ΠΑΙΔΙΟΝ ΦΥΣΙΚΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ. Οκτώ επιπλέον εκδοχές για τον Σολωμό [Ποίηση π. Παν. Καποδίστρια]

Διαμένει κεκλεισμένος εν τη οικία αυτού.

Ουδείς τον βλέπει...

Ερμάννος Λούντζης

α΄

Δεκαοχτούρες

δηλούν το δάκρυό σου

Διονύσιέ μου

γουργουρίσματα

πιτσουνιών ατίθασων

σε μαρτυράνε

κι όμως αντέχεις

στο λύκειο Μοναξιά

εσωτερικός

παιδί φυσικό

μιας ζωής παρένθετης

πανικόβλητο.

β΄

Άδικη δίκη

λογχίζει την ψυχή σου

έως θανάτου

ενώ μια Μάνα

πολυαγαπημένη

παραλογάει.

Μοίρα φθονερή

έρωτες και πειρασμοί

αυτοί κυρίως

σε λαχταρίζουν

γι' αυτό τέτοια Ποίηση

σκιαμαχούσα.

γ΄

Ματαιότητες

μες στα βαθιά νερά τους

σ' ανασυνθέτουν

ωραιότητες

την αγοραφοβία

σού επιτείνουν

καθώς ο ύπνος

κορφολογά το θάμβος

των ονείρων σου

και σήμα σώμα

ολιγαρκές κι ωραίο

ντύνεσαι πάντα.

δ΄

Τον πολύξερο

παριστάνει ο κόσμος.

Ω, και νάξερε

ότι χάραμα

σου λέει και τον ακούς

ο Κεραυνούχος

αυτός μονάχα

ρήματα και κρίματα

των πεπτωκότων

κι αν αφουγκρασθείς

την κάθοδο στον Άδη

να κάνει κρότο.

ε΄

Σκλαβιά διαρκή

με κομμένα ήπατα

προαισθάνεσαι

τη λευτεριά μας

ελευθεριότητα

μεταδοτική

επίμονο βράδυ

σε νυχτερίδα πόλη

κι αν ξημερώσει

(αν, σου λέω, αν)

αυγή δίχως δάχτυλα

και δαχτυλίδια.

στ΄

Οι καλοσύνες

στην κάμαρα του ήλιου

ασθενούν βαριά

βάλσαμο ψυχής

για την περίπτωσή σου

παλιά βερντέα.

Γυμνές οι μέρες

κι ο χρόνος βαρύθυμος

γλυκοκοιμούνται

βαθύ καλοκαίρι

(ας τ' ονομάσουμ' έτσι)

σε κλείνει εντός.

ζ΄

Και μπαινοβγαίνουν

σε ωδές αδιέξοδες

τα προβατάκια

διακονιαραίοι

οι νύχτες λαβωμένες

μ' όλα τους τ' άστρα

φίλοι φευγάτοι

ο Λάμπρος η Μαρία

θλίψες ομορφιές

δυσανάγνωστες

κ' εκείνο το Γεράκι

του κάτω κόσμου.

η΄

Ουδείς τον βλέπει...

Έρημος μες στα φώτα

και λιγωμένος

όλος μάρμαρο

τον τερατώδη βίο

υπαινίσσεται

ή την Αγάπη

πεταλούδα στη φωτιά

κυριακάτικα

ν' αποκαλύπτει

της απελπισίας μας

την οξύτητα.

(π. Παναγιώτης Καποδίστριας, 

Μπανάτο, 26.2-2.3.2007)

* Ο τίτλος του ποιήματος προέρχεται από τα ληξιαρχικά βιβλία της Αγίας Παρασκευής Ζακύνθου, που αφορά στη βάπτιση του Διονυσίου. Εκεί αναγραφόντουσαν τα εξής στοιχεία: "(1798) ιουνίου ε Εβαπτίσθη παιδίον αρσενικόν φυσικόν του Ευγενούς κυρίου Κόντε Νικολάου Σολομού και ονομάσθη παρά του αναδόχου αυτού Εκλαμπρωτάτου κυρίου Αντωνίου Καπνίση Διονύσιος". Βλ. Διονυσίου Σολωμού, Άπαντα, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1991, τ. 3 (Αλληλογραφία), Επιμέλεια - Μετάφραση - Σημειώσεις Λίνου Πολίτη, σ. 569. 

* Όλο το ποίημα προέρχεται από το Περιοδικό ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΑ ΦΥΛΛΑ 27 (2007) 111-114, τόμο αφιερωμένο στον Σολωμό, 150 χρόνια από τον θάνατό του.