© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Για τη νέα Πινακοθήκη της Μακεδονικής Εταιρίας "Τέχνη" Κιλκίς


Η Μακεδονική Εταιρεία ΤΕΧΝΗ Κιλκίς έχει δώσει αξιοθύμητα δείγματα γραφής στη Βόρεια Ελλάδα κατά την τελευταία τριακονταετία. Κρατάει τα σκήπτρα της πολιτιστικής ζωής στον μακεδονικό χώρο, όπου και δραστηριοποιείται, έχοντας καταφέρει από το 1980 που ιδρύθηκε, να συνεγείρει το λαϊκό στοιχείο σ' επιδόσεις υγιείς και ποιοτικές: Εικαστικά, λογοτεχνία, εκδόσεις, χορός και μπαλέτο, μουσική, θέατρο, ποιητικός διαγωνισμός και άλλα πολλά.

Εμείς σήμερα επιχειρούμε να Σάς κάνουμε γνωστό μονάχα το Εικαστικό Τμήμα της ΤΕΧΝΗΣ Κιλκίς, επισημειώνοντας ότι αισθανόμαστε μαγεμένοι από την όλη τους προσπάθεια.

Στο κέντρο του Κιλκίς βρίσκεται το "στρατηγείο" της Εταιρίας, το οποίο πλέον είναι πολύ μικρό για να χωρέσει τις πολλαπλές και διάφορες δραστηριότητές της. Ακόμη και οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι (βλ. 1η φωτό)!!! 



Ιδού μερικά αξιοπρόσεκτα και στατιστικά στοιχεία του Εικαστικού Τμήματος:

α. Λειτουργούν εργαστήρια ζωγραφικής, χαρακτικής και αγιογραφίας, τα οποία παρακολουθούν μαθήματα περί τους 60 μαθητές όλων των ηλικιών, δηλαδή από 6 μέχρι 60 ετών.

β. Πραγματοποιούνται ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής καταξιωμένων του χώρου, αλλά και νεωτέρων εν εξελίξει, καθώς και ερασιτεχνών ντόπιων καλλιτεχνών, π.χ. των: Θάλειας Φλωρά-Καραβία, Γ. Γαϊτη, Δ. Μυταρά, Μ. Αργυράκη, Κ. Λαχά, Ν. Πεντζίκη, Ν. Σαχίνη, Κ. Λούστα, Λ. Βενετούλια, Μποστ, Π. Παπανάκου, Ξ. Σαχίνη, Μ. Γιανναδάκη, Απ. Κιλεσσόπουλου, Γ. Μαβίδη, Φ. Ζογλοπίτη, Β. Ιωαννίδη, Ν. Μπλιάτκα, Κ. Σταυρούδη, Ν. Τσαουσίδη, Τ. Αγαθαγγέλου, Δ. Αντωνιάδη, Κ. Φωτιάδου, Στρ. Κορτεσίδη και άλλων.

γ. Πραγματοποιούνται εκθέσεις με τις συλλογές διάφορων φορέων, ιδρυμάτων, μουσείων (π.χ. του Ιδρύματος Κεραμέως, Τελλογλείου Ιδρύματος, Μ.Κ.Ε. "ΤΕΧΝΗ" Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτου Goethe, Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας (Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε.), Κέντρου Ιστορίας Δήμου Θεσσαλονίκης, Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης και άλλων.

δ. Οργανώθηκε και λειτουργεί Πινακοθήκη, με έργα που συλλέχθηκαν από προσφορές καλλιτεχνών. Ο αριθμός των έργων είναι περίπου 500 και ανήκουν σε καλλιτέχνες της μεταπολεμικής κυρίως περιόδου. Είναι έργα ζωγραφικά όλων των τεχνοτροπιών και χαρακτικά. Τα σημαντικότερα περιλαμβάνονται σε κατάλογο που εκδόθηκε με την επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Κάτιας Κιλεσσοπούλου.


Η υφιστάμενη Πινακοθήκη λοιπόν είναι πλέον πολύ περιορισμένη για να χωρέσει όλες αυτές τις καλότυχες εκφράσεις Τέχνης, μερικές των οποίων φωτογραφίζουμε σχεδόν λαίμαργα, για λογαριασμό του πολυπεριοδικού μας, δίχως να έχουμε και τον χρόνο να καταγράψουμε το όνομα του καλλιτέχνη ενός εκάστου. Απλώς, Σάς μεταδίδουμε την αίσθηση! 
Η στενότητα αυτή του παλαιού χώρου οδήγησε το Διοικητικό Συμβούλιο ν'  αναζητήσει νέα ανετότερη στέγη για την Πινακοθήκη τους. 










Καθώς αποτυπώνουμε κάποια από τα εδώ κι εκεί και παντού τριγύρω μας σωρηδόν έργα, ο καλός ξεναγός μας και μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας κ. Αθανάσιος Πάγκος, γιατρός, επιθυμεί να συνεχίσει την ξενάγηση στην υπό αποπεράτωσιν νέα στέγη της Πινακοθήκης. 


Έτσι, μεταβαίνουμε στο δημοτικό διαμέρισμα Μεταλλικό, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Κιλκίς, όπου ο τοπικός Δήμος, έξυπνα συμπεριφερόμενος, παρεχώρησε ένα ευάερο κι ευήλιο οικόπεδο στο κέντρο του χωριού, όπου, με σύντονες προσπάθειες της Εταιρίας, ήδη ορθώθηκε η νέα Πινακοθήκη και οσονούπω τα έργα Τέχνης λαμβάνουν εκεί την αρμόζουσα θέση τους.


Πρόκειται για έναν ενδιαφέροντα προκάτ πολυχώρο με ικανοποιητικές απλωσιές μέσα κι έξω, ο οποίος -όπως καταλάβατε- προήλθε από την δραστηριότητα, όχι του Κράτους (ποιού Κράτους; θα ρωτήσετε δικαιολογημένα), αλλά μιας φιλότεχνης Εταιρίας Πολιτισμού (τουτέστιν, ιδιωτική πρωτοβουλία!...), η οποία δουλεύει ανύστακτα, επιστρατεύοντας το μεράκι για το ωραίο, την διαρκή επιμονή και την ασίγαστη θέληση! Είπατε τίποτε;;;;;;


Αξίζει να σημειωθεί κλείνοντας ότι επί πολλά-πολλά έτη Πρόεδρος της Εταιρίας είναι η δραστήρια κ. Κική Παπαδοπούλου-Πάγκου, αριθμεί περί τα 600 μέλη, ενώ ο σύζυγος της κ. Προέδρου, γιατρός Αθανάσιος Πάγκος (τον αναφέραμε παραπάνω και βλέπετε στη φωτό) είναι το... "παιδί γιά όλες τις δουλειές" και τον οποίον ευχαριστούμε από καρδιάς για όλα όσα -ευγενέστατα φερόμενος- μάς προσέφερε κατά το ταξίδι μας εκεί στον ελληνικό Βορρά, τον Ιούνιο 2009.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Η χαρακτική "ουτοπία" της Άριας Κομιανού

ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΣTON ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

[Εφημερίδα Ελευθερία της Λάρισας, Παρασκευή, 26.2.2010]


Αναπαραστάσεις διαφόρων εικόνων, περίτεχνες συνθέσεις χαραγμένες σε επιφάνειες ξύλου και όχι μόνο, παραμυθένιες προσωπογραφίες κάλεσαν χθες τους επισκέπτες της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα σε μια όμορφη εικαστική διαδρομή στα μονοπάτια της χαρακτικής με οδηγό την Άρια Κομιανού. Για την έκθεση που εγκαινιάστηκε χθες μίλησε ο καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Θάνος Χρήστου.
Η Άρια Κομιανού γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δίπλωμα Χαρακτικής, με επαίνους στην Ξυλογραφία, Λιθογραφία, Χαλκογραφία. Επίσης έχει δίπλωμα Θεωρητικών και Ιστορικών Σπουδών καθώς και Τέχνης Βιβλίου και Τυπογραφίας της ΑΣΚΤ. Έχει στο ενεργητικό της είκοσι (20) ατομικές εκθέσεις, εκ των οποίων δύο είναι στη Γερμανία. Από το 1962 έχει λάβει μέρος σε πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε πολλές διεθνείς εκθέσεις του εξωτερικού. Έχει διακριθεί και έχει βραβευθεί επανειλημμένως σε διεθνείς παρουσιάσεις. Χαρακτικά της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, σε πινακοθήκες και Μουσεία της Ελλάδας, καθώς και σε Μουσεία άλλων χώρων. Επίσης είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, του Συλλόγου Αποφοίτων της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Χαρακτών Ελλάδας, μέλος του Συλλόγου Ελληνίδων Καλλιτεχνών και της ομάδας Χαρακτών Kiwa - Κyoto, Ιαπωνία.
Σημειώνεται ότι η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 11 Απριλίου και θα λειτουργεί από την Τρίτη έως την Παρασκευή από τις 10 π.μ. έως τις 2 μ.μ. και τα απογεύματα από τις 6 μ.μ. έως τις 9 μ.μ. ενώ το Σάββατο και την Κυριακή η έκθεση θα είναι επισκέψιμη από τις 10 π.μ. έως τις 2 μ.μ.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Ο 15ος Πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός της "Τέχνης" Κιλκίς


 
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΕΧΝΗ ΚΙΛΚΙΣ προκηρύσσει τον Δέκατο Πέμπτο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό με τίτλο Κούρος Ευρωπού με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Οι ποιητικές συλλογές που θα σταλούν για τον διαγωνισμό πρέπει:
1) Να μην έχουν εκδοθεί.
2) Να είναι δακτυλογραφημένες σε τρία αντίτυπα.
3) Να είναι 20 έως 30 σελίδες η κάθε μία.
4) Οι συλλογές να στέλνονται με ψευδώνυμο. Σε δεύτερο κλειστό φάκελο αλληλογραφίας ο υποψήφιος εξωτερικά θα αναγράφει πάλι το ψευδώνυμό του και μέσα τα πραγματικά του στοιχεία ( όνομα, επίθετο, διεύθυνση, τηλέφωνο). Ο δεύτερος αυτός φάκελος θα ανοιχθεί από την επιτροπή του διαγωνισμού μόνο σε περίπτωση βράβευσης της συλλογής.
Τα ποιητικά έργα δεν θα επιστραφούν.
Ποιήτριες και ποιητές που έλαβαν το Α΄ Βραβείο σε προηγούμενους διαγωνισμούς της Μ.Κ.Ε. «ΤΕΧΝΗ» Κιλκίς, δεν ξαναβραβεύονται.
Οι υποψήφιοι μπορούν να αποστείλουν τα έργα τους έως την 30η Απριλίου 2010 στη διεύθυνση: «ΤΕΧΝΗ» Μ.Κ.Ε. ΚΙΛΚΙΣ, 25ης Μαρτίου 20, ΚΙΛΚΙΣ Τ.Κ. 61100, τηλ. 2341024217 και 6944244761
Η μη τήρηση έστω και ενός από τους παραπάνω όρους του διαγωνισμού συνεπάγεται τον αποκλεισμό του υποψηφίου.

Η κρίση των έργων θα γίνει από 7μελή κριτική επιτροπή, την οποία αποτελούν οι:
1. Ζωή Σαμαρά, Ομότιμη Καθηγήτρια Α.Π.Θ., Πρόεδρος
2. Δημήτρης Γουνελάς, Αναπληρωτής Καθηγητής Α.Π.Θ.
3. Κική Δόγια Πλόχουρα, Φιλόλογος
4. Σόνια Λευκίδου, Φιλόλογος
5. Μαρία Λιτσαρδάκη, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
6. Τόλης Νικηφόρου, Ποιητής - Πεζογράφος
7. Αφροδίτη Σιβετίδου, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.

Τα χρηματικά βραβεία που θα απονεμηθούν (Α΄ 900 ευρώ, Β΄ 600 ευρώ και Γ΄ 300 ευρώ) θα συνοδεύονται από ένα αντίγραφο του Κούρου του Ευρωπού.
Η απονομή θα γίνει σε επίσημη τελετή κατά τη διάρκεια των «ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ» της πόλης του Κιλκίς (Ιούνιος 2010).

ΑΠΟΝΟΜΗ ΑΡΙΣΤΕΙΟΥ

Η κριτική επιτροπή του Δέκατου Πέμπτου Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού της «ΤΕΧΝΗΣ» Κιλκίς αποφάσισε ομόφωνα να απονείμει εφέτος το Αριστείο ΚΟΥΡΟΣ ΕΥΡΩΠΟΥ στον ποιητή Μάρκο Μέσκο για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Περί Τιμολέοντος Αμπελά το νέο βιβλίο του Διονύση Ν. Μουσμούτη

Ο καλός μας φίλος, συνεργάτης του ΙΣΚΙΟΥ μας και διευθυντής του πολυσήμαντου περιοδικού Ιστορία Εικονογραφημένη, Διονύσης Ν. Μουσμούτης μάς απέστειλε αυτές τις μέρες το νέο του πόνημα με θέμα: Ο ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΑΜΠΕΛΑΣ Η ΛΙΝΑ ΔΡΑΚΑ ΚΑΙ Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ, που κυκλοφορήθηκε από τις ζακυνθινές Εκδόσεις Τρίμορφο, τον Δεκέμβριο του 2009, με 110 σελίδες.

Πολυγραφότατος και πολυπράγμων ο Μουσμούτης, ανήσυχη μέλισσα πάνω στη γύρη των κάθε λογής ερευνητικών ανθέων, μάς προσκομίζει για πολλοστή φορά γνώση για ενδιαφέροντα θέματα της ζακυνθινής Γραμματείας, κάποτε  παραθεωρημένα, πλην όμως  πολυτιμότατα, αποδεικνύοντας την πολυμερώς εκπεφρασμένη μας άποψη ότι από τις μικρές κι επουσιώδεις ενίοτε ψηφίδες του παρελθόντος μας αρτιώνεται εντέλει το πρόσωπο της τοπικής (και όχι μόνον) Ιστορίας.

Κεντρικό πρόσωπο του νέου βιβλίου ο Τιμολέων Αμπελάς (1849-1926).  Δικαστικός, ιστορικός ερευνητής και θεατρικός συγγραφέας, μετατέθηκε αρκετές φορές και για μεγάλα διαστήματα στη Ζάκυνθο, και για τελευταία φορά από το 1902 μέχρι το 1904 ως Πρόεδρος Πρωτοδικών. Λόγω των συχνών μεταθέσεων και των μεγάλων διαστημάτων παραμονής του απέκτησε στενές φιλικές σχέσεις με εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας και ιδιαίτερα με τον κόσμο της λογιοσύνης.

Όπως διαπιστώνουμε, κατά το διάστημα της τελευταίας μετάθεσής του, έγραψε και το ζακυνθινής υπόθεσης θεατρικό έργο Λίνα Δράκα, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει τρίπρακτο οικογενειακό δράμα. Ο Αμπελάς στήριξε την υπόθεση του έργου σε αληθινή ιστορία με ελάχιστες παρεκκλίσεις από τα πραγματικά γεγονότα σε μια ποινική δικογραφία που αφορούσε σταφιδική υπόθεση τοκογλυφίας και που του παραδόθηκε αυτούσια με την κάθε της λεπτομέρεια από τον φίλο του Σπυρίδωνα Δε Βιάζη. Στην δραματοποίηση κράτησε όλες τις λεπτομέρειες, με μικρής σημασίας διαφοροποιήσεις, διατήρησε ακόμη και τα πραγματικά ονόματα, εκτός του μικρού της ηρωΐδας, που ήταν κατεστραμμένο στο χειρόγραφο της δικογραφίας.

Μπορεί για την Ιστορία του νεοελληνικού Θεάτρου η Λίνα Δράκα να είναι έργο ήσσονος σημασίας, για την τοπική όμως Ιστορία αποκτά ιδιαίτερη αξία, από τη στιγμή που η «πρώτη ύλη», το υλικό απ’ όπου προέκυψε, προέρχεται από τα οριστικά χαμένα αρχεία της ζακυνθινής πολιτείας. Το ανέκδοτο και εντελώς άγνωστο αυτό έργο συνιστά πολύτιμο τεκμήριο της εποχής και έπρεπε να διασωθεί, προς τούτο αποφασίστηκε και η έκδοσή του.

Επιμέλεια παρουσίασης: π. Π.Κ.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Εξπρεσιονιστική διάθεση στη χαρακτική της Άριας Κομιανού

Η ΕΚΘΕΣΗ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΤΑΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ 

[Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας, Τετάρτη, 24.2.2010]



Έντονη εξπρεσιονιστική διάθεση, αντιθέσεις του άσπρου μαύρου, γυναικείες φιγούρες, χαρακτηρίζουν τα έργα της Άριας Κομιανού που αναδεικνύουν ποικίλες παραμυθένιες μορφές μέσω της χαρακτικής και εγκαινιάζονται στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα αύριο στις 8 μ.μ. Την έκθεση θα παρουσιάσει στους φιλότεχνους ο καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Θάνος Χρήστου ενώ για την καλλιτέχνιδα και το έργο της μίλησε χθες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης κ. Μάνθος Τζιαστούδης ο οποίος ανέφερε σχετικά:
«Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα συνεχίζοντας την υλοποίηση του προγράμματός της, πραγματοποιεί από 25 Φεβρουαρίου έως 11 Απριλίου του 2010 έκθεση χαρακτικής της καλλιτέχνιδας Άριας Κομιανού. Η Άρια Κομιανού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική, Τέχνη του βιβλίου και Τυπογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει διδάξει χαρακτική και γραφικές τέχνες, έχει δημοσιεύσει άρθρα της και έχει αναλάβει την εικονογράφηση πολλών βιβλίων. Έργα της έχουν γίνει εξώφυλλα σε περιοδικά και βιβλία. Συμμετείχε σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές για την Τέχνη. Η Άρια Κομιανού έχει παρουσιάσει το έργο της σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και έχει διακριθεί πολλές φορές, λαμβάνοντας βραβεία και επαίνους. Έργα της βρίσκονται σε πολλές τοπικές και διεθνείς Πινακοθήκες και Μουσεία σε όλο τον κόσμο αλλά και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στο εξωτερικό και στη χώρα μας. Η Άρια Κομιανού εξαίρετη χαράκτρια, με την τεράστια εμπειρία της, την ποιοτική του σχεδίου και της σύνθεσης, χαράσσει τη δική της πορεία μέσα στο χώρο της Τέχνης.
Είμαι σίγουρος ότι το φιλότεχνο κοινό της Λάρισας αλλά και της ευρύτερης περιοχής, θα αγκαλιάσει με ενδιαφέρον την έκθεση αυτή. Της ευχόμαστε καλή επιτυχία και την ευχαριστούμε για την πολύτιμη αυτή συνεργασία» σημείωσε ο κ. Τζιαστούδης.
Με τη σειρά της η καλλιτέχνης κ. Κομιανού ευχαρίστησε όλους για τη φιλόξενη υποδοχή και εξέφρασε το θαυμασμό της για τη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας καθώς για τα έργα τέχνης – θησαυρούς του Μουσείου ενώ επισήμανε τη σπουδαιότητα των περιοδικών εκθέσεων που «ταξιδεύουν» τους επισκέπτες σε διαφορετικά καλλιτεχνικά μονοπάτια σημαντικών δημιουργών.

Περιγραφή στην τεχνοτροπία της Αριας Κομιανού
«Η δουλειά της Άριας Κομιανού διακρίνεται από έντονη εξπρεσιονιστική διάθεση και εκφραστικότητα που οδηγούν σε μια ακούσια υποβολή συναισθημάτων. Συχνά αποδίδει τα έργα της με μνημειακό τρόπο. Κυρίαρχο ρόλο παίζει ο διάλογος του άσπρου και του μαύρου, του κενού και του γεμάτου, του φωτός και του σκότους. Το κόκκινο χρώμα άλλοτε εμφανίζεται σαν λεπτομέρεια και άλλοτε κατακλύζει ολόκληρη την επιφάνεια. Συμβολικός ο ρόλος των χρωμάτων όπως επίσης και των θεμάτων που εμφανίζονται συχνά το βάζο, το μπουκάλι, το φύλλο, το πουλί, η γυναικεία μορφή. Ποτέ δεν πέφτει στην παγίδα της επανάληψης. Κάθε φορά οι μορφές αναλαμβάνουν μοναδικό ρόλο χρησιμοποιώντας διαφορετικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα ρόλο γεμάτο συμβολισμούς, συναισθήματα, σκέψεις. Οι μορφές μοιάζουν να είναι βγαλμένες από όνειρο, από παραμύθι.
Σημαντική ενότητα της δουλειάς της, οι προσωπογραφίες της. Καταφέρνει με αφαιρετικό τρόπο και μέσα από την εναλλαγή του άσπρου - μαύρου να αποδώσει την ιδιότητα του κάθε προσώπου, τα κυριότερα χαρακτηριστικά του και ίσως σκέψεις του και συναισθήματα. Οι ξύλινες μήτρες, έργα τέχνης από μόνες τους, στέκουν περήφανες, σιωπηλές, πλημμυρισμένες από έντονα συναισθήματα, σκέψεις, προσδοκίες, που η χαράκτρια άφησε πάνω τους όταν με πολύ κόπο τις χάραζε» γράφει, για τα έργα της Άριας Κομιανού, η Ιστορικός Τέχνης της Πινακοθήκης κ. Μαρίνα Μπλιάτσιου.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Διονύσης Σέρρας, "Οι κήποι της απόδρασης. Ποιήματα 1992-2007"

Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2007, σσ. 100, ISBN: 978-960-336-243-2 (το βιβλίο κοσμούν δύο χαρακτικά έργα της Άριας Κομιανού)

Για τον Διονύση Σέρρα έχουν γραφτεί αρκετές κριτικές [1], που νομίζω ότι καταγράφουν και αναλύουν φιλολογικά το έργο του. Φυσικά στέκονται, όπως συνηθίζεται άλλωστε στους φιλολογικούς κύκλους, σε ζητήματα γραφής, επιρροές, επιδράσεις και εντάξεις του ποιητή σε ευρύτερους κύκλους. Και εδώ δεν χωρεί αμφιβολία. Άλλωστε και ο ίδιος ο ποιητής μαρτυρά (με τις αφιερώσεις του) επιδράσεις από τον Δ. Σολωμό, τον Α. Κάλβο, τον Ο. Ελύτη και τον Ο. Σαίξπηρ, με μότο του οποίου ξεκινά αυτή την περιπλάνηση της γραφής του σ' ένα κόσμο που με άφησε άφωνο. Φυσικά αρκετοί συνταξιδιώτες σε αυτό το ιδιαίτερο μονοπάτι της ποίησης τον συντροφεύουν: ο Π. Καποδίστριας, ο Σ. Καψάσκης, ο Σ. Καββαδίας, ο Δ. Βλάχος, ο Δ. Μουσμούτης, ο Μ. Χατζιδάκις, η ζωγράφος Κ. Χαριάτη – Σισμάνη, η χαράκτρια Άρια Κομιανού, ο ζωγράφος Δ. Παπαδάτος και αρκετοί ανώνυμοι, μα επώνυμοι για την καρδιά του, με εξέχουσα την σκιά της μητέρας του.

Ο ποιητής : «Σχεδόν απρόσμενα γεννήθηκε / σε νύχτα Διχασμού / και με πνοές της αντοχής / στο άβατο μεγάλωσε / της ηδονής και των Δακρύων» … και  «…μόνος στην κόψη της αφής / ως τα εξήντα έφτασε - / πάντα στους κήπους της απόδρασης / ματώνοντας τα σπλάχνα».

Για τούτο και χάθηκε, «… στα σκοτεινά / (όλο μελάνι) κύματα -/ ως τις ακτές της Λησμονιάς / δίχως του μύθου τη σχεδία». Αυτές τις ακτές μάς περιγράφει και το ταξίδι σε αυτόν τον παράδεισο ζωής το πληρώνει», όπως ομολογεί στο «Πρελούδιο»: «…με πλάσης στίχους σαν πουλιά / μες στο χινόπωρο / …/ και να ματώνεις».

Ο κόσμος αυτός γεμάτος «Μαγείας είδη / σε πλάσμα ονείρου / από κτίση Θεού / (δίχως Γνώσης φυγή) / με δωρήματα γέννας / ή μιλήματα Κήπου / σαν αφή Χερουβείμ / από σκέπη ουράνια / της αβύσσου τ’ ασώματα / να ηδύνει με φως / στη Δοκιμασία». Και από την «Γραφή δοκιμής» στην «Ελεγεία» και από τον θρήνο στο «Θέρος ονείρου», που «Σωμάτων ροές / μυρώνουν το Άσαρκο / στην ερημία».

Εκεί οι μόνιμοι συνταξιδιώτες απαλύνουν τα τείχη της σιωπής και συντηρούν την βεβαιότητα ότι «Με Φίλων πνοές / κι αγγέλων φτερώματα / αίρεις τον τάφο». Έτσι προκαλούνται οι «Σπορές Εαρινές» που «Ήλοι ανάστασης / και πνοές συνωδίας / τα πάθη οδυνούν» και το «Εαρινό στεφάνι» που «Μ’ άγια του Μάη / και ονείρου λιόσημα / βυθούς χρυσουργείς». Τότε αυτοί που θυμήθηκαν «…μ’ άλλη λαλιά τρεχούμενη / από πηγές της Χρυσαβύσσου» με «Συνωδίες Χρωστήρα», «… πως / χαράζουν του μύθου το Άριστο / με παλέτας σπορές / ή ωδής ζωγραφήματα», «… σ’ άχτιστους κόσμους και σταθμούς / (περ’ από τείχη)…» ταξιδεύουν.

Το ταξίδι αυτό γίνεται με «Σήματα πορείας», όπου οι ιδέες γεννούν την Αντίσταση και «Από χώρους ταφής ή Φθινόπωρου φεύγεις…».

Οι «Φωτοστιγμές», «…που απ’ το στήθος στά- / ζοντας σε χάσμα νόστου ά / χαρου και σε ανάστασης χαρτί» αφήνουν τόπο σε «Μια συνταγή απόκρυφη για γεύση ευζωΐας», όπου «…στην πύλη της Ανάβασης / σώματα ήσκιων κοινωνώντας / με της ειδής σπιθίσματα / και ιριδίσματα ψυχής», οδηγούν σε «Προσκύνημα στη Φιγαλεία»: «Χώρος μετέωρος / ιριδωτός…», «…με αετώματα της αρπαγής / στο άδυτο του Φοίβου χαραγμένα».

Μετά αρχίζει η «Συνομιλία», όπου «…χαρά- / ζοντας βαθύτερα την Ομορφιά / κι αλλάζοντας το αίμα με μελάνι», «…του Κενού τις θηλιές / σαν κεριά της φυγής / κρυφολειώνουμε». Τότε η ψυχή «…θωρεί τ’ αθώρητα / (τρυγώντας τα βαθιά) …».

Η παραπάνω «Οφθαλμογραφία» ανοίγει το δρόμο για τα «Επιτάφια», που η νοσταλγία της μάνας που έφυγε τελειώνει με την επιθυμία: «Μ’ αφής ιδεογράμματα / ώ! Να γινότανε / μες το λευκό / αλάθητα / να σε καλλιγραφήσω».

Με «Λύρα εφτάχορδη» ο ποιητής τραγουδά: «Μπαλάντες πνοής / αιωνίζουν του Σφυγμού / τ’ αναστάσιμα» και στον «Κεραμεικό», «…στις στήλες / και τα λείψανα των τάφων», αποκαλύπτει ότι «…τις χοές της Σκιάς / ή της σάρκας το τίμημα / μυστικά μελετάμε». Χρειάζονται όμως «Πανοπλίες» γιατί «…της Λύπης τον στερνό τον συνοδό / …δεν γίνεται / καλότυχα / με σώμα νάρκης πληκτικό / ή με άρνησης Σιωπή / να τον παραπλανήσεις». Στις «Ψηφίδες στην πλατεία Σολωμού», «…του νησιού μελετά / και της σάρκας τα χάσματα» και μας θυμίζει, υποθέτω, τη Ζάκυνθο «Μόνιμο στέκι μοναχών / για της Ανάγκης το συλλείτουργο - / και των πιστών που δεν μπορούν / περ’ απ’ το δέρμα ν’ αγαπήσουν». Άλλωστε έτσι είναι παντού. Η λογοτεχνική γεωγραφία σώζει τους τόπους και η ερημία των πόλεων σπάει από «Πινελιές» ανθρώπων που έζησαν ή ζουν την ομορφιά. Αυτοί μπορούν ακόμη και ασώματοι, όπως η ζωγράφος φίλη του ποιητή: «…με πινελιές της άνοιξης / να ζωγραφίσεις για πνοές / τα όνειρα της εφηβείας / ή να χαράξεις της αυγής / σελίδες σαν ακουαρέλες». Με τον τρόπο αυτό φωταγωγείται η λιγότερο θεατή πλευρά της πραγματικότητας και ο καθένας δείχνει κάτι καλό που έχει πάνω του, φανερώνοντας «…της γέννας ή της πλάσης μια Ανάσταση».

Από την «Επι-στροφή στον Άγιο Λύπιο» και «Με τη μάσκα του θανάτου αθώρητη / και τη Θωπεία αισθητή /φτάνεις νωρίς και σήμερα / …/ στην πόρτα της Υφαντουργείων - / …/ στην διαδρομή της Γκιόστρας / με κρίνου Ιππότες λιγοστούς / και περισσούς τους εκπεσόντες - / σ’ ευχής κονταροχτύπημα / για του καλού το δαχτυλίδι» και αναζητάς «- Φυγής κλειδιά σ’ εσώθυρες …» στα «Φάσματα». Κλειδιά που μάλλον τα βρίσκει κανείς στις «Χαραγές στο Άγιον Όρος» που ως «Άχραντος δείκτης / χρυσώνει το πράσινο / μες στο γαλάζιο…», περιβάλλοντας λέξεις μυστικές όπως η χαρμολύπη, η παραμυθία, ο Κήπος, η Άσκηση, η Άφεση, ο Παράδεισος, περίκλειστο φως, η σάρκα, η Αγρύπνια, το θαύμα, η ανάβαση, η Ζωή. Μα η «Αναζήτηση» για τον ποιητή δεν τελειώνει εδώ. «…σαν σώμα σταύρωσης το ποίημα;» ερωτά και οδηγείται στο «Περιβόλι», όπου καλεί τον Ο. Ελύτη: «-Έλα/ κατέβα τώρα, Ποιητή, και πες / σ’ αυτό το χάσμα της Ντροπής τι βλέπεις;» ξεδιπλώνοντας μια έντονη κοινωνική κριτική, έντονα επίκαιρη και δεικτική για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.

Το βιβλίο τελειώνει με ένα πρωτότυπο βιογραφικό («Σαν άλλο βιογραφικό»). Σε στίχους μάς αποκαλύπτει την παρουσία του στο χρόνο από την στιγμή της γεννήσεως μέχρι σήμερα και την τραγική επίγνωση του θανάτου που περιμένει. Στα υστερόγραφα 1, 2 και 3 τολμά να τα βάλει με βεβαιότητες: «Κατηχητές πικροί κι ανύποπτοι/ …. / για τις φωτιές ποιας κόλασης μιλούν / και για φτερά ποιου παραδείσου;». «- Έε! Μάνα, Φύση ή Θεέ:…» θρηνεί δυνατά και καταλήγει: «Τέλος του κύκλου τη στροφή - / …/ σμίγεις μ’ αυγής κελαηδητό / της σύλληψης το κλάμα».

Ο Δ. Σέρρας στάθηκε για μένα αποκάλυψη. Ίσως γιατί μαζί με τον Γ. Παυλόπουλο μού κάνουν την γειτονιά καλύτερη και με γεμίζουν εικόνες ενός κόσμου που λίγοι μπορούν να επισκεφτούν. Είναι και αυτός από τους ελάχιστους μεταφραστές των «σκιών», τους ταξιδιώτες της νύχτας και τους ατρόμητους καβαλάρηδες του Λίβα του νότου που, όταν φυσά, μάς σκονίζει με τα χαιρετίσματα του αιώνιου τόπου της σιωπής και της ερήμου. Αν συνυπολογίσουμε δε στο ποιητικό του έργο και το σπουδαίο κατόρθωμα της επί σειρά ετών έκδοσης των Επτανησιακών Φύλλων, τότε να μου επιτρέψετε να σταθώ με σεβασμό και αγάπη απέναντι σε έναν αληθινό εκπρόσωπο της ζακυνθινής και όχι μόνο λογιοσύνης.

για την κριτική ανάγνωση
Δ. Γ. Μαγριπλής
Δρ. Κοινωνιολογίας – Λογοτέχνης
--------------------------------
[1] Δ. Ν. Μουσμούτης (επιμ.), Δέκα Γραφές για τον Διονύση Σέρρα και την ποίησή του, Ραπόρτο, Ζάκυνθος 2006.

Γνωριμία με τους νεόφυτους Χριστιανούς στα Νησιά Φίτζι

Ο ευαγγελικός λόγος σπείρεται ολοένα παντού ανά τον κόσμο, οι δε ορθόδοξες εκκλησίες, δειλά αλλά στέρεα, ορθώνουν τον Σταυρό του Χριστού όπου δει, αναδεικνύοντας έτσι τη θεία Χάρη και Χαρά ως μόνη ευθεία οδό, η οποία μπορεί στις μέρες μας να ξαναοδηγήσει τον άνθρωπο στην ανθρωπιά του!

Το σημερινό μας νοερό ταξίδι περνά από τη Νέα Ζηλανδία και την εκεί Ορθόδοξη Μητρόπολη, όπου τα τελευταία χρόνια προΐσταται ένας αφοσιωμένος ιεραπόστολος, ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος (κατά κόσμον Αδαμάντιος Τσούκος) από τη Ρόδο. Άνθρωπος μεγάλης επιμονής και υπομονής, βαθιάς πνευματικότητας, ταπείνωσης και ειλικρίνειας, όπως μαρτυρούν όσοι τον γνωρίζουν, προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει την Αλήθεια της Πίστης, εκεί στο τέρμα του Κόσμου όπου τάχτηκε επί σκοπόν.

Εάν δεν το γνωρίζετε, Σάς πληροφορούμε ότι στη Μητρόπολη Νέας Ζηλανδίας (που ανήκει -σημειωτέον- στο Οικουμενικό Πατριαρχείο) υπάγονται, εκτός από το κράτος της Νέας Ζηλανδίας, τα νησιά - κράτη Fiji, Tonga και Samoa του Νοτίου Ειρηνικού μαζί με τα τριγύρω μικρότερα νησιωτικά συμπλέγματα. Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος δραστηριοποιείται στα νησιά Fiji (σύμπλεγμα 300 νησιών με 800.000 κατοίκους), όπου -ως φαίνεται- βρέθηκε γόνιμο έδαφος για τη σπορά του θείου λόγου.

Τα βιντεάκια που ακολουθούν, δημοσιευμένα πρόσφατα στο YouTube από τους συνεργάτες του Γέροντα Ιεραποστόλου Αμφιλοχίου, αποδίδουν -θεωρούμε- τον σφυγμό του αγώνα και τη χαρά της νέας αυτής σποράς, απ'  όπου αναμένουμε εύχυμους καρπούς. Παρακολουθήστε τα κι αισθανθήτε (αν έχετε αρμόδια ακοή) τη μυστική πνοή του Πνεύματος να οιακίζει τα νερά της Ιστορίας!






Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Αναστήλωση των Εικόνων και στο Χονγκ Κονγκ








Με λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάστηκε χθες η Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Χονγκ Κονγκ. Πλήθος πιστών, διαφόρων Εθνικοτήτων, κατέκλυσε τόν Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά και συμμετείχαν ενεργά στην τέλεση των Ακολουθιών αφού έψαλαν τους ύμνους της Εορτής σε διάφορες γλώσσες.

Των ιερών Ακολουθιών προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος, ο οποίος προ της λιτανεύσεως των ιερών Εικόνων αναφέρθηκε στο ιστορικό της Εορτής, στην διδασκαλία της Εκκλησίας μας για τις ιερές εικόνες και την ιδιαίτερη σημασία της εορτής για την ιεραποστολική παρουσία της Ιεράς Μητροπόλεως Χονγκ Κονγκ και Απω Ανατολής στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Στις ιερές Ακολουθίες συμμετείχαν και οι Προξενικές και Λιμενικές Αρχές της Ελλάδος στο Χονγκ Κονγκ καθώς και οι Προξενικές Αρχές άλλων Ορθοδόξων Χωρών.

Σημειώνουμε ότι η Ιερά Μητρόπολις Χονγκ Κονγκ και Άπω Ανατολής ιδρύθηκε με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου το έτος 1996 και παρά τις ποικίλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει, εργάζεται ιεραποστολικά σε 23 χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, έχοντας ιδρύσει 45 Ορθόδοξες Κοινότητες, στις οποίες διακονούν 32 Ορθόδοξοι Κληρικοί. Παράλληλα με το ιεραποστολικό έργο δραστηριοποιείται και στην φιλανθρωπία με την κατασκευή και λειτουργία Σχολείων, Κλινικών, Ορφανοτροφείου, Οικοτροφείων και πολλών άλλων Ιδρυμάτων και προγραμμάτων, πού αποτελούν μαρτυρία χριστιανικής ανιδιοτελούς αγάπης στούς «ελαχίστους αδελφούς» του Χριστού στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

"Διάλογος" άσπρου - μαύρου...

Αντιπροσωπευτικές δημιουργίες από τη μακρόχρονη χαρακτική διαδρομή της Αριας Κομιανού περιλαμβάνει η έκθεση, που εγκαινιάζεται στις 25/2 (8 μ.μ.) στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα. Μία ξεχωριστή παρουσίαση, στην οποία εκτός από τα έργα εκτίθενται και αρκετές ξύλινες μήτρες, «έργα τέχνης από μόνες τους», όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης Μαρίνα Μπλιάτσου, που «στέκουν περήφανες, σιωπηλές, πλημμυρισμένες από έντονα συναισθήματα...». «Κυρίαρχο ρόλο παίζει ο διάλογος του άσπρου και του μαύρου», συνεχίζει, «του κενού και του γεμάτου, του φωτός και του σκότους. Το κόκκινο χρώμα άλλοτε εμφανίζεται σαν λεπτομέρεια και άλλοτε κατακλύζει όλη την επιφάνεια. Συμβολικός ο ρόλος των χρωμάτων, όπως επίσης και των θεμάτων που εμφανίζονται συχνά, το βάζο, το μπουκάλι, το φύλλο, το πουλί, η γυναικεία μορφή. Ποτέ δεν πέφτει στην παγίδα της επανάληψης. Κάθε φορά οι μορφές αναλαμβάνουν μοναδικό ρόλο χρησιμοποιώντας διαφορετικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα ρόλο γεμάτο συμβολισμούς, συναισθήματα, σκέψεις... Σημαντική ενότητα της δουλειάς της, οι προσωπογραφίες της. Καταφέρνει με αφαιρετικό τρόπο και μέσα από την εναλλαγή του άσπρου - μαύρου να αποδώσει την ιδιότητα του κάθε προσώπου, τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του και ίσως σκέψεις του και συναισθήματα».

Η Αρια Κομιανού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική, Τέχνη του βιβλίου και Τυπογραφία με δάσκαλο τον Κώστα Γραμματόπουλο στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει το έργο της σε 25 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Ζάκυνθο, Γερμανία, Βοσνία, κ.α.), ενώ συμμετείχε σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις, οι περισσότερες διεθνείς. Για την τέχνη της έχει διακριθεί πολλές φορές, λαμβάνοντας βραβεία και επαίνους. Ανάμεσά τους οι: Ετήσια Διεθνής Εκθεση Χαρακτών στο Κιότο της Ιαπωνίας, Ετήσια Διεθνής Εκθεση Χαρακτών στη Στοκχόλμη, Διεθνής Μπιενάλε Χαρακτικής στην Ταϊπέι, Διεθνής Εκθεση Καλών Τεχνών στην Ουκρανία, κ.ά.

Στην εικαστική της πορεία έχει διδάξει χαρακτική και γραφικές τέχνες, έχει δημοσιεύσει άρθρα της, έχει αναλάβει την εικονογράφηση πολλών βιβλίων. Επιπλέον, το 1995 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που περιέχει όλη τη μέχρι τότε δουλειά της και τις κριτικές πάνω σε αυτή. Εργα της έχουν γίνει εξώφυλλα σε περιοδικά και βιβλία, ενώ συμμετείχε σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές για την τέχνη. Η Αρια Κομιανού είναι ιδρυτικό μέλος της Ενωσης Ελλήνων Χαρακτών, μέλος του ΕΕΤΕ, του Συλλόγου Αποφοίτων της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, της Διεθνούς Ενωσης Χαρακτών KIWA στην Ιαπωνία και του Διεθνούς Καλλιτεχνικού Συνδέσμου Art Addiction στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Την τωρινή της έκθεση - που θα διαρκέσει μέχρι τις 11/4 - θα παρουσιάσει ο αναπλ. καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Θάνος Χρήστου.
Η. Μ.

Οι "Μικρές Χαρές" ("Small Pleasures") του Κωνσταντίνου Πιλάβιου



Σε μια πολύ παλαιότερη δημοσίευσή μας Σάς παρουσιάσαμε την εκπληκτική ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου "What is that?" (παραγωγής 2007), που μπορείτε να ξαναδείτε εδώ.

Σήμερα Σάς παρουσιάζουμε μια νεότερη ταινία του ίδιου σκηνοθέτη, παραγωγής 2008, με τίτλο "Μικρές Χαρές", την οποία μάς προτείνει η φίλη του πολυπεριοδικού μας Εύα Τσιμιακάκη. Στο σύντομο αυτό φιλμάκι (ολοκληρωμένη πάντως ταινία) παρουσιάζονται οι μικρές (αμελητέες για τους πολλούς απολαύσεις) του Ευτύχη, ο οποίος κάποια στιγμή αναγκάστηκε να δει τα πράγματα της ζωής με... άλλα μάτια. Σάς προ(σ)καλώ να την παρακολουθήσετε με προσοχή. Είναι άλλωστε διάρκειας 5΄17΄΄ μόλις.


Once upon a time in a country far far away a boy lived, very different from all the others. His name was Eftichis. Everything ran smoothly in his life until one day, many many years ago an incident made him see life from a different perspective. And suddenly, a big secret was revealed.

Cast: Lefteris Eleftheriou, Evgenia Deliali. Narrated by: Makis Revmatas. Directed by: Constantin Pilavios. Written by: Despina Ladi.

"Φεγγίτες μπαλκονόπορτες προς την ογδόη μέρα τα κονίσματα"


Θεωρία της Εικόνας


[Το ποιητικό αυτό σύνθεμα δημοσιεύεται ως μικρή αναφορά στις ορθόδοξες Εικόνες, των οποίων γιορτάζουμε σήμερα (Α΄ Κυριακή των Νηστειών) την αναστήλωση και τον θρίαμβο. Αποτελεί μιαν απόπειρα ποιητικής θεολόγησης του κόσμου που αποδίδεται πάνω στο ξύλο τους. Προέρχεται από την ποιητική συλλογή: π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ο αρχαίος Αγροφύλαξ, εκδ. Γαβριηλίδης 2007, σσ. 7-18]
 
α΄
Μια ζωή στη μειονότητα
με σώμα
ή χωρίς.

β΄
Άνθρακας αναμμένος οι αγάπες μου
ψαχνό και χρώματα
στο κοχύλι των συμπτώσεων
του μηδενός εξαιρουμένου

όλα προφίλ
γιατί δεν ήρθε η ώρα.

γ΄
Με σάρκα ξηραμένη
πόρους ανέξοδους
σπόρους δε βρίσκουν τα πουλιά
και σου τσιμπούν τα δάκρυα.

δ΄
Ό,τι γίνει
στο fresco:

Σαρκώματα
ουλές
αυγές
τα υφάσματα πάνω απ’ τα κτίρια
η κορδέλα στα μαλλιά των Αγγέλων.

Ό,τι γίνει
στο fresco
και κατά μέτωπο.

ε΄
Τους κρότους ν’ αποδίδεις μ’ εχεμύθεια
κλωνί κλωνί την Καρτερία
στην Παναγία του Χάρου

το θάρρος δεν σε σώζει πια
κανένα στίλβωμα.

στ΄
Φεγγίτες
μπαλκονόπορτες
προς την ογδόη μέρα
τα κονίσματα

απ’ τη στηθαία οδύνη του Φαγιούμ
ως τη φιλοξενία του Ρουμπλιόφ
την ευρύχωρη
μα και τα διάφανα σπιτάκια
ή τον Ωκεανό
δια χειρός του Γιαννάκη μου
και των άλλων νηπίων.

ζ΄
Στο πρωτόκτιστο δέρμα δώσε προσοχή
στο ρούχο της γυμνότητας
και πώς
φύλλο το φύλλο
αναδιπλώνεται ο καημός
προς τη Συμμόρφωση.

η΄
Την ανοιχτή παλάμη έχε κατά νου
και τι επιφέρει

να διακρίνονται καλά οι σφυγμοί
και τα διλήμματα.

θ΄
Βρες τ’ αντικλείδια του Πανσέληνου
αρμόδια της εκλείψεως ματογυάλια:

Όλα στέκονται σα να τρέχουν
ενυπνιάζονται
σα νάχουν εκδημήσει προ πολλού
τα πόδια πλένουν αγαπητικώ τω τρόπω
τα χέρια σα να νοσταλγούν
το γεφύρι περνούν ανυποψίαστα
και ιππεύουν τα δελφίνια σαν τον Ποταμό.

ι΄
Συνήθως εόρταζε των Φώτων
ως Θεοφάνης

έκτοτε όμως
κάθε που ονοματίζονται τα μετέωρα ζώα
ή επιτιμώνται αγέρηδες ατίθασοι
κάθε που οι Έλληνες Φιλόσοφοι
βαριούνται την ορθοστασία του εξωνάρθηκα
και κάθονται δειλά-δειλά
στα τελευταία στασίδια.

(Α΄ εξάμηνο 2003)

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Νέα Μέλη στον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός"

Ο Φιλολογικός Σύλλογος "Παρνασσός" μάς ενημερώνει για δύο σημαντικές στιγμές του, συγκεκριμένα για δύο υποδοχές μελών του, ενός Αντεπιστέλλοντος κι ενός Επιτίμου, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν στις επόμενες ημέρες:

Α) Την Παρασκευή, 26 Φεβρουαρίου, στις 7 μ.μ., (Αίθουσα Κ. Παλαμά), θα γίνει η υποδοχή του Δρ Φιλολογίας Paweł Krupka, Καθηγητή Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και Διπλωμάτη, ως Αντεπιστέλλοντος Μέλους.

Η παρουσίαση του έργου του θα γίνει από τον λογοτέχνη - κριτικό Γεώργιο Πετρόπουλο. Ο ίδιος ο τιμώμενος θα ομιλήσει με θέμα: "Η κοινωνική αποδοχή των ποιητικών ρευμάτων στην Ελλάδα".

Ευκαιρίας δοθείσης, μπορείτε ν' αναγνώσετε μια μελέτη του Paweł Krupka, με θέμα "Τα Ελληνικά Γράμματα στην Πολωνία", κάνοντας κλικ εδώ.

Β) Την Παρασκευή, 5 Μαρτίου, στις 7 μ.μ., θα γίνει η υποδοχή του κ. Antonio Fusco του Πανεπιστημίου Cassino, ως Επιτίμου Μέλους του "Παρνασσού".

Το έργο του τιμώμενου θα παρουσιάσει στο κοινό η Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης Αναστασία-Βαλεντίνη Ρήγα. Τέλος ο τιμώμενος θα αναπτύξει το θέμα: "Αντιγόνη, Ιφιγένεια και Βάκχαι. Ψυχολογική ανάλυση των χαρακτήρων". 

Μελωδίες Μητρόπουλου και Χρήστου στο Μέγαρο Μουσικής

Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μόλις μάς έφερε μιαν πολύ ενδιαφέρουσα ενημέρωση από το Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου, την οποία σπεύδουμε να Σάς κάνουμε γνωστή:

Το 2010 αποτελεί, ως γνωστό, πολλαπλή επετειακή χρονιά για την ελληνική μουσική πρωτοπορία, αφού συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου, 40 χρόνια από τον πρόωρο χαμό του Γιάννη Χρήστου, 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου και 75 από τη γέννηση του Θόδωρου Αντωνίου. Αυτονόητο είναι ότι στο πλαίσιο των παραπάνω επετείων το Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχο και για τον λόγο αυτό έχει ήδη δρομολογήσει διάφορες δράσεις.

Με μεγάλη χαρά, λοιπόν, σας ανακοινώνουμε την πρώτη από αυτές. Πρόκειται για μια συναυλία στην οποία θα παρουσιαστούν και οι 14 Invenzioni του Δημήτρη Μητρόπουλου σε ποίηση Κωνστατίνου Καβάφη, καθώς και τα θρυλικά 6 Τραγούδια του Γιάννη Χρήστου σε ποίηση T. S. Eliot. Ο Μητρόπουλος, εκτός από διάσημος μαέστρος, υπήρξε πρωτοπόρος συνθέτης και εισηγητής του μουσικού μοντερνισμού στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Ο Χρήστου με τη σειρά του αναδείχθηκε σε πρωτεργάτη της μεταπολεμικής μουσικής πρωτοπορίας.

Οι Invenzioni του Μητρόπουλου, που προκάλεσαν σκάνδαλο κατά την πρώτη δημόσια εκτέλεσή τους στην Αθήνα το 1927, παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην αποκατεστημένη ολοκληρωμένη μορφή τους, σε επιμέλεια Γιάννη Σαμπροβαλάκη και Χάρη Ξανθουδάκη, και τα Τραγούδια του Χρήστου στην αυθεντική τους εκδοχή για φωνή και πιάνο. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με το Πρελούδιο και Φούγκα σε ρε, για δύο πιάνα, του Χρήστου και το κομμάτι για πιάνο Beatrice του Μητρόπουλου.

Η συναυλία συνδιοργανώνεται από τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και πρόκειται να πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 20.30 στην Αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Σολίστ θα είναι η μεσόφωνος Αγγελική Καθαρίου και ο πιανίστας Θοδωρής Τζοβανάκης. Έκτακτη συμμετοχή: Νίκος Κυριόσογλου (πιάνο).

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με τη συνδρομή της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και της κ. Σάντρας Χρήστου.

Τιμές Εισιτηρίων: 20€,12€, 5€ φοιτητικό. Πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: Βασ Σοφίας και Κόκκαλη , τηλ. 2107222333 και 2107222333.

"Ο ύμνος των ταυρομαχητών" της Εύας Τσιμιακάκη

Ο φίλος εικαστικός Διονύσης Πάλμας είχε την καλότητα να μού αποστείλει αυτές τις μέρες ένα καλαίσθητο βιβλίο, του οποίου έκαμε την εικονογράφηση. Είναι το παιδικό βιβλίο της Εύας Τσιμιακάκη "Ο ύμνος των ταυρομαχητών", που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κέδρος τον Δεκέμβριο του 2008. Μια παιδική ιστορία, που ασχολείται με προβλήματα μεγαλίστικα, τα οποία μάλιστα ταλαιπωρούν ολόκληρες κοινωνίες.

Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Ιδού το στόρι σε αδρές γραμμές:

Στην επικράτεια των αγελάδων, την όμορφη Λιβαδοχώρα, το κάλλος και η ισχύς θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ για την επιτυχία. Οι αδύνατες και αδύναμες αγελάδες έχουν μεγάλο πρόβλημα περιθωριοποίησής τους. Αν, παράλληλα, υπάρχει ταύρος μειονεκτικός, το ίδιο... Η Καλλιρρόη, που είναι μια ισχνή αγελαδίτσα, δυσκολεύεται ως εκ τούτου να βρει σύντροφο, ώσπου κάποτε ερωτεύεται τον πρωταθλητή της αρένας, τον Πολύκαρπο. Πώς θα τον κάμει όμως να την προσέξει και να την αγαπήσει; Μήπως και ο Πολύκαρπος κρύβει κάποιο σκοτεινό μυστικό για την διάσημη επιτυχία του; 

Είναι κανείς που δεν αναγνωρίζει πίσω από την παιδική ιστορία, πρόσωπα και καταστάσεις του σύγχρονου δημόσιου βίου και που ωθούν ουρές νέων ανθρώπων είτε στους ψυχολόγους, είτε στην αυτοκαταστροφή;

Οι διαρκείς και ψυχωτικές δίαιτες, αλλά και η μάστιγα του ντόπινγκ θίγονται -φιλικώ τω τρόπω- σε τούτο το ευφρόσυνο παραμύθι. Με τρόπο εύληπτο μιλά για κακοφορμισμένα πονίδια του σύγχρονου πολιτισμού. Το μήνυμα που εκπέμπεται: Αγαπάμε επειδή εκτιμάμε τις κρύφιες προσωπικές δυνάμεις που κρύβονται στην ψυχή ενός εκάστου, δίχως να επιδιώκουμε το επίπλαστο κάλλος και την δυσώδη ισχύ που απανθρωπίζει τον άνθρωπο.

Θερμά συγχαρητήρια στην αγαπητή συγγραφέα και νομικό Εύα Τσιμιακάκη, η οποία μόχθησε για τ' όμορφο αποτέλεσμα των Ταυρομαχητών της, αλλά και στον ζωγράφο Διονύση Πάλμα για την εκφραστικότητα των πλούσιων παραστάσεών του! Καλή συνέχεια επί παντός!
π.Π.Κ.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails