ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΑΧΝΗ
Περίμενα δέντρα να ιδώ
καρπούς
ευωχίες
και τά 'χε όλα καταπιεί ο σεισμός της Λήθης.
Ξεπνεωμένο καλοκαίρι Αράχνη
μού 'χε στήσει δίχτυ
μα το ξέρω καλά
Άγγελος αυστηρότατος κάνει τον νεωκόρο εδώ
πλέκει βαγιά ως είθισται
τ' αλογάκια
τους ήλιους
μοιράζει τ' αυγοκούλουρο στη γειτονιά
μαδάει δάφνες
ή στο καμπαναριό μετά
καρτερεί εναγωνίως μεσάνυχτα
να ξεχηρέψει τις καμπάνες
και το πρωί
Αράχνη πάλι ο Άγγελος
απλώνει δίχτυ ολόγυρα
να δυσκολέψει τους περίεργους
κι ας τά 'χουν όλα καταπιεί ο Σεισμός και η Λήθη.
6 σχόλια:
¨ΠΑΝΑΓΟΥΛΑ.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΑΣΤΙΟ ΝΕΡΑΝΤΖΟΥΛΕΣ, ΜΕΤΟΧΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΡΟΦΑΔΩΝ˙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ ΑΠΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 1953.¨
ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ» ΑΘΗΝΑ, 1967
Η ΠΑΝΑΓΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΤΥΧΟΣ.
ΟΙ ¨ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ¨ ΤΟΥ ΚΟΝΟΜΟΥ;
Φίλε Vertzak,
"Αράχνη πάλι ο Άγγελος
απλώνει δίχτυ ολόγυρα
(...)
κι ας τά 'χουν όλα καταπιεί ο Σεισμός και η Λήθη."
Δες, τι κτίρια παντός ρυθμού και κραξίματος ξεφυτρώνουν παντού εκεί τριγύρω και θα καταλάβεις, ότι η Ποίηση λέει πάντα σκληρά πράγματα, με τον τρόπο της.
Τουλάχιστον η Ποίηση...
Ή, μάλλον, κι εσύ, προς τιμήν σου!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΑΣ, ΤΟΣΟ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟ ΟΣΟΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΥΝ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΟΥΣ ΠΡOΤOY ΧΑΘΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ
Συν-αδελφέ Διονύσιε,
σού οφείλω χάριτες για τα καλά λόγια.
Θεωρώ, ότι για τέτοιες περιπτώσεις οριστικού Χαμού, μόνον αυτή η γοητευτική σκληρότητα της Ποίησης απομένει ως δι-έξοδος, την οποίαν επισημαίνεις ευστοχότατα. Όπλο, το οποίο επιστράτευσα, αν θυμάσαι, και στα περί της καταστροφής της Αγίας Μαύρας κείμενά μου.
Να είσαι καλά!
Oi eikones sou einai poli seferikes. Sou to exo ksanapei afto. Oi aggeloi pou "ksetiligoun ton ourano" i anagogi se allous kosmous me aformi to stoxasmo pano se ereipia tou parelthontos, olo afto to skiniko tou seismou tis lithis...
@ Καλή μας Δοκησίσοφη,
ξανακαλωσήρθες. Μάς έλειψες.
Κάθε ερμηνεία επί της ποιήσεως είναι αποδεκτή. Αυτό, άλλωστε, σημαίνει Ποίηση: Το να δύναται ο καθείς, να συσκεφτεί ο ίδιος με τον εαυτό του, επί των θιγομένων. Έτσι απορρέει μια νεότερη δημιουργία!!!
Δημοσίευση σχολίου