"Νησί των γλυκών μυστικών και των γιορτών της καρδιάς" έχει ονομάσει το Τσιρίγο ο Μπωντλαίρ. Ανήκει (κατά τα ισχυριζόμενα) στα Επτάνησα, αλλά στην ουσία αιγαιοπελαγίζει. Με άλλα λόγια, στέκεται με το ένα πόδι στη Δύση και με το άλλο στην Ανατολή, δίχως να ξέρει, πού να γείρει.
Κάποιες επιπλέον φωτογραφίες αναρτώ εδώ για να ολοκληρωθεί το μικρό μας αφιέρωμα στα Κύθηρα, δίχως να μπορούμε να πούμε ότι τελειώσαμε μ' αυτό. Διότι αν πας μια φορά, επιστρέφεις, πάντα επιστρέφεις εκεί!...
Μια Ελληνίς Γοργόνα στ' ανοιχτά των Κυθήρων, δια χειρός Φρύνης Δρίζου. Το έργο, καμωμένο με μεράκι πάνω σ' ένα παλιόξυλο, κοσμεί τη βιβλιοθήκη μου.
Τουριστικό κατάστημα στο κεντρικό σοκάκι της Χώρας, με ζωγραφισμένη πρόσοψη και όμορφα ενθύμια εντός.
Η αναγεννησιακής επιρροής πρόσοψη της Μονής Οσίου Θεοδώρου.
Μια άλλη γραφική γωνιά της πιο πάνω Μονής.
Ταβερνάκι στην Πλατειά Άμμο, κοντά στον ανάλαφρο κυματισμό του Πελάγους.
Οικισμός τις, αφημένος νωχελικά στην πλαγιά του βουνού. Περιβάλλον και ατμόσφαιρα αιγαιοπελαγίτικη, αν και Επτάνησα.
3 σχόλια:
Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα δούμε..., που λέει και το παλιό τραγούδι. Ωραίο ταξίδι!
Wraia ta taksidia sas. Wraia h Ellada mas!
@ Πορφύρη και Δέσποινα, πάντα τα ταξίδια μάς ανανεώνουν και μάς πλουτίζουν. Βέβαια, κατά τον ποιητή "όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει"!...
Δημοσίευση σχολίου