Ποίημα του Διονύση Σέρρα για τον εικαστικό Διονύση Παπαδάτο (23.6.2016)

ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ 

Στον Ζακυνθινό εικαστικό καλλιτέχνη   Δ ι ο ν ύ σ η   Π α π α δ ά τ ο  (1937-23.6.2016), 
για τους τρεις μήνες από την άδικη "φυγή" του 

Ι

ΜΑΥΡΟ το σήμα 

στης πορείας την αυγή 

-από την έξοδο της διαδρομής 

ώς το αδιέξοδο της πτώσης- 

Κι όμως 

αργά γυρίζεις (γνώριμος) 

πάλι στο ξέφωτο της Κρύπτης 

για της Φιλίας τη γιορτή - 

σαν της ανάγκης ή της πάλης νικητής 

με του χρωστήρα τα μιλήματα 

και με του Λόγου τις αφές 

ηδύχαρα να μας καλωσορίσεις. 

ΙΙ 

ΠΑΝΤΑ στο φως κοιτάς ορθά- 

νοιχτη την είσοδο της διαφυγής - 

φτάνεις κατάπληκτος στη γη της χαρμονής 

και πριν του Τέλους τη στιγμή 

-όπως ξορκίζεις της βοήθειας το κενό- 

το τραύμα του αυχένα σε λυγίζει. 

ΙΙΙ 

Και μεσ'  στης Νύχτας τη σιωπή μονολογείς 

για σώματα και χρώματα -ή για την ουτοπία- 

με κρίσεις άρνησης ή ρήξης 

για του αγώνα την τροπή 

σαν διώχτης Λύπης 

μέχρι τ'  άκρα τριγυρίζεις - 

της αντοχής ή της ακμής τα σύμβολα 

με ίριδας χροιές ιχνογραφείς 

και τα κλειδιά της Σπείρας σου 

για δείχτες διάβασης αφήνεις - 

έτσι 

της πλάσης η ασώματη πνοή 

να φέγγει σαν του όνειρου κερί 

χωρίς ο κύκλος της Ανάμνησης να κλείνει. 

Διονύσης Σέρρας 

Σεπτέμβρης 2016