένα τραγούδι λυπημένο,
ένα παιδιάστικο τραγούδι με πολλές πολλές ρυτίδες.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Ποίηση του Άδωνη και κάποιες φωτοστιγμές από τον Λίβανο και τη Συρία

Φεβρουάριο του 1999, ορισμένοι εκκλησιαστικοί βρεθήκαμε για ελάχιστες ημέρες στις δυο αυτές ευαίσθητες χώρες. Σε δυό προηγούμενες αναρτήσεις μας ασχοληθήκαμε σχετικά. Δείτε εδώ το
Α΄ Μέρος και το Β΄Μέρος του Αφιερώματος. Τότε δεν υπήρχαν οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και οι λίγες φωτογραφίες, που περιστασιακά τραβήξαμε, ουδόλως αποδίδουν όσα ζήσαμε στις πανέμορφες αυτές χώρες.
Όμως υπήρξε μια πρόχειρη βιντεοταινία, την οποία μετατρέψαμε ήδη σε dvd, απ' όπου πλέον μπορούμε ν' αντλούμε ενδιαφέροντα στιγμιότυπα, αν και όχι αρκετά καθαρά. Η ατμόσφαιρα και η συγκίνηση παρ' όλ' αυτά, έχει καταγραφεί, ευτυχώς! Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία επιστρέφουμε εκεί, αφουγκραζόμενοι (μες από τούτο εδώ το Ιστολόγιο) σκηνές από την καθημερινότητα των δύο εκείνων πόλεων της Εγγύς Ανατολής και του Ορθόδοξου πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Αντιοχείας.
Από το 2003 έχουμε όμως και μιαν επιπλέον ευτυχή δυνατότητα: Να εισοδεύουμε και στον ποιητικό έλλογο κι εύχυμο λόγο της Συρίας, δι' ενός σπουδαίου βιβλίου του διεθνώς αναγνωρισμένου Σύρου ποιητή Άδωνη (ψευδώνυμο του Αλί Άχμαντ Σαΐντ Εσμπέρ, γεννημένου το 1930, σ' ένα χωριό της Λαοδικείας).
Πρόκειται για τον ποιητικό Τόμο "Οι αναλογίες και οι αρχές", με Εισαγωγή, Μετάφραση, Σχόλια και Λεξιλόγιο της Ελένης Κονδύλη-Μπασούκου, πολύτιμης πλέον Φίλης και καλής Συνοδοιπόρου μας στην περιπέτεια του blogging. Η Ελένη, έγκριτη Αραβολόγος - Καθηγήτρια στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, καλή Ποιήτρια, αλλά εν πρώτοις Άνθρωπος, είχε την ευγενή καλοσύνη να μού στείλει (συν τοις άλλοις) το συγκεκριμένο βιβλίο (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), με μια θερμότατη αφιέρωση. Για όλα την ευχαριστούμε από καρδίας.

Από το βιβλίο αυτό, λοιπόν, δημοσιεύουμε αμέσως παρακάτω μερικούς ενδεικτικούς στίχους, εισαγωγικούς ή και σχολιαστικούς, των φωτογραφιών από το ταξίδι μας του 1999, που ακολουθούν.

Τα παιδιά
Διάβασαν τα παιδιά το βιβλίο τού σήμερα - είπαν:
Ιδού, καιρός
που ανθίζει στων συντριμμιών τα σπλάχνα -

Γράψανε:
Ιδού, καιρός, είδαμ' εντός του
πώς ο θάνατος τη γη αναθρέφει,
και πώς το νερό, το νερό προδίδει.

Ο χαμένος
Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση -
Σκόνη το δέντρο της αγάπης,
και η νύχτα αγώγι που κουβαλά τα βήματά μου,
και κουβαλά την έρημο
Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση -
Η ώρα ήταν γύμνια
κι ένδυμα ο θάνατός μου:
Ο κληρονόμος της άμμου
φέρνει τη μαύρη πέτρα για ψωμί
τον ήλιο, απόσκιο και νερό.
Η αρχή της ζωής
Με τον ιστό του αφανισμού
από ουρανό δίχως βροχή
ερχόταν,
προχωρούσε στεφανωμένος μ' αίμα
Κι έλεγε για την απλωσιά, κι έλεγε για τη γέννα...



Λίβανος


Στο εσωτερικό του Μπελεμέντειου Ορθόδοξου Πανεπιστημίου, στα περίχωρα της Τρίπολης του Λιβάνου.

Στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού (κοντά στην Τρίπολη του Λιβάνου), όπου και οι εγκαταστάσεις του παραπάνω Πανεπιστημίου.




Τέσσερα στιγμιότυπα από το κέντρο της πόλης της Βηρυτού.


Χαρακτηριστικό τραπέζι σαλονιού στο Μέγαρο της Ορθόδοξης Μητρόπολης Βηρυτού.


Συρία


Στο σπίτι του Αγίου Ανανία, όπου κατέφυγε -κατά τις Πράξεις των Αποστόλων- ο διώκτης Σαύλος, μετέπειτα Απόστολος Παύλος. Σήμερα είναι ναός, ο οποίος ανήκει στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.



Το εσωτερικό του Ορθόδοξου Πατριαρχικού Ναού της Δαμασκού και στιγμιότυπο από τελούμενη εκεί Θεία Λειτουργία.

"Η Αυτού Θειοτάτη Μακαριότης ο Πατριάρχης της Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας, Συρίας, Αραβίας, Κιλικίας, Ιβηρίας τε και Μεσοποταμίας και πάσης Ανατολής ΙΓΝΑΤΙΟΣ", στην έδρα του, στο Πατριαρχικό Μέγαρο της Δαμασκού. Εξελέγη στις 2 Ιουλίου 1979. Η Εκκλησία της Αντιοχείας περιλαμβάνει 23 Επαρχίες, εκ των οποίων 6 στη Συρία, 6 στον Λίβανο, 3 στην Τουρκία, 1 στην Αραβία, 5 στη Βόρειο και Νότιο Αμερική, 1 στην Αυστραλία και 1 στη Δυτική και Κεντρώα Ευρώπη.


Παραδοσιακό συντριβάνι εσωτερικού χώρου στο αίθριο του Ξενοδοχείου Μεριντιέν της Δαμασκού.

Σ' ένα παραδοσιακό ταβερνείο της Δαμασκού.

Ο περικαλλής κεντρικός πολυέλαιος στο καθολικό της Μονής Παναγίας Σεϊντνάγιας.


Στο "δωμάτιο", όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η περίπυστη εικόνα της Παναγίας Σεϊντνάγιας, γνωστή και περιώνυμη ανά τον κόσμο.

Υποδοχή από την Ηγουμένη, κέρασμα και ανταλλαγή θερμών προσρήσεων στο Αρχονταρίκι της Μονής της Παναγίας Σεϊντνάγιας.

Κυριακή 16 Μαρτίου 2008

Δώδεκα χρόνια μετά τον Οδυσσέα Ελύτη

«Εξιστάμενος βλέπω το όραμα
ότι άπνους ο χθες μοι συνόμιλος
απεπαύθη φωνή αγορεύουσα,
οφθαλμός θεωρών απελήλατο
τα πάντα όργανα εσίγησαν»

(Ρωμανός ο Μελωδός)

Αθόρυβος, αθέατος κι ανέγγιχτος από τη βεβηλότητα των καθημερινών ο Ελύτης διάβηκε ήδη τη μεθόριο των ωρών του, εισόδεψε εκει όπου το Άναρχο άρχεται και τα μη ορώμενα γνωρίζονται κατ’ όνομα πια. Ο Ποιητής «ψυχής πείρατα ιών», κατά τον φίλο Ηράκλειτο, και πατώντας στέρεα και κυριαρχικά στην έσχατη Οξώπετρα της Ιστορίας, διέρχεται το κατώφλι των σαββατισμών. Αυτός

«ο Ιησούς του ήλιου. Ο μετά κάθε Σάββατο ανατέλλοντας».

Ο θάνατός του δεν είναι. Μετακόμιση μοιάζει από την οδό Σκουφά 23 στην οριστική του Villa Natacha, από τη Βάρκιζα λες ή το Πόρτο Ράφτη στον πύργο του Mougen για έν’ ακόμη δείπνο με τον Picasso, τον «θυελλοχαϊδεμένο». Έτσι κι αλλιώς, «μετάστασις» είναι «από των λυπηροτέρων επί τα χρηστότερα και θυμηδέστερα, και ανάπαυσις και χαρά» (ευχή Γονυκλισίας Πεντηκοστής).

Όλες οι αγαπημένες γυναίκες τον προπέμπουν δίχως δακρυσμούς, χωρίς ιδιαίτερους γόους, όπως θα περίμενε ο καθένας, αλλά «με απέραντη χριστιανική σιωπή», όπως θέλησε εκείνος. Πάντοτε άλλωστε μάς εξέπληττε, αφού η Ποίησή του υπήρξε ανέκαθεν καταφυγή στη σκήτη του μη Αναμενόμενου, πράξη καίρια μέσα στο Απρόβλεπτο, λάβα λέξεων εκρηγνυόμενη μες στην εκούσια σιωπή του.

Όλες τις βλέπεις: Την εξαδέλφη Σαπφώ, τη μητέρα του Κάλβου, τη Μαρία Νεφέλη, τις μαθήτριες απ’ τα Γυμνάσια της Ιωνίας, τη θεία Μελισσινή, την Ιουλίτα…

[………]

Η τελευταία μας επικοινωνία ήταν το βράδυ της Πρωτοχρονιάς '96. Πρώτα απ' όλα ρώτησε για τη Ζάκυνθο. Πάντα ρωτούσε. Ύστερα ο μονόλογος:
"Στη Ζάκυνθο δεν κατάφερα να ξαναέλθω... Υποφέρω από μια ισχυαλγία, που με ταλαιπωρεί καιρό. Να σκεφτείς, ότι δε βγαίνω καθόλου πια από το σπίτι. Δεν είναι εύκολο να μετακινούμαι. Μόνο το καλοκαίρι στο Πόρτο-Ράφτη ή κάπου έξω στην Αττική ή στο μπαλκόνι για λίγο.
Μεγάλωσα πια..."
Στην αντίρρησή μου ότι αυτό δεν εκφράζει την πραγματικότητα, αφού πρόκειται για τον "αιώνιο έφηβο", εννοώντας την πάντοτε νεανική γραφή του, παραδέχτηκε:
"Κατά τα άλλα, είχα μια παραγωγή φέτος", παραπέμποντας στα πρόσφατα βιβλία του.
Τέλος έδειξε ικανοποιημένος για το τηλεφώνημα και τις ευχές. "Πολύ μου άρεσε που με θυμήθηκες", είπε. Στην παρατήρησή μου, ότι ποτέ δεν τον ξεχνώ, ποιητικά κι εκκλησιαστικά, πρόσθεσε: "Και τα δύο τα εκτιμώ. Μακάρι να μπορέσω να έλθω στη Ζάκυνθο να σε συναντήσω... Σ' ευχαριστώ που με πήρες μια τέτοια μέρα. Το θεωρώ συμβολικό...".

[.........]


Ο ΧΡΕΩΛΥΤΗΣ

Χρυσάνθου και Δαρείας μεσημέρι και βρέχοντας
έφιππος στην αστραπή προοιωνίζεσαι το Αέναο
πρωραίος του Άδη

Δάσκαλε των αρχαίων τόνων και του ευπρεπούς θανάτου
Συνωδέ του Ρωμανού
των ονείρων Μελωδέ

Ιδού λοιπόν τα εσκεμμένα του Θεού –
η Ευπάθεια είναι της απαθείας προτιμότερη
η Ομορφιά πονάει αλλά
ισχύει
πετεινός
κουρνιασμένος στις δάφνες της Ανάστασης
άσκηση πες την Διάρκειας

Κι όταν ο Τρόμος –
χρεωλύτης παμμέγιστος των αισθήσεων
να ιδώ το πού
να ιδώ το πώς
θα λες τραγούδια που να σκίζουν το σκοτάδι
σε ποιο μαντείο θα ερμηνεύεις τ’ ανερμήνευτα

Δάσκαλε των αρχαίων τόνων και του ευπρεπούς θανάτου –
(19 Μαρτίου 1996)

[Όλα τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από το βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Σχεδιάσματα εγκωμίων για τον Οδυσσέα Ελύτη, Αθήνα 1997. Το ποίημα «Ο Χρεωλύτης» ξαναδημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Π.Κ., Ενύπνιο μετά τρούλλου, 1998.
Η πρώτη φωτό προέρχεται από το ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ της Καθημερινής και εικονίζει τον Ποιητή μπροστά στην είσοδο του ναού της Κυρίας των Αγγέλων, κατά την επίσκεψή του στη Ζάκυνθο, τον Μάιο του 1980. Περισσότερα βλ. στο, Διονύση Σέρρα, «Ανέκδοτες επιστολές, σημειώσεις και αφιερώσεις του Οδυσσέα Ελύτη στον Παναγιώτη Καποδίστρια», Ανάτυπο από τα Επτανησιακά Φύλλα 18 (1997) 8-29.]

ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης αυτές τις μέρες (18 Μαρτίου) δώδεκα χρόνων από την κοίμηση του Ποιητή, μπορείτε να μεταλάβετε του Λόγου του, στο άλλο μας Ιστολόγιο (Βιβλιοθήκη) παραΘέματα λόγου, ως εξής:

1. Τον Λόγο του Ελύτη κατά την Τελετή Απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας 1979.

2. Το ποίημά του "Η Μαρίνα των Βράχων".

3. Ολόκληρο το ερωτικό του βιβλίο "Το Μονόγραμμα".

4. Ολόκληρο το βιβλίο του "Σηματολόγιον".

5. Μια μικρή Ανθολόγηση από το έργο του (Επιλογή π. Π.Κ.).

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails