Πράγματι! Για να πετύχει μια γελοιογραφία, είναι -θεωρώ- απαραίτητο, ν' αγγίζει λυτρωτικά τις πικρότερες πτυχές της καθημερινότητας, αναδεικνύοντάς τες με χιούμορ, σάτιρα ή ό,τι άλλο μεταχειρίζεται η σπουδαία αυτή Τέχνη. Αυτό, άλλωστε, έπρατταν και οι γελωτοποιοί αλλοτινών καιρών. Προκαλούσαν τον γέλωτα, λέγοντας αλήθειες σκληρότατες έναντι ισχυρών και βασιλιάδων.
Μια από τις πιο καλές στιγμές πικρής γελοιογραφίας είναι αυτή που επιλέγουμε σήμερα. Προέρχεται από την Εφημερίδα Ελευθεροτυπία δια χειρός ΚΥΡ. Την αποδελτίωσα πριν από κάμποσους μήνες, διότι -όπως καταλαβαίνετε- με αφορούσε προσωπικά. Ξεχάστηκε στα χαρτιά μου, ώσπου προχθές ήρθε ξανά στη επιφάνεια, για να θυμίζει και να υπενθυμίζει πράγματα και πραγματικότητες.
Μια από τις πιο καλές στιγμές πικρής γελοιογραφίας είναι αυτή που επιλέγουμε σήμερα. Προέρχεται από την Εφημερίδα Ελευθεροτυπία δια χειρός ΚΥΡ. Την αποδελτίωσα πριν από κάμποσους μήνες, διότι -όπως καταλαβαίνετε- με αφορούσε προσωπικά. Ξεχάστηκε στα χαρτιά μου, ώσπου προχθές ήρθε ξανά στη επιφάνεια, για να θυμίζει και να υπενθυμίζει πράγματα και πραγματικότητες.
2 σχόλια:
Ο χρόνος είναι πάααααααααααρα πολύ επιεικής μαζί σου και ξέρω από που πηγάζει αυτό: από την εσωτερική σου ηρεμία. Οπότε, φύλλαξε πάλι τη γελοιογραφία κάπου και θυμήσου τη σε 5-10 χρόνια πάλι...
It's very kind of you, αλλά -αλίμονο- (κατά τους Λατίνους) duras veritas, sed veritas...
Δημοσίευση σχολίου