Πολύ συχνά στη ζωή μας δε χρειάζονται λόγια. Αρκεί η σιωπή, πολλές φορές διασώζουσα. Και η απουσία, για να πει πράγματα. Πόσο μάλλον, όταν έχουμε μπροστά μας φωτογραφίες δίχως πρόσωπα ή πρωταγωνιστές. ΤΤ' αντικείμενα μιλούν: Ένα τούνελ που χωρά αγόγγυστα το πηγαινέλα τόσων και τόσων διερχόμενων, αλλά και τα στρωμένα τραπέζια που περιμένουν κι όλο περιμένουν (ικετευτικά σχεδόν κι εναγώνια) κόσμο, για να υπάρξουν.
Αχ, αυτές οι μοναχικότητες...
2 σχόλια:
Υπέροχες φωτογραφίες απο τα ταξιδια σου στην ομορφη Ευρωπη και τα Ελληνικα νησια μας. Την παρασταση εκλεψαν το ροδι, η αντρακλα, η τραπεζαρια γωνια πανω στο κυμα, το τουνελ που μοιαζει με την γεννηση και τον θανατο, αρχη και τελος ζωης, το αντίο στον Πορο απο την βαρκουλα, το καφε στο Σαν Μαρκο, και τοσες μα τοσες
αλλες !!
Ευχαριστώ φίλη Λάνα για τα καλά σου λόγια. Εσύ, σαν κοσμογυρισμένη κι έμπειρη, νιώθεις καλύτερα την όποια αξία των φωτογραφικών αποτυπώσεων. Να είσαι καλά και πάντα να γράφεις Ποίηση, σαν τότε...
Δημοσίευση σχολίου