ΣΙΩΠΗΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ
Μνήμη Νιόνιου Μελίτα (18.2.1932-20.11.2018)
Ι
Τώρα λιγότεροι
εκεί
στης συντροφιάς μας το τραπέζι
εσένα πάλι περιμένουμε
κάθε Τετάρτη για καφέ της χαρμονής
και κάθε Σάββατο για του σφυγμού την τέρψη-
έτσι
ν' αρχίσει με το γέλιο
της παρέας η γιορτή
κι ώς το τέλος τής ανάσας η πληγή
σαν παραίσθηση να σβήσει.
ΙΙ
Τώρα λιγότεροι
κ' εδώ
-στης απουσίας τον μονόδρομο
ή στης πορείας το κενό-
εσένα όλοι περιμένουμε
σιγά-σιγά να κατεβείς
απ' τις σκιές τής Φιλικών
στη λάμψη της Πλατείας
για νόστου πλάση να μιλήσουμε
στη διάλεκτο της αντοχής-
μ' άνθη του λόγου κλείνοντας
τα χάσματα της ουτοπίας.
ΙΙΙ
Κι αν κάνεις μαύρο το λευκό
-με την εικόνα σου ολόφωτη-
στην πύλη της αυγής θα σ' ανταμώνουμε
να ιστορείς τ' αλλοτινά
-κρατώντας τα ιδανικά πάντα στην ίδια θέση-
ή με πνοής ντοπιολαλιά
στο Ψήλωμα να συνωδείς
τα "Χαίρε!" της Χρυσοπηγής
και της Φανερωμένης.
IV
Στον "Κόκκινο Βράχο" να 'ρχεσαι
για τη συνάντηση των φίλων-
θύρες ν' ανοίγεις με της Μνήμης τα κλειδιά
γι' αφές γαλήνης να κερνάς τα σωθικά
και στο κουίζ της Γνώσης να μετέχεις-
με της φυγής το άδηλο "ΓΙΑΤΙ;"
(βαθιά στο δάκρυ της σιωπής)
πάντ' αναπάντητο να μένει.
Διονύσης Σέρρας
Νοέμβρης 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου