Το να ξεφεύγει κανείς απ' τη βουή της καθημερινότητάς του, είναι πολύ σπουδαίο στις μέρες μας, οι οποίες χαρακτηρίζονται από στασιμότητα ή αγχώδεις αγωνίες κι άλλα παρόμοια ανθυγιεινά...
Έχουμε πολλές ομορφιές στον τόπο μας, αρκεί να πεισθούμε να βγούμε απ' το σπίτι και να φορέσουμε τα κατάλληλα μάτια, ώστε να δυνηθούμε να ιδούμε πίσω από τα φαινόμενα, αφουγκραζόμενοι ταυτόχρονα τις μυστικές φωνές των πραγμάτων, που θάλεγε και ο Φράνσις Πονζ.
Σήμερα προτείνουμε Κοιλιωμένο, ένα όμορφο ορεινό χωριό του Τζάντε μας, το oποίο επιμένει ακόμη σε όση γραφικότητα και γνησιότητα μπορεί να έχει απομείνει στην τουριστικόπληκτη γενέτειρά μας. Φωτογραφίες, λοιπόν, παράθυρα στην Ιστορία και στήν ψυχή μας.
Έχουμε πολλές ομορφιές στον τόπο μας, αρκεί να πεισθούμε να βγούμε απ' το σπίτι και να φορέσουμε τα κατάλληλα μάτια, ώστε να δυνηθούμε να ιδούμε πίσω από τα φαινόμενα, αφουγκραζόμενοι ταυτόχρονα τις μυστικές φωνές των πραγμάτων, που θάλεγε και ο Φράνσις Πονζ.
Σήμερα προτείνουμε Κοιλιωμένο, ένα όμορφο ορεινό χωριό του Τζάντε μας, το oποίο επιμένει ακόμη σε όση γραφικότητα και γνησιότητα μπορεί να έχει απομείνει στην τουριστικόπληκτη γενέτειρά μας. Φωτογραφίες, λοιπόν, παράθυρα στην Ιστορία και στήν ψυχή μας.
2 σχόλια:
Πριν λιγες μέρες είχα βάλει κι εγώ φωτό απο την εκκλησία του Κοιλιωμένου. Το αστείο είναι ότι έχω φωτογραφίσει ακριβώς το ίδιο πέτρινο εκκλησάκι και δεν το έχω ποστάρει ακόμα! Τι γίνεται; Βλέπουμε με την ίδια ματιά;
Είναι θέμα ευαισθησίας και αναζήτησης της ΑΛΛΗΣ και μυστικής σχέσης με τα πράγματα, που μάς περιβάλλουν. Ή, για να γελάσουμε κιόλας, ξέρεις την παροιμία για τα μεγάλα πνεύματα!... Χα, χα...
Δημοσίευση σχολίου