Μία μικρή παρέμβαση και με την άδειά σου,
να σπείρω δύο πράματα, στ’ αμπελοχώραφά σου.
Στα «Χόντα» -όπως λέγεται- βρίσκεται η αγροικία,
σε φύση άγρια κι ήμερη, όμορφη και γλυκεία.
Βλέπω στην πόρτα αριστερά, σκάλισμα στο λιθάρι,
χίλια οκτακόσια εξήντα εφτά, το χρόνο να μοστράρει.
Βλέπω και τα τρικάταρτα, σημαιοστολισμένα,
μάλλον δεν ταξιδεύουνε, μα είναι αραγμένα.
Μήπως ο καλλιτέχνης μας, κατέβηκε στη Χώρα,
σαν γιόρταζαν την Ένωση κτίρια κι ιστιοφόρα;
να σπείρω δύο πράματα, στ’ αμπελοχώραφά σου.
Στα «Χόντα» -όπως λέγεται- βρίσκεται η αγροικία,
σε φύση άγρια κι ήμερη, όμορφη και γλυκεία.
Βλέπω στην πόρτα αριστερά, σκάλισμα στο λιθάρι,
χίλια οκτακόσια εξήντα εφτά, το χρόνο να μοστράρει.
Βλέπω και τα τρικάταρτα, σημαιοστολισμένα,
μάλλον δεν ταξιδεύουνε, μα είναι αραγμένα.
Μήπως ο καλλιτέχνης μας, κατέβηκε στη Χώρα,
σαν γιόρταζαν την Ένωση κτίρια κι ιστιοφόρα;
Δύ-στιχος
[Το ανωτέρω ποίημα απεστάλη στο πολυπεριοδικό μας, με αφορμή την παρουσίαση της συνεργάτριάς μας Μαρίας Σιδηροκαστρίτη-Κοντονή, με θέμα "Μια ζωγραφιστή αγροικία στο ορεινό χωριό Εξωχώρα Ζακύνθου". Ευχαριστούμε θερμά τον φίλο Δύ-στιχο, που εποίησε τόσο όμορφο σχόλιο!]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου