Αφιερωμένο ξανά στην Ίδια
10.9.07
Η χυμώδης εφέτο ισημερία
σαν μακρό προ μακρού παροξύνεται
σαν εμπύρετη περισπάται κραυγή.
Πού μού χάνεσαι;
Άφθονο θέρος γύρωθε
φθόνος θεού θεριστικός
και συ
χλιπ χλιπ ορνίθι αφτέρουγο
κοντά μακριά μου.
Μή μου σε τσουρουφλίσει λέω λίβας Άνεμος
μη σε πλανέψει νυσταγμός
και ξαστοχήσεις τ' Όνειρο λυτό
το πρόσωπο άπλυτο
μην η Ομορφιά λατομηθεί
και σπινθηρίσει ο τόπος αναπόδραστα.
Τόσο εφέτο χυμώδες γαλάζιο
σαν πρόθεση προστακτική αφοπλίζει με
σαν ακακία κακιωμένη από το φίδι
ανατριχιάζει
σαν Αγάπη περισπάται νυκτική
προς το Ανέφικτο.
(15-16.5.2000)
[Από την ποιητική συλλογή του Π.Κ. Έσχατος Φίλος, ιδίοις αναλώμασι 2001, σ. 58 εξ.]
2 σχόλια:
POLU KALH H FOTO ME TO RODI...H OMORFIA NIKA THN ASXHMIA KAI H FUSH DIDASKEI TH NIKH THS ZWHS..
Δανάη, Καλημέρα και καλή δύναμη! Καλωσήρθες και ως σχολιάστρια αναρτήσεων. Η γνώμη σου μ' ενδιαφέρει. Το ποίημα και το ρόδι είναι αφιερωμένο στην Δέσποινα, η οποία από προχθές βρίσκεται στη Ρεν της Γαλλίας, απ' όπου αναμένουμε φωτό και σχετικές ανταποκρίσεις στο μπλογκ της. Και πάλι ευχές για Όλα!!!
Δημοσίευση σχολίου