Μικρά μεγάλα δώρα για την Πρωτοχρονιά

Το 2007 ήδη βρίσκεται σε γοερό ψυχομαχητό... Ημέρες δώρων και αντιδώρων, απόπειρας εξόδου από τη μελαγχολία και γόνιμων σκέψεων για τα πρακτέα του 2008. Με περίσκεψη και δέος μπροστά στο άγνωστο και άδηλο του Χρόνου, επιθυμώ να Σάς κεράσω κατιτίς, Εσάς όλους που δαπανάτε τον Χρόνο Σας για να περιπλανιέσθε στο λαβυρινθώδες ετούτο Ιστολόγιο. Τι να βρω, τι να βρώ;

Παραθέτω πιο κάτω σε φωτογραφίες, ό,τι βρίσκω προσφορότερο:

α) Την αγάπη και την συναλληλία των περιστεριών της αυλής μας,

β) τα παραμύθια και την παιδική αθωότητα, όπως εκφράστηκαν στη "Χάιμα", την παραμυθοσκηνή της Ερήμου, που βρέθηκε αυτές τις μέρες στον Δήμο μας,

γ) τη γλυκύτητα μιας λαχταριστής αμυγδαλόπιτας, που εποίησε η Φωτεινή, για να ξεντροπιαζόμαστε μέρες που είναι,

δ) τις καλλιτεχνημένες ευχούλες, που μόλις έφθασαν, από την πολύτιμη φίλη μας, γνωστή χαράκτρια, Άρια Κομιανού και

ε) την αιθέρια αίσθηση ενός μπουκέτου τριαντάφυλλων, πολύ ευωδιαστών ευτυχώς.

Αυτοσχέδιες ταμπέλες στα ορεινά της Ζακύνθου

Λίβανος και Συρία 1999 (Κάποιες επιπλέον στιγμές)

Λίβανος

Μονή Παναγίας Μπελεμεντίου, λίγο έξω από την Τρίπολη του Λιβάνου, όπου και οι εγκαταστάσεις του Μπελεμεντείου Πανεπιστημίου.

Μια χαρακτηριστική γωνιά στό Αρχονταρίκι της Μονής της Παναγίας του Φωτός (El-Nourieh) Convent, Hamat.

Ένα δαγκωμένο φεγγάρι πάνω από τη Βηρυτό. Μήπως προοιωνίζεται κάτι;

Συρία

Πέρασμα από την πολύπαθη και διαρκώς αμφισβητούμενη Κοιλάδα Μπεκάα, εδώ χιονισμένη. Αποτελεί το φυσικό σύνορο Λιβάνου-Συρίας.

Χαρακτηριστική μορφή του γυναικείου Μοναχισμού στην Αντιόχεια: Η Ηγουμένη της Παναγίας Σεϊντνάγιας (έξω από την Δαμασκό).

Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό της Δαμασκού, ημέρα Παρασκευή. Λόγω της αργίας των Μουσουλμάνων, ο κατεξοχήν εκκλησιασμός γίνεται εδώ κάθε Παρασκευή. Εννοείται, θεία Λειτουργία τελείται και κάθε Κυριακή, αλλά δίχως ικανοποιητικό εκκλησίασμα, επειδή στα μουσουλμανικά κράτη η Κυριακή είναι μέρα εργάσιμη.

Λίβανος και Συρία 1999

Τον Φεβρουάριο του 1999 είχα την εξαιρετική ευκαιρία, συμμετέχοντας σε μιαν αποστολή εκκλησιαστικών στελεχών από την Ελλάδα, να βρεθώ για μερικές μέρες σε δυο πανέμορφες (αν και πολύπαθες) χώρες της Εγγύς Ανατολής: Τον Λίβανο και τη Συρία.

Οι αναμνήσεις είναι ακόμη πολύ νωπές, γι' αυτό και επιχειρώ να τις μοιραστώ μαζί σας, με δυο τρόπους: α) Αιχμαλωτίζοντας ενδιαφέροντα στιγμιότυπα από το dvd που ερασιτεχνικά τραβήχτηκε (γι' αυτό και η ποιότητα δεν είναι η δέουσα) και β) μ' ένα ποίημα που μού προέκυψε τότε, εξαιτίας της δυνατής συγκίνησης των εμπειριών εκείνων, δημοσιευμένο ήδη στο βιβλίο "Έσχατος Φίλος" (Αθήνα 2000, σ. 41 εξ.).

Λίβανος

Ρωμαϊκά ερείπια στο κέντρο της Βηρυτού, μιας πεντάμορφης πόλης, που έχει χαρακτηρισθεί ως "Παρίσι της Ανατολής"!

Σύγχρονα ερείπια στη Βηρυτό. Και να σκεφτεί κανείς, ότι, τότε που αποτυπώνονται αυτές οι σκηνές καταστροφής και μεταπολέμου, δεν έχουν συμβεί ακόμη οι πρόσφατες ακραίες τραγικότητες του Καλοκαιριού του 2006... Μήπως τις ξεχάσατε;

Η περίφημη παγκοσμίως Θεολογική Σχολή Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, γνωστή ως Μπελεμέντειος Σχολή (St. John of Damascus Institute of Theology), στην ομώνυμη Μονή κοντά στην Τρίπολη (Βόρειος Λίβανος), η οποία λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία από το 1970, υπαγόμενη πνευματικά στο Πατριαρχείο Αντιοχείας.

Η Είσοδος του Μπελεμέντειου Ορθόδοξου Πανεπιστημίου (University of Balamand), δίπλα στην παραπάνω Θεολογική. Μεταξύ των Σχολών του αξίζει ν' αναφερθούν μερικές: Αρχιτεκτονική, Ντεκόρ, Ζώσες γλώσσες και μεταφράσεις τους, Γυμναστών, Μαθηματικών, Αρχιτεκτονική κομπιούτερ, Ραδιολογίας κ. ά.

Περιδιάβαση στους δρόμους της όμορφης πόλης της Βηρυτού, η οποία το 1999 προσπαθούσε να ορθοποδήσει και ανακάμψει από τις μύριες όσες προγενέστερες περιπέτειες της χώρας. Ήρθαν όμως οι σκυφτές μέρες του 2006, οπότε ξαναπληγώθηκε ανελέητα...

Συρία

Άποψη της περιώνυμης Πατριαρχικής Μονής Παναγίας Σεϊντνάγιας, έξω από την πόλη της Δαμασκού. Θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα του Χριστιανισμού.

Προσκύνημα και Δέηση στο ειδικό "δωμάτιο" της Παναγίας Σεϊντνάγιας. Δέος όσο δεν παίρνει άλλο, κατάνυξη και προσευχή εκ βαθέων. Τόπος ιερός και μυστηριακός!


Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τον προεκλογικό "αγώνα" του τότε Προέδρου Χαφέζ αλ Άσαντ. Απόπειρα επανεκλογής του για έβδομη συνεχή θητεία(!) Όπως μάς πληροφόρησαν οι ξεναγοί ήταν σίγουρο, ότι θα ξανάπαιρνε την εξουσία και μάλιστα με το σύνηθες ποσοστό 95%. Όλα "καλά" στη χώρα και η δημοκρατία λειτουργούσε (και λειτουργεί ακόμη εκεί κάτω) τόσο, μα τόσο άπλετα!!!...

Το εσωτερικό του Ορθόδοξου Πατριαρχικού Ναού στην Δαμασκό. Αποτελεί το κέντρο του Πατριαρχείου Αντιοχείας (ενός από τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία) κι έδρα του "Πατριάρχου της Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας, Συρίας, Αραβίας, Κιλικίας, Ιβηρίας τε και Μεσοποταμίας και πάσης Ανατολής ΙΓΝΑΤΙΟΥ".

Ένα στιγμιότυπο από την καθημερινή ζωή στην Δαμασκό.

ΟΛΟ ΜΑΤΙΑ

Πόσα δε θα δεις

όλο μάτια:

Ολέθριο χιόνι αιμόπληκτο

αστέρων όρη πέντε δαμασκηνά

φλούδες ανέμων ερπετών

ανάσες άνασσες

ούτως ή άλλως.

Πόσα δε θα δεις

όλο μάτια:

Τους κέδρους της Φοινίκης

κέρδος γειτόνων πονηρών

τιτλούχους της απόγνωσης

ζώντες σχεδόν

παράκτιους

πρώιμα τεθνεώτες

Δεν είναι τέχνη αυτή νυχτιάτικα

δεν είναι

αύριο τα γέλια μου ξινά ωδίνουν πένθη

κι αλφάβητα καινοφανή

οπλές εξ ουρανού

όπλα για να-

κι ο Θεός στο μπαλκόνι του

παιδιόθεν

με αλεξίσφαιρο.

[2-6.2.1999]

Περάστε, να Σας κεράσουμε!

Οι εορταστικές ευχές των ημερών συνοδεύονται πατροπαράδοτα από διάφορα γλυκά, τα οποία θέτουν τα συναισθήματα εαυτών και αλλήλων στη ...σωστή τους βάση. Έτσι καθώς ολοένα βρέχει από χθες βράδυ ασταμάτητα (βλ. πρώτη φωτό), είπα να Σας γλυκάνω όλους τους φίλτατους επισκέπτες του Ιστολογίου ετούτου με γλυκά που δημιούργησε η Φωτεινή.

Περάστε, λοιπόν, να ζεσταθείτε και πάρτε ό,τι Σας ευχαριστεί: α) Ζακυνθινή Κουλούρα με ό,τι μυρουδικό βάλει ο νους σας, β) μήλα ψημένα σε γλυκό κρασί και γαρνιρισμένα με σταφίδες, γ) γεμιστά με καρύδι δαμάσκηνα κι επενδυμένα ύστερα με σοκολάτα και δ) λιχουδευτές καλαματιανές δίπλες ...διαίτης!!!

Στην υγειά Σας!!! Και από βδομάδα στον διαιτολόγο!...

Μοναχικότητες... [στ΄ μέρος: Αγροικίες]

Έχουν και τα σπίτια τις μοναξιές τους... Έρημα, παντέρημα, σκόρπια εδώ κι εκεί στην ύπαιθρο της Ζακύνθου (στις σημερινές μας φωτογραφίες από Βολίμα, Λιμνιώνα και Μπανάτο) χωρίς περαιτέρω ελπίδες ανασασμού... Μόνον νυκτικές αναμνήσεις, ηχηροί απόηχοι, χρώματα παλαιϊκά, μικρούλες ιστορίες, νοσταλγίες ασίγαστες και πολύ μακρινές φωνούλες απ' το παρελθόν...

ΣΥΓ-ΧΩΡΗΣΗ

Χαίρω για τον χώρο

και τις διόδους μας λέξεις

όλος χωράω στη χαρά

η Αράχνη γαρ του ενταύθα

έχει κι αυτή ψυχή

οι δε Αγγελοκρουσμένοι

βρίσκουμε πάντα τρόπο ευάερο

για τ' Όχι και το Ναι μας.

[19.12.2007]

Φωτοστιγμές διασχίζοντας τα χωριά της βορειοδυτικής South Africa [α΄]

Μια χώρα αχανής στον Νότο του Κόσμου είναι η Νότιος Αφρική. Κατάφυτη και ωραία! Ευεργετημένη από τον ήπιο ήλιο και άκρως φιλική στον ευρωπαίο επισκέπτη! Πολύχρωμη, πολυπρισματική, μα στην πραγματικότητα μαυρόασπρη...

Καθώς την διασχίζουμε προς και από τη βορειοδυτική της άκρη, περνάμε διάφορες κωμοπόλεις ή χωριά, όπως π.χ. Ellistras και Lephalale. Δρόμους παίρνουμε και δρόμους αφήνουμε...

Ο ντόπιος πληθυσμός στην (κακο)μοίρα του, στις καθημερινές του ενασχολήσεις σ' ένα περιβάλλον σαν από σκηνικό ταινίας εποχής, με όλες τις βαθιές αφρικάνικες ευωδίες και τις συνήθειες [1η φωτό]. Τριγύρω διαδραματίζονται ιστορίες που δε θα μάθουμε ποτέ μας. Παντού πρόσωπα μελαψά που δεν θα ξαναδούμε ποτέ. Αυτή είναι η νομοτέλεια του περάσματος επισκεπτών [2η φωτό]. Εδώ μια χαώδης λαϊκή με τα ζαρζαβατικά, πασχίζει να ξεπουλήσει [3η φωτό]. Ένα υποτυπώδες, μα υπερφορτωμένο, επαρχιώτικο πολυκατάστημα δέχεται τους ντόπιους όλων των ηλικιών [4η και 5η φωτό]. Κάποια ταξί (μικρά βανάκια, καθώς εξηγήσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση) προσδοκούν ολοένα επιβιβάσεις πελατών [6η φωτό]. Παραπέρα μια ιθαγενής ψήστρια, υπαιθρίως εκεί παράδρομα, ψήνει κρέατα προς πώληση στους περαστικούς [7η φωτό]. Αίσθηση πάντως προκαλεί η αποικιοκρατική αρχιτεκτονική, που θυμίζει χώρες Λατινικής Αμερικής, όπου επίσης άνθισε [8η φωτό]. Πιο κάτω συλλαμβάνουμε εργάτες σε ώρα ανάπαυλας απ' τη σκληρότητα των παρακείμενων ορυχείων [9η φωτό]. Ένα corner cafe παρακάτω προσφέρεται, εξάλλου, να μάς δροσίσει [10η φωτό].

Πρόκειται για μερικές μονάχα ενδιαφέρουσες -πιστεύω- φωτοστιγμές από τις πάμπολλες, που κατόρθωσα να συλλάβω από τα μέρη εκείνα μέσα στη φωτογραφική μου φάκα.

Αναμνήσεις από το Heia Safari Ranch

Σήμερα σάς έχουμε εικόνες από το μαγευτικό Heia Safari Ranch, μισή ώρα δρόμο με το αυτοκίνητο από την πόλη του Γιοχάνεσμπουργκ, όπου είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε ανέμελες και άκρως ενδιαφέρουσες στιγμές, κατά το πρόσφατο ταξίδι μας στη Νότιο Αφρική.

Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση μάς έδωσε η πληροφορία, που μόλις σήμερα έφτασε ως εμάς από φίλους, ότι ο Franz Richter (βλ. φωτό), ιδρυτής του πανέμορφου και ειδυλλιακού αυτού ράντσου, ένας ευθυτενής και χαμογελαστός 80χρονος Νοτιοαφρικανός, δολοφονήθηκε αγριότατα πριν από λίγες μέρες.

Το αποτρόπαιο και ολοσδιόλου καταδικαστέο αυτό γεγονός ενισχύει με τον χειρότερο τρόπο τη σκληρή όντως πραγματικότητα της συμβίωσης στην παραδείσια εκείνη κόλαση της Νοτίου Αφρικής δύο ειδών ανθρώπων: Των "πανίσχυρων" Άσπρων (μειονότητας του 20%) και των "εξοβελιστέων" Μαύρων (πλειονότητας του 80%). Ένας ακήρυκτος πόλεμος, ο οποίος ολοένα καλά κρατεί... Και όποιον, στην τελική, πάρουν τα σκάγια...

Το ράντσο του αδικοσκοτωμένου φαρμιέρη Franz Richter και της κόρης - διαδόχου του Gaby, εκτός από παραδοσιακές καλύβες, που εσωτερικά μπορούν ανετότατα να φιλοξενήσουν τουρίστες, περικλείει ένα θαυμάσιο ποτάμι, το λεγόμενο Ποτάμι των Κροκοδείλων, στο οποίο έχει κατασκευαστεί φράγμα και όμορφος καταρράκτης [βλ. φωτό πάνω και κάτω, εδώ], στις όχθες του οποίου περιφέρονται καμηλοπαρδάλεις, ζέβρες και άλλα ζώα, έτοιμα να φωτογραφηθούν ως τουριστικές ατραξιόν.

Για τους πιο απαιτητικούς επισκέπτες, ένα υπέροχο συγκρότημα Ζουλού χορεύει εκεί παραδοσιακούς -πολεμικούς εν πολλοίς- χορούς της σπουδαίας αυτής φυλής (σημειώστε, ότι αριθμούν σχεδόν 11 από τα 33 εκατομμύρια μαύρων κατοίκων της Νοτίου Αφρικής), όπως δείχνει η παρακάτω φωτογραφία.

Επιτρέψτε μου μια δημόσια εξομολόγηση: Αισθανόμουν συστολή έως κι ενοχή, καθώς τους φωτογράφιζα και τους παρακολουθούσα να χορεύουν τόσο έντονα και παθιασμένα, έως μάλιστα σοβαρού τραυματισμού ενός από αυτούς. Αισθανόμουν, ότι βέβηλα εισοδεύω στον πολιτισμό τους, και βεβηλότερα τούς εκμεταλλεύομαι με τον τρόπο μου. Μες από ανάλογους διαύλους (σκληρότερους και μονιμότερους οπωσδήποτε) διαχρονικά, αυτός ο ευαίσθητος και πολύπαθος κόσμος αναπτύσσει αντι-στάσεις, εν-στάσεις, επ-ανα-στάσεις και πάει λέοντας..., με τα γνωστά αποτρόπαια αποτελέσματα...