© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

Σχέδια και ξυλογραφίες δια χειρός Άριας Κομιανού

Η πολύ καλή μου φίλη Άρια Κομιανού, σπουδαία ζωγράφος και διάσημη χαράκτρια κυκλοφόρησε πρόσφατα σ' έναν καλαίσθητο και συλλεκτικό Τόμο ορισμένα από τα πλείστα όσα Πορτραίτα (σχέδια και ξυλογραφίες) που έχει δημιουργήσει, έχοντας δώσει δι' αυτού του τρόπου μιαν άλλη πνοή και χάρη στα πρόσωπα που αγαπητικά, στο εργαστήριό της, μεταχειρίστηκε.
Η Άρια είναι καλλιτέχνις φύσει και θέσει. Διεισδύει βαθιά στην ψυχή και αντλεί από εκεί άσπρο-μαύρο φως, το οποίο αφήνει πανεύοσμο ύστερα ν' αναφανεί μες από τις εκατοντάδες ξυλογραφίες της. Αυτό το εκ βαθέων φως (εντέλει θεϊκό) είναι που τής επιστρέφει χαρά και διάθεση για τη ζωή και την καθαρότητα των συναισθημάτων.
Η Άρια αγαπά τους πάντες και αγαπάται απ' τους πάντες. Είναι ένα μεγάλο παιδί. Βιώνει και (ως εκ τούτου) αποπνέει καλοσύνη, ευγένεια, αθωότητα!

Για το νέο, εντυπωμένο σε βιβλίο, έργο της και τον χαρακτικό της Κόσμο ήδη έχει κάμει παρουσίαση στο μπλογκ της η Δέσποινά μου.
Εγώ περιορίζομαι να θυμίσω, ότι, οποτεδήποτε χρειάστηκα δημιουργίες της για κάποιο μου βιβλίο, πάντοτε ανταποκρίθηκε μ' ευχαρίστηση περισσή, κάτι δυσεύρετο στην εποχή μας! Ας αφήσουμε, το ότι σε κάθε μεγάλη γιορτή λαμβάνω από ένα της πρωτότυπο χαρακτικό, ως δείγμα φιλίας και εκτίμησης! Για όλ' αυτά την ευγνωμονώ εσαεί, τής εύχομαι όλα τα Αίσια και τής ξαναχαρίζω μερικούς στίχους, που τής είχα παλιότερα αφιερώσει, δημοσιευμένους ήδη στο βιβλίο μου "Της αγάπης μέγας χορηγός" (σελ. 15 εξ.):


ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ

Της Άριας Κομιανού

Μεγάλο πένθος η Ομορφιά
πολύ μεγάλο πένθος
σου λέει ξάφνου
το και το
κι αρθρώνονται όλα ουδέτερα
κάτι σαν πρώιμο πρωί
ή
μιλημένο γιόμα.

Χαρτιά δακρύων προσανάμματα
φτερολογήματα του νου
η Ανάγκη εν πρώτοις

κι ονοματίζεις τα βιβλία παντεπίσημα
νιάτα που λες χαρακτικά
τα σύνεργα του πάθους οπωσδήποτε.

Τώρα
σκιαγμένα τα πουλιά
κουρνιάζουνε στης Άριας
ενώ το πάντιμο καφέ
κορτάρει με το μαύρο
κ' οι πέτρες λουλουδίζουνε.

Εδώ λιγώνει ο θάνατος
η Αγάπη ξυλουργείται
με τέχνην ειρηνόχυτη νικάς τα κατά κόσμον
σανίδες καλοθύμητες
σχεδόν σχεδίες
για πέρα.


(9-11.12.2000)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στην κ. Άρια Κομιανού. Είναι και πρώτη καλλιτέχνις. Πολλοί θα ήθελαν ένα πορτρέτο από τα χεράκια της!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails