Φως ελισσόμενο του Σεπτεμβρίου

Με λογχίζει το φως

ο άκτιστος για την αύριο πόνος

σε ποια φωτοειδή νερά

δίνεις απόψε την ψυχή σου

ποιανού τέλους ατέλεστου

γίναμε πάλι διδακτοί.

ΦΩΤΟΜΑΧΙΕΣ

Στη Φωτεινή

για τα 25 χρόνια

Ένδοξος ήλιος

στις απόκρημνες φλέβες

του αποσπερίτη.

Ύπνος μάς πήρε.

Ο γέροντας αρτίστας

ήταν ο κλέφτης.

Λίθινα λόγια

και χνότα λασπωμένα

όλο αγκάθια.

Ρημάξαν όλα.

Τους κόμπους των μαλλιών της

ποιος τώρα πλέκει;

Πολύβουο φως

το μέσα μου σκοτάδι

μέτρα και κόψε.

Ολόαστρη θάλασσα

ο φόβος όταν πέφτει

άναρχη γνώση.

Εκ προμελέτης

των ωραίων ωρών μας

η αφαίμαξη.

Σπασμένο γέλιο

με το συμφέρον χρώμα

φωτομαχώντας.

[Από τα "Φωτοειδή Νερά" μου, 1992]