Πρώτη ποιητική Τετάρτη στον Λόφο του Στράνη

Γράφει ο Βασίλης Μούτσιος
[Εφημερίδα ΗΜΕΡΑ ΤΣΗ ΖΑΚΥΘΟΣ, 13.7.2007, φ. 3089, σ. 10]

Μια από τις ελάχιστες ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, στα πλαίσια του εορτασμού για το έτος Διονυσίου Σολωμού - Ούγου Φώσκολο, πραγματοποιήθηκε από το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, προχθές το βράδυ, στο Λόφο του Στράνη. Όσοι βρέθηκαν εκεί, είχαν την δυνατότητα να απολαύσουν την πρωτότυπη επιστημονική ανακοίνωση του πρωτοπρεσβύτερου, π. Παναγιώτη Καποδίστρια, με θέμα “Ο Διονύσιος Σολωμός από την «κλειδωνότρουπα», ελλείψει των κατάλληλων κλειδιών”, ενώ ακολούθως η Διευθύντρια του Μουσείου, Κατερίνα Δεμέτη, αναφέρθηκε στο περιεχόμενο του έργου “Τελευταίες Επιστολές του Τζιάκοπο Όρτις” του Ούγου Φώσκολου, κάνοντας μία σκιαγράφηση της εποχής που γράφτηκε καθώς και στη σημασία του έργου, και ακολούθως, η ηθοποιός Τζένη Ρουσέα διάβασε αποσπάσματα από τις Τελευταίες επιστολές του Τζιάκοπο Όρτις του Ούγου Φώσκολου και συγκεκριμένα τις Επιστολές της 11ης, , 13ης , 16ης , 23ης και 28ης Οκτωβρίου 1797.

Στον χαιρετισμό του, ο Πρόεδρος του Μουσείου Ιωάννης Στεφ. Παπαδάτος ανέφερε:

“Το Μουσείο Σολωμού & Επιφανών Ζακυνθίων, τιμώντας τη διπλή επέτειο των 150 χρόνων από το θάνατο του Διονυσίου Σολωμού και των 180 χρόνων από το θάνατο του Ούγου Φώσκολου οργανώνει για τη φετινή χρονιά μια σειρά εκδηλώσεων. Η διπλή επέτειος εγκαινιάστηκε στις 18 Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων, και απόψε, συνεχίζοντας τις εκδηλώσεις, και πριν προχωρήσει στην ανάλυση του έργου τους μέσα από τις προγραμματισμένες ομιλίες ειδικών, που θα πραγματοποιηθούν το Φθινόπωρο, ξεκινά τον μήνα ανάγνωσης ποιητικών έργων, στον γεμάτο ιστορία και ομορφιά χώρο του Λόφου του Στράνη. Οι ποιητές που τιμάμε φέτος είχαν βαθιά συνείδηση για το ρόλο που παίζει η γλώσσα και το ύφος στην ποίηση, καθώς και για τις συνέπειες που είχε σ’ αυτήν, η λέξη. Μα κοντά σ’ αυτό γνώριζαν πως κάθε λόγος για την ποίηση οφείλει να είναι λόγος ποιητικός. Γιατί ο λόγος περί της ποιήσεως δεν μπορεί παρά να εδράζεται στην ίδια αγάπη των λέξεων πάνω στην οποία εδράζεται η ποίηση.

Με αυτή τη σκέψη το Μ.Σ.&Ε.Ζ., προσκαλεί έναν πολυβραβευμένο σύγχρονο Ζακυνθινό ποιητή, τον Πρωτοπρεσβύτερο Πατέρα Παναγιώτη Καποδίστρια, για να εγκαινιάσει την πρώτη ποιητική βραδιά του μήνα, και ο οποίος θα μας μιλήσει με θέμα: «Ο Διονύσιος Σολωμός από την «κλειδωνότρουπα», ελλείψει των κατάλληλων κλειδιών».

Στην συνέχεια η αγαπημένη Τζένη Ρουσέα, που μας κάνει την τιμή να είναι απόψε μαζί μας, θα διαβάσει αποσπάσματα από τις «Τελευταίες Επιστολές του Τζιάκοπο Όρτις» του Ούγου Φώσκολου. Γιατί Ηθοποιός δεν σημαίνει μόνο Ποιώ Ήθος. Ηθοποιός σημαίνει και μεταφέρω το Ήθος του Ποιητή.
Αυτό το Ήθος θα προσπαθήσουμε να αποκαλύψουμε τις τρεις ποιητικές βραδιές του Ιουλίου…”

Στη συνέχεια η Διευθύντρια του Μουσείου, Κατερίνα Δεμέτη, αναφέρθηκε στο περιεχόμενο του έργου “Τελευταίες Επιστολές του Τζιάκοπο Όρτις” του Ούγου Φώσκολου, κάνοντας μία σκιαγράφηση της εποχής που γράφτηκε, αλλά και της σημασίας του έργου αυτού για το σύνολο της εργογραφίας του Φώσκολου. Χαρακτηριστικά είπε:

“Οι τελευταίες επιστολές του Τζιάκοπο Όρτις είναι το πρώτο και ταυτόχρονα το πιο εκρηκτικό έργο του Φώσκολου, στο οποίο μπαίνουν οι βάσεις όλων των δραματικών και ρομαντικών στοιχείων, που στη συνέχεια θα χαρακτηρίσουν την ποιητική πορεία του. Στο έργο αυτό ο ιδεαλισμός συγκρούεται αμείλικτα με την πραγματικότητα, καθώς ο Φώσκολος προσωποποιεί τις αντιφάσεις της εποχής του, τις προσωπικές του εμπειρίες τα συναισθήματα και τα πάθη του, φτιάχνοντας τον Τζιάκοπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή του και οδηγώντας τον σιγά σιγά σε μια λυτρωτική αυτοκτονία, που θυμίζει πολύ τον Βέρθερο του Γκαίτε. Το έργο αρχίζει να δημοσιεύεται το 1798 σε μια ταραχώδη για την Ιταλία εποχή, όταν ο ποιητής βρίσκεται στη Μπολώνια. Το 1802 τελειώνει το έργο και τον Οκτώβριο πραγματοποιεί την πρώτη ολοκληρωμένη δημοσίευσή του, η οποία δημιούργησε θαυμασμό και αμηχανία στις παλαιότερες γενιές. Ο Τζιάκοπο Όρτις ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Σκοτώθηκε το Μάρτιο του 1796 σε ηλικία 23 χρονών. Ο Φόσκολος τον γνώρισε όταν ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Το α΄ μέρος του έργου είναι αφιερωμένο από τον Λορέντσο Αλντεράνι στον αναγνώστη. Αυτός είναι ο υποτιθέμενος μετά θάνατον παραλήπτης των επιστολών του Τζιάκοπο. Στο πρόσωπό του, κάποιοι αναγνώρισαν τον τραγωδιογράφο G.B. Niccoloni (1782-1861), που ως νέος υπήρξε στενότατος φίλος του Φόσκολο”.