Ο εθνικός ποιητής της Ιταλίας, ο Ούγος Φώσκολος (Niccolò Ugo Foscolo (6.2.1778–10.9.1827), είναι -ως γνωστόν- κατά το ήμισυ Ζακυνθινός. Η μητέρα του, η Διαμαντίνα Σπαθή, τού εμφύσησε την αγάπη έως λατρείας για τη "μητρική γη", την οποία -φευ!- νοσταλγούσε μέχρι το τέλος της ζωής του, εκεί στα ξένα χώματα, όπου μάλιστα, κοιμάται πάντα τον αιώνιο ύπνο...
Το Διοικητικό Συμβούλιο του νεοσύστατου Πολιτιστικού Συλλόγου "Ούγος Φώσκολος" (με απώτερο σκοπό του την ανοικοδόμηση του σπιτιού του Ζακυνθινοϊταλού Δημιουργού, ώστε εκεί να στεγασθεί η ανεστιότητά του) πραγματοποίησε χθες το απόβραδο, 27 Αυγούστου, στον ιστορικό Λόφο του Στράνη -υπό τη θάλλουσα σκιά και τη στοργική σκέπη του Σολωμού- εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον αγαπημένο Ποιητή μας.
Όλος ο πνευματικός κόσμος της Ζακύνθου, αλλά και ευάριθμοι φίλοι της φωσκολιανής Ποίησης, ήταν εκεί από νωρίς, εισπράττοντας την μυστηριακότητα του ιερού χώρου!
Στην ανωτέρω φωτογραφία, από αριστερά ο Διευθυντής του περιοδικού Ιστορία Εικονογραφημένη κ. Διονύσης Μουσμούτης, η Διευθύντρια του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων κ. Κατερίνα Δεμέτη (αμφότεροι συνεργάτες του ΙΣΚΙΟΥ μας) και δεξιά ο Καθηγητής κ. Γεράσιμος Γ. Ζώρας.
Όλοι εκεί, στην απλωσιά του Λόφου, με απέναντί μας το αυγουστιάτικο Ιόνιο και τον καταπράσινο ζακυνθινό Κάμπο.
Όλοι, για να ενωτισθούμε τον ελπιδοφόρα ταφικό λόγο του Φώσκολου, τον οποίον -σημειωτέον- αισθανόμασταν να κυκλοφορεί στα πέριξ, απαγγέλλοντας το ποίημά του, το αφιερωμένο στη Ζάκυνθο (εδώ σε μετάφραση από τα ιταλικά τού Στέφανου Μαρτζώκη):
ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ
Πλιά στη ζωή δεν θα πατή το δύστυχο ποδάρι
τις άγιες όχθες που άγγιζα στα χρόνια τα χρυσά,
ώ ποθητή μου Ζάκυνθο, που πάντοτε με χάρη
στο κύμα καθρεφτίζεσαι, στα Ελληνικά νερά.
Η Αφροδίτη ολόλαμπρη από κει μέσα βγήκε
κ’ έκαμε με το γέλιο της γόνιμα τα νησιά,
οπού απερίγραφτα ο λαμπρός ο στίχος δεν αφήκε
τα νέφη σου τα διάφανα, τα δένδρα τα πυκνά,
του ποιητή που έψαλλε τη διάφορη εξορία,
της μοίρας τ’ άγρια κύματα, που το μικρό νησί
ο Οδυσσέας εφίλησε τρανός στη δυστυχία.
Απ’ το παιδί σου το άχαρο, ω μητρική μου γη,
μονάχα το τραγούδι του θάχης για συντροφία.
σ’ εμένα η Μοίρα μού έγραψε αδάκρυτη ταφή.
A ZACINTO
Né più mai toccherò le sacre sponde
ove il mio corpo fanciulletto giacque,
Zacinto mia, che te specchi nell'onde
del greco mar da cui vergine nacque
Venere, e fea quelle isole feconde
col suo primo sorriso, onde non tacque
le tue limpide nubi e le tue fronde
l'inclito verso di colui che l'acque
cantò fatali, ed il diverso esiglio
per cui bello di fama e di sventura
baciò la sua petrosa Itaca Ulisse.
Tu non altro che il canto avrai del figlio,
o materna mia terra; a noi prescrisse
il fato illacrimata sepoltura.
Το μεστό πρόγραμμα και τους καλούς ομιλητές παρουσίαζε ο κ. Διονύσης Μουσμούτης με τον δικό του γλαφυρό τρόπο.
Εισαγωγικό χαιρετισμό έκαμε ο ακούραστος και διαρκώς έφηβος Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Νίκος Λαλώτης.
Η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Συγκριτικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Φανή Κισκήρα-Καζαντζή ανέπτυξε το θέμα: "Ο βίος βραχύς, η τέχνη μακρά: Ο μαγικός λόγος του Φώσκολου".
Ο Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεράσιμος Γ. Ζώρας μίλησε με θέμα: "Σολωμού - Foscolo: Ποιητικός διάλογος".
Ο συγγραφέας κι ερευνητής κ. Φίλιπππος Δ. Δρακονταειδής είχε θέμα: "Ugo Foscolo: Η Εποχή".
Την εκδήλωση λάμπρυνε με την αιθέρια παρουσία της η πολυαγαπημένη μας συμπατριώτισσα ηθοποιός Τζένη Ρουσέα, η οποία ανέγνωσε, με τρόπο αισθαντικό, χαρακτηριστικά αποσπάσματα από επιστολές του τιμώμενου Ποιητή.